«Σήμερα είναι μία κάπως αμήχανη μέρα για όλους μας γιατί έφυγε από τη ζωή ένας σπουδαίος άνθρωπος και αγαπημένος καλλιτέχνης,» είπε ο Μίλτος Σωτηριάδης, ανοίγοντας έτσι την παρουσίαση του φετινού προγράμματος του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, αφιερώνοντας την χθεσινή συνάντηση στην Κεντρική Σκηνή του αθηναϊκού θεάτρου στον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα που έφυγε ξαφνικά από τη ζωή σε ηλικία μόλις 63 ετών.
Ο Λαυρέντης είχε πολύ χιούμορ, το Θέατρο του Νέου Κόσμου είχε, έχει και θα έχει πάντα εξίσου πολύ χιούμορ. Κι ίσως αυτός να είναι ο λόγος που αυτή η αφιέρωση έμοιαζε απόλυτα ταιριαστή, ένα περίεργο πρωινό που οι περισσότεροι προσπαθούσαμε να καταλάβουμε ακόμα τι είχε μόλις συμβεί, ενώ καλούμασταν να βολευτούμε στα άνετα καθίσματα της αίθουσας για να ακούσουμε όμορφα λόγια για προσεχή, όμορφα πράγματα.
Το σύντομο βίντεο που ακολούθησε τον μικρό πρόλογο του Μίλτου Σωτηριάδη και του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου ήταν πράγματι τόσο αστείο και απολαυστικό, όσο μας είχαν προετοιμάσει οι δημιουργοί του. Σε στυλ Star Wars Saga, το Θέατρο του Νέου Κόσμου είναι εδώ για ακόμα μία χρονιά, έχοντας «εισβάλει» σε ακόμα περισσότερα θέατρα της μεγάλη πόλης, με ακόμα περισσότερες παραστάσεις, ακόμα περισσότερους ηθοποιούς, ακόμα περισσότερους θεατές. Στο τέλος του βίντεο το Θέατρο Νέου Κόσμου έχει κατακτήσει πλέον τα πάντα, κάθε θέατρο του πλανήτη, κάθε γωνιά της Γης, ο ήχος από την έλευση του Νταρθ Βέιντερ πλημμυρίζει την Κεντρική Σκηνή.
Όταν μιλάμε για χιούμορ, εκλεπτυσμένη πλάκα, βαθιά ενσυναίσθηση για τα τραγικά που μας περιτριγυρίζουν, αλλά και μία λοξή ματιά απέναντι στα πιο ουσιώδη αυτής της ζωής, οι παραστάσεις του Νέου Κόσμου είναι από τα πρώτα πράγματα που μας έρχονται στο νου κάθε φθινόπωρο, όταν η νέα σεζόν ετοιμάζεται να ξεκινήσει και εμείς κάνουμε από νωρίς τα πλάνα μας για τα όσα δεν πρέπει να χάσουμε αυτόν τον χειμώνα.
Φέτος 27 έργα έρχονται στους τρεις χώρους του Θέατρου του Νέου Κόσμου (στην Κεντρική Σκηνή, στον Κάτω Χώρο και στο Δώμα), αλλά και στα θέατρα Τζένη Καρέζη, Άνεσις, Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, Bios και Tempus Verum. Ανάμεσα τους παραστάσεις που συνεχίζονται από πέρυσι, αλλά και φρέσκα θεατρικά που θα δούμε για πρώτη φορά φέτος. Δύο παιδικές παραστάσεις, ένα θέατρο για εφήβους και, φυσικά, την υπέροχη πρωτοβουλία «Θέατρο Αλληλεγγύης Για Παιδιά» που επιστρέφει με το έργο του Κάρλο Κολόντι, Πινόκιο.
Επίσης, για εκείνους που ξέρουν από τώρα τι θέλουν να παρακολουθήσουν και πότε, το Θέατρο του Νέου Κόσμου, για άλλη μία χρονιά, δίνει τη δυνατότητα στους θεατές να κλείσουν τα εισιτήρια τους (για όλες τις παραστάσεις) με μόνο 7 ευρώ. Η συγκεκριμένη προσφορά ισχύει από 9 έως 16 Σεπτεμβρίου.
Μέσα από ένα πόλυ πλούσιο θεατρικό πρόγραμμα, λοιπόν, που ξεκινάει τον Οκτώβρη και θα ολοκληρωθεί τον Απρίλιο. καταφέραμε να επιλέξουμε 8 παραστάσεις που σίγουρα πρέπει να δούμε.
Ξαφνικά Πέρσι Το Καλοκαίρι
του Τένεσι Ουίλλιαμς
Σκηνοθεσία: Γιώργος Παπαγεωργίου
Ο θάνατος του ομοφυλόφιλου ποιητή Σεμπάστιαν, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, θα ωθήσει την μητέρα του κα. Βέναμπλ να έρθει σε σύγκρουση με την ξαδέρφη του, την Κάθρην ώστε μέσω του γιατρού Κούκροβιτς να ζητήσει την λοβοτομή της Κάθρην.
Καταξιωμένοι καθώς και νεότερης γενιάς ηθοποιοί και σταθεροί συνεργάτες του Γ. Παπαγεωργίου, θα προσπαθήσουν να «βυθίσουν» το θεατή στην προβληματική του συγγραφέα και στον τρόπο που δύο γυναίκες μπορούν να αγαπήσουν τον ομοφυλόφιλο Σεμπάστιαν, έναν ποιητή που υποστήριζε ότι «η ζωή ενός ποιητή είναι το έργο του και το έργο του είναι η ζωή του».
Προτείνοντας ένα έντονο πεδίο νατουραλισμού, ο συγγραφέας θέτει το ζήτημα του ακρωτηριασμού της μνήμης ως τρόπο καταστολής εν γένει του ζωοποιού στοιχείου, φέρνοντας στο μυαλό τους στίχους του Ράινερ Μαρία Ρίλκε, που μοιάζουν να μπορούν να περιγράψουν τον Σεμπάστιαν:
«Τα μύχια βάθη του αγαπούσε, το εσώτερο αγριοτόπι του, εκείνο το αρχέγονο δάσος μέσα του, που, στο βουβό γκρέμισμα του, η καρδιά του φωτεινά πράσινη στεκόταν. Αγαπούσε».
Στην Κεντρική Σκηνή από 24/1/2020 έως 12/4/2020
Ο Γιος
του Φλοριάν Ζελλέρ
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Ο 17χρονος Νικολά περνάει μια δύσκολη φάση ύστερα από το χωρισμό των γονιών του. Είναι αδιάφορος, έχει παρατήσει το σχολείο, λέει ψέματα. Η μητέρα του έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά, κι ο Νικολά σκέφτεται πως θα ήταν καλύτερα να πάει να μείνει με τον πατέρα του, που ζει με την καινούρια του σύντροφο και το μωράκι που έχουν αποκτήσει πρόσφατα. Όμως, παρ’ όλες τις προσπάθειες του πατέρα, ανάμεικτες με τις ενοχές του, ο οποίος θέλει να βοηθήσει με κάθε τρόπο το γιο του, και παρ’ όλες τις ελπίδες που γεννάει η καινούρια αυτή αρχή, το πείραμα δεν πετυχαίνει. Όπως πέφτει στο κενό και η προοπτική της ψυχιατρικής βοήθειας.
Ο άλλος, ο έφηβος, με όση φροντίδα κι αν περιβάλλεται, παραμένει ένας άγνωστος, ένα άλυτο αίνιγμα, και η αγάπη δεν μπορεί να κάνει το θαύμα της.
Το ευαίσθητο αυτό έργο του Φλοριάν Ζελλέρ, που έχει στο επίκεντρό του την εφηβεία, αποτελεί το τρίτο μέρος μιας άτυπης τριλογίας, μαζί με τον Πατέρα και τη Μητέρα που έχουν προηγηθεί. Σύμφωνα με τους Times, ο Ζελλέρ είναι «ο πιο συναρπαστικός θεατρικός συγγραφέας της εποχής μας». Ο πολυβραβευμένος Ζελλέρ, γνωστός και στην Ελλάδα, ανατέμνει με μοναδική ικανότητα τις δυναμικές της σύγχρονης οικογένειας, δίνοντάς μας ένα έργο με απρόβλεπτο φινάλε, που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά των θεατών.
Στην Κεντρική Σκηνή από 5/12/2019-12/04/2020
Η Μέθοδος Γκρόνχολμ
του Τζόρντι Γκαλθεράν
Σκηνοθεσία: Γιάννης Μόσχος
Η Μέθοδος Γκρόνχολμ επιστρέφει στην αθηναϊκή σκηνή 12 χρόνια (πρώτη παράσταση: 31 Ιανουαρίου 2008) μετά το πρώτο ανέβασμα στην Ελλάδα. Το έργο παίχτηκε για πρώτη φορά τη σεζόν 2007-2008 στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου, γνωρίζοντας μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία (παίχτηκε για 6 σεζόν, Ιανουάριος 2008 - Ιούνιος 2013). Οι συντελεστές του πρώτου ανεβάσματος αναβιώνουν την παράσταση, τιμώντας τη μνήμη του Διαγόρα Χρονόπουλου (1939-2015), του σημαντικού αυτού σκηνοθέτη που διατέλεσε αναπληρωτής καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου (1995-1997), καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (1998-2001), πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου (2001-2005) και καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν (2004-2014).
Ο συγγραφέας, Τζόρντι Γκαλθεράν, αναφέρει για το έργο:
«Η Μέθοδος Γκρόνχολμ αποπειράται να μιλήσει για τη σκληρότητα στις εργασιακές σχέσεις. Και θέλησα να το κάνω αυτό με αφορμή μία από τις πλέον απάνθρωπες διαδικασίες που υφίστανται στον εργασιακό κόσμο: την επιλογή προσωπικού. Η υπόθεση είναι απλή: οι τελευταίοι τέσσερις υποψήφιοι για μία θέση ανώτατου στελέχους σε μια σημαντική πολυεθνική εταιρεία συναντώνται και υποβάλλονται στις τελευταίες δοκιμασίες της διαδικασίας επιλογής, δοκιμασίες οι οποίες, ακροβατώντας στο παράλογο, δε φαίνεται να έχουν καμία σχέση με αυτή καθαυτή τη θέση εργασίας.
Όλες οι δοκιμασίες στις οποίες υποβάλλονται οι υποψήφιοι, όσο απίστευτο και αν φαίνεται, είναι εμπνευσμένες από πραγματικές τεχνικές επιλογής προσωπικού, καταγεγραμμένες σε σοβαρά έργα που έχουν εκπονήσει ειδικοί επί του θέματος. Το μόνο πράγμα που κάνει το έργο είναι να φτάσει τις δοκιμασίες στα άκρα, χωρίς να κρύψει το κωμικό στοιχείο που υποκρύπτεται σ’ αυτές».
Η Μέθοδος Γκρόνχολμ έχει αποσπάσει περισσότερα από 20 βραβεία και έχει παιχτεί σε πάνω από 60 χώρες. Το θεατρικό έργο του Γκαλθεράν μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 2005 (με τίτλο El método), σε διασκευή του συγγραφέα, και απέσπασε, μεταξύ άλλων, βραβείο Goya καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου.
Στο Θέατρο Άνεσις από 16/10/2019
ΜUTE
του Γιώργου Χρυσοστόμου και της Σοφίας Πάσχου
Σκηνοθεσία: Γιώργος Χρυσοστόμου και Σοφία Πάσχου
Ένας άνθρωπος που κυνηγά το μυαλό του, ένας άνθρωπος που αρνείται τις λέξεις. Μια πολυκατοικία. Ένας μαέστρος, ένας ηλικιωμένος, ένας φοβιτσιάρης, ένας γυμναστής, ένας σεξομανής, ένας γκαντέμης... Τι τους συνδέει; Είναι ένας ή περισσότεροι; Κάποτε όλα διαλύονται· οι λέξεις έρχονται απρόσμενα. Μια παράσταση με μουσική χωρίς μουσικούς, με λέξεις χωρίς λέξεις. Μια παράσταση που κάποιος τολμά να ανοίξει την πόρτα του δωματίου του και να δείξει τι πραγματικά υπάρχει μέσα σε αυτό.
MUTE. 1998 Θεσσαλονίκη. Μπλε βαμμένο δωμάτιο. Συγκάτοικος με τρεις αγνώστους. Ένα cd player. Ενα mini disk. Κανένα κινητό τηλέφωνο. Μουσική με ακουστικά στ’ αυτιά. Το αριστερό δεν δουλεύει. Μονοφωνικό αποτέλεσμα. Κατά τη διάρκεια ακρόασης τζαζ κομματιού γεννήθηκε ο Μαέστρος. Και άλλοι ήρωες που παρέα με τον εφευρέτη τους δεν τραγουδήσανε ποτέ. Ούτε στη χαρά, ούτε στον πόνο. Λαχτάρα για μουσική, φόβος για τραγούδι όμως. Οι ήρωες αυτοί βγήκανε να δουλέψουνε βαθιά στη νύχτα. Για να φάει ψωμί ο εφευρέτης. Με σοφία η Σοφία θα τα βγάλει όλα αυτά στο φως. Που θα το σχεδιάσει η άλλη Σοφία. Και με τα φώτα της Φωτεινής θα γεννηθούνε κι άλλα, που θα τα πάρει ο ήλιος της Ηλιάνας και θα τα απογειώσει για να πετάξουν όλοι μαζί πάνω στης Μαγδαληνής το σκηνικό. Τα λόγια είναι περιττά.
Στην Κεντρική Σκηνή από 17/10/2019 έως 19/1/2020
Ρίττερ, Ντένε, Φος
του Τόμας Μπέρνχαρντ
Σκηνοθεσία: Μαρία Πρωτόπαππα
Τρία πρόσωπα. Τρείς ηθοποιοί. Ένα αιμομικτικό τρίο σε γεύμα ανάμεσα σε βαριά οικογενειακά πορτραίτα. Μία κωμικοτραγική ιεροτελεστία. Σαν χορωδία σε ένα κελί από παράφρονες, τρία αδέλφια αποπειρώνται ενάντια στην αφασία, στην παράλυσή τους, στο μηδενισμό, με όπλο τον μηδενισμό.
Ο Λούντβιχ, τρόφιμος σε μια κλινική για πνευματικά διαταραγμένους ασθενείς, επιστρέφει στο πατρικό του σπίτι όπου από πάντα κατοικείται από τις δύο αδερφές του, ηθοποιούς. Μπορούν να παίζουν στο θέατρο όποτε το επιθυμούν μιας και το πενηνταένα τοις εκατό του συγκεκριμένου θεάτρου τους ανήκει. Έτσι ξεκινάει το έργο. Και εκτυλίσσεται πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από ένα γεύμα όπου προσπαθούν να επικοινωνήσουν με παροιμιώδη ανικανότητα.
Ένα ασφυκτικός χώρος μαρτυρά το βαρύ παρελθόν, υψηλή τέχνη και διανόηση ανάμεσα σε κλασική μουσική, πίνακες προγόνων και μαθηματικούς ορισμούς. Τρία πρόσωπα που πιάστηκαν στον ιστό ενός κληρονομημένου ανταγωνισμού.
Με υπερβολή που αγγίζει το γκροτέσκ, ο Τόμας Μπέρνχαρντ δανείζεται ένα από τα σκληρότερα εφέ του μυθιστοριογράφου Χένρυ Τζαίημς: το διφορούμενο της αθωότητας. Τα δικά του γερασμένα «παιδιά», ο Λούντβιχ, η μεγαλύτερη και η μικρότερη αδελφή του, με τέλεια υποκρισία, κρύβουν το Καθαρό Κακό που έχουν μέσα τους, ενώ, ταυτόχρονα, αντιπαραθέτουν την πραγματική, αδιάφθορη παιδική τους αθωότητα στο Αυθεντικό Κακό των «Μεγάλων», των προπατόρων τους. Θέλουν να ζήσουν, να επιβιώσουν μόνο με τον δικό τους τρόπο, ξεχνώντας την ανάγκη αποδοχής ή έστω ανοχής και του τρόπου των άλλων.
Το έργο μοιάζει να είναι μια αλληγορία για την ψευδαίσθηση. Πολιτικά, υποκινείται από την αγανάκτηση του συγγραφέα για την υποκριτική άρνηση των συμπατριωτών του Αυστριακών, να παραδεχθούν την συν-ευθύνη τους για την άνοδο του φασισμού και το αιματοκύλισμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Υπαρξιακά, ελατήριο δεν είναι άλλο, από τα προσωπικά βιώματα του συγγραφέα και την αγκύλωση της ψυχής και της διάνοιας στα άρρωστα μοτίβα που κληρονομούνται από το παρελθόν. Με έναν αμφίσημο τρόπο καταγελάει την ανθρώπινη ανικανότητα να οδηγηθεί προς την πραγματική ελευθερία της βούλησης, την ελευθερία που ανοίγει δρόμους για τη συμβιωτική συνύπαρξη.
Στο Υπόγειο του Θέατρου Τέχνης Καρόλου Κουν από 18/10/2019 έως 26/1/2020
Ποιος Σκότωσε Τον Σκύλο Τα Μεσάνυχτα
του Σάιμον Στήβενς
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Μετά τη μεγάλη περσινή επιτυχία, συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Τζένη Καρέζη η παράσταση Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.
Είμαι ο Κρίστοφερ Τζον Φράνσις Μπουν. Ξέρω όλες τις χώρες του κόσμου με τις πρωτεύουσές τους. Και όλους τους πρώτους αριθμούς μέχρι το 7507.
Είναι 7 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα. Ο 15χρονος Κρίστοφερ στέκεται δίπλα στον σκοτωμένο σκύλο της γειτόνισσάς του, της κ. Σίαρς, που τον έχουν καρφώσει με ένα δικράνι. Η κ. Σίαρς θα καλέσει την αστυνομία, και ο Κρίστοφερ για πρώτη φορά στη ζωή του θα οδηγηθεί στο αστυνομικό τμήμα, όπου θα του γίνει σύσταση. Παρά την απαγόρευση του πατέρα του, ο Κρίστοφερ αποφασίζει να λύσει το μυστήριο του σκοτωμένου σκύλου, γιατί πιστεύει πως ο δολοφόνος πρέπει να βρεθεί και να τιμωρηθεί. Με την ενθάρρυνση της δασκάλας του, θα καταγράψει όλα τα στοιχεία που θα συγκεντρώσει σ’ ένα βιβλίο, που θα γίνει και θεατρικό έργο για τη σχολική γιορτή...
Ο Κρίστοφερ έχει φοβερό μυαλό και εξαιρετικές ικανότητες στα μαθηματικά, σκοντάφτει όμως στα απλά πράγματα της καθημερινής ζωής. Δεν έχει τολμήσει ποτέ να απομακρυνθεί μόνος του από το σπίτι του, δεν ανέχεται να τον αγγίζει κανείς και δεν εμπιστεύεται τους ξένους. Η αστυνομική του έρευνα, που θα τον βγάλει για πρώτη φορά έξω από το σπίτι του, θα φέρει τη ζωή του τα πάνω κάτω. Ο Κρίστοφερ θα βρει τη χαμένη μητέρα του, θα καταλάβει πως η αγάπη των δικών του είναι μπερδεμένη με μυστικά και ψέματα και θα συνειδητοποιήσει τις δυνάμεις που θα του επιτρέψουν να προχωρήσει στη ζωή...
Ο διάσημος θεατρικός συγγραφέας Σάιμον Στήβενς, που έργα του έχουν ανεβεί άλλες δυο φορές από το Θέατρο του Νέου Κόσμου, υπογράφει τη θεατρική διασκευή του πολυβραβευμένου μυθιστορήματος του Μαρκ Χάντον Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα, που κέρδισε 7 βραβεία Ολίβιε, όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου το 2013. Έχει παιχτεί σε πολλές χώρες, ανάμεσά τους στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στο Μεξικό, στην Κορέα, στην Ιαπωνία, στην Αυστραλία, στο Βέλγιο, στο Ισραήλ, στην Ελλάδα, κερδίζοντας πολλά σημαντικά βραβεία.
Μια γλυκόπικρη ιστορία για τον αυτισμό, την εφηβεία, την οικογένεια, τα μαθηματικά και τα χρώματα.
Στο Θέατρο Τζένη Κάρεζη από 2/10/2019
Μάκιναλ
της Σόφι Τρέντγουελ
Σκηνοθεσία: Iώ Βουλγαράκη
Το εμπνευσμένο από πραγματική δικαστική υπόθεση στις ΗΠΑ έργο της Σόφι Τρέντγουελ Μάκιναλ, αν και πολυπρόσωπο στη σύλληψη, είναι ουσιαστικά ένα έργο με δύο πρόσωπα: μια Πόλη και μια Γυναίκα. Η Πόλη αποκτά υπόσταση μέσα από δεκάδες χαρακτήρες, που θα μπορούσαν να λέγονται έτσι ή αλλιώς, θα μπορούσαν να είναι αυτοί που είναι ή άλλοι, δεν έχει σημασία, συνιστούν τελικά μία οντότητα, μια κοινωνική μηχανή που ορίζει και ομογενοποιεί τις ζωές και τον ψυχισμό όλων. Η Γυναίκα, παρά την αδιάκοπη λειτουργία της μηχανής, τολμά να ονειρευτεί την ελευθερία. Η μηχανή όμως εξαφανίζει τις παρεκκλίσεις, καταπίνει τις παρορμήσεις, σβήνει τις εξάρσεις. Η μηχανή είναι ικανή να μετατρέψει ένα ανθρώπινο όνειρο σε μια τερατώδη πράξη.
Η αμερικανίδα Σόφι Τρέντγουελ, συγγραφέας, δημοσιογράφος, παραγωγός, που δούλεψε ενίοτε και ως ηθοποιός και σκηνοθέτις, παραγωγικότατη, άοκνη ταξιδιώτισσα ανά τον πλανήτη και μια από τις πρώτες μορφές της γυναικείας χειραφέτησης, γράφει το Μάκιναλ, το έργο που την έκανε περισσότερο γνωστή, το 1928. Συνθέτει έναν γρήγορο και μηχανιστικό κόσμο και πειραματίζεται δραματουργικά σε πολύ ιδιαίτερα ύφη, προκειμένου να αφηγηθεί τη συντριβή ενός πλάσματος, που από ένστικτο θέλησε στη ζωή του κάτι διαφορετικό από όσα του έμαθαν να θέλει.
Η νέα δουλειά της ομάδας ΠΥΡ μέσα από το εμβληματικό Μάκιναλ της Σόφι Τρέντγουελ αφηγείται μια ιστορία για το τέλος του πολιτισμού.
Στην Κεντρική Σκηνή από 27/4/2020 έως 2/6/2020
ΗIMMELWEG (Ο Δρόμος Για Τον Ουρανό)
του Χουάν Μαγιόργκα
Σκηνοθεσία: Έλενα Καρακούλη
«Ο δρόμος για τον ουρανό» συνδέεται με ένα ιστορικό γεγονός κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πόλεμου: Σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης Εβραίων κοντά στην Πράγα, στήνεται ένα παιχνίδι εντυπώσεων, δηλαδή εξαπάτησης. Η ναζιστική κυβέρνηση του Βερολίνου επιβάλλει σε επιλεγμένους κρατούμενους να δημιουργήσουν μια πλαστή εικόνα αξιοπρεπούς διαβίωσης για χάρη της κοινής γνώμης. Εκπρόσωποι του ερυθρού σταυρού, θορυβημένοι από τις φήμες για τις
συνθήκες που επικρατούν στα στρατόπεδα, καταφθάνουν και γίνονται μάρτυρες μιας καλοστημένης απάτης. Επισκέπτονται το Τερεζίν, ένα ιδιόμορφο γκέτο, στο οποίο τα πάντα φαίνονται να λειτουργούν «κανονικά». Επιστρέφοντας από το στρατόπεδο θα καταθέσουν τη μαρτυρία τους για τη σίτιση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τη διαμονή των κρατουμένων.
Η Theressienstadt είναι μια επιχείρηση ωραιοποίησης του εγκλήματος και προετοιμαζόταν επί ένα χρόνο για να κάνει τη θεαματική της «πρεμιέρα» ενώπιον του «κοινού» της στις 23 Ιουνίου το 1944. «Ο Φύρερ χαρίζει στους Εβραίους μια πόλη» ήταν ο τίτλος της ταινίας που γυρίστηκε στη συνέχεια από τους ναζί, με σχετικά πλάνα που εξαίρουν την γενναιοδωρία του Φύρερ απέναντι στους κρατούμενους.
Ο Χουάν Μαγιόργκα γράφει ένα έργο απόλυτα σύγχρονο χρησιμοποιώντας ως πρώτη ύλη τα παραπάνω γεγονότα: την επίσκεψη του εκπροσώπου του ερυθρού σταυρού, την παρουσία του γερμανού διοικητή του στρατοπέδου αλλά και του εβραίου που αναλαμβάνει να «σκηνοθετήσει» τους συμπατριώτες του. Παράλληλα στο έργο υπάρχει ένα πλήθος «ηθοποιών» που υποδύονται τους προκαθορισμένους ρόλους.
Δεν πρόκειται όμως για απλή ιστορική αναπαράσταση των γεγονότων. Η μνήμη του ολοκαυτώματος είναι πολύ ισχυρή, αλλά πιο ισχυρές είναι οι νύξεις στο σKammerspielεματογραφημήμερα. Αυτό που μας αφορά σε αυτό το έργο δεν είναι τόσο η –έτσι κι αλλιώς συνταρακτική– ιστορία του ολοκαυτώματος, όσο το ζήτημα της κατασκευής του ψεύδους: Η σύλληψη ενός σχεδίου εξαπάτησης. Η τελειότητα του μηχανισμού. Η ευκολία ή η τάση του ανθρώπου να ενδίδει σε αυτό που φαίνεται κανονικό. Πώς εθελοτυφλούμε και γιατί; Επίσης, οι μορφές της εξέγερσης και της υποταγής. Και κυρίως τα όνειρα και οι εφιάλτες των ανθρώπων, τόσο αυτών που εξουσιάζουν όσο και των θυμάτων τους.
Χώρος και χρόνος: σύγχρονα, χρόνια μετά το ολοκαύτωμα. Σε ένα χώρο που τον ορίζουν οι ράγες των τρένων, το ρολόι του σταθμού και οι μνήμες των ηρώων. Σε αυτό το σύγχρονο σκηνικό –στρατόπεδο συγκέντρωσης– χρόνια μετά, έρχονται σταδιακά να προστεθούν τα στοιχεία που συνθέτουν το «θέατρο μέσα στο θέατρο», οι κούνιες, τα παιδικά παιχνίδια, τα μπαλόνια, το παγκάκι… Επιπλέον, στην παράσταση χρησιμοποιείται φωτογραφικό υλικό καθώς και κινηματογραφημένα πλάνα.
Στο Θέατρο Τζένη Καρέζη από 07/10/2019 έως 26/11/2019
Θέατρο του Νέου Κόσμου
Αντισθένους και Θαρύπου, Αθήνα
210 9212900
Δείτε ολόκληρο το φετινό πρόγραμμα με ένα κλικ εδώ
