Μπορεί η Ζιζελ να ήταν ένα από τα μοντέλα που έδειχναν την περισσότερη αυτοπεποίθηση και το μεγαλύτερο δυναμισμό στην πασαρέλα, αλλά όπως αποκαλύπεται, η προσωπική της ζωή είχε κάποιες πολύ σκοτεινές στιγμές όταν η ίδια ήταν μόλις 23.
Στο αυτοβιογραφικό βιβλίο που δημοσίευσε με τίτλο Lessons: My Path to a Meaningful Life, αποκαλύπτει ότι μικρή αντιμετώπισε διάφορες φοβίες, οι οποίες συχνά την οδηγούσαν σε κρίσεις πανικού, κάνοντάς την να σκέφτεται ακόμα και την αυτοκτονία.
«Ένιωθα ότι κάθετί στη ζωή μου μπορεί να με σκοτώσει. Άρχισε με τα αεροπλάνα και τα ασανσέρ. Μετά ήταν τα τούνελ, τα ξενοδοχεία, οι αίθουσες φωτογράφησης και τα αυτοκίνητα. Στο τέλος, ήταν το ίδιο μου το διαμέρισμα. Δεν μπορούσα να βρω τρόπο διαφυγής και δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι η επόμενη μέρα μου θα ήταν πάλι έτσι», γράφει. Τότε ήταν, που, όπως λέει άρχισε να φλερτάρει με τη σκέψη του θανάτου.
«Άρχισα να το σκέφτομαι όλο και περισσότερο. 'Ίσως να είναι ευκολότερο απλώς να πηδήξω', σκεφτόμουν. 'Θα τελειώσει όλο αυτό, θα γλιτώσω'. Πλέον, όταν σκέφτομαι αυτό το 23χρονο κορίτσι, θέλω να κλάψω. Θα ήθελα να της πω ότι θα τα καταφέρει και ότι δεν έχει ζήσει τίποτα ακόμα. Τότε όμως, η μόνη λύση έμοιαζε το να πηδήξω».
Όπως λέει, η ίδια αντιμετώπισε το θέμα αναζητώντας ιατρική βοήθεια και αλλάζοντας ριζικά τον τρόπο ζωής της. Έκοψε το κάπνισμα, το ποτό και σταμάτησε να πίνει καφέ τρεις φορές τη μέρα. Πλέον, η Ζιζέλ έχει μετατραπεί σε γκουρού της υγιεινής ζωής, προμοτάροντας το διαλογισμό, τη γιόγκα και την υγιεινή διατροφή. «Δε θέλω οι άνθρωποι να νομίζουν ότι το να αλλάξεις συνήθειες αρκεί για να θεραπευτείς. Είναι όλα κομμάτια τυ ίδιου παζλ και όλα έχουν σημασία».
Η μαρτυρία της έτυχε ευρείας αποδοχής από τον τύπο και τους θαυμαστές της, καθώς θεωρήθηκε ότι έτσι αποκτά το δικό της μεριδιο συμβολής στην προβολή και τη δημόσια συζήτηση των ψυχικών διαταραχών που αποτελούν αιτία πίσω από τις αιφνίδιες αυτοκτονίες διασήμων και μη.