Η Nellie Bly γεννήθηκε το 1864, σε μια εποχή που ελάχιστες γυναίκες επιθυμούσαν μια καριέρα και οι λίγες που ασχολούνταν με την αρθρογραφία περιορίζονταν στη μόδα και την κηπουρική. Εκείνη, όμως, την ενδιέφεραν η πολιτική και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Από νωρίς έγινε γνωστή στον χώρο της για τα μυστικά ρεπορτάζ που έκανε, χωρίς να αποκαλύπτει την ταυτότητά της.
Σε ένα από αυτά αποφάσισε να διερευνήσει τις συνθήκες ενός ασύλου φρενοβλαβών και συγκεκριμένα του Women’s Lunatic Asylum στη Νήσο Ρούσβελτ της Νέας Υόρκης, για το οποίο είχε ακούσει τρομερές φήμες αλλά δεν είχε καμία απόδειξη στα χέρια της – όποια γυναίκα έμπαινε εκεί, δεν ξαναέβγαινε ποτέ.
Η Nellie αποφάσισε να παραμείνει στο άσυλο για δέκα μέρες. Από τη στιγμή που θα κατάφερνε να μπει, είχε την υπόσχεση του αρχισυντάκτη της ότι θα τη βοηθούσε να ξαναβγεί. Για να προσποιηθεί τη φρενοβλαβή, έκανε «τρελές» γκριμάτσες στον καθρέφτη, σταμάτησε να πλένεται και να βουρτσίζει τα δόντια της. Υιοθέτησε παράξενες συμπεριφορές, με τις οποίες κατάφερε να πείσει μια σειρά γιατρών ότι είναι «τρελή» και να εισαχθεί στο άσυλο.
Οι συνθήκες του νοσοκομείου ήταν, πράγματι, τρομακτικές. Το φαγητό που έδιναν στις τροφίμους ήταν μετά βίας βρώσιμο – περιλάμβανε χαλασμένο κρέας και μπαγιάτικο, βρόμικο ψωμί. Το νερό στα λουτρά ήταν παγωμένο. Τις κρύες νύχτες οι γυναίκες δεν είχαν τίποτα άλλο πέρα από μια μικρή κουβέρτα για να ζεσταίνονται. Οι γιατροί δεν τις φρόντιζαν, οι νοσηλεύτριες τις αντιμετώπιζαν με σκληρότητα. Για οποιαδήποτε «κακή» συμπεριφορά τις τιμωρούσαν – για παράδειγμα τις ανάγκαζαν να κάθονται για ώρες σε ένα σκληρό παγκάκι χωρίς να κινούνται ή να μιλούν.
Στη διάρκεια της νοσηλείας της η Nellie συνάντησε πολλές γυναίκες που δεν ήταν ψυχικά ασθενείς. Απλώς ήταν φτωχές ή δεν μιλούσαν αγγλικά για να αποδείξουν την ψυχική ισορροπία τους, με αποτέλεσμα να βρεθούν φυλακισμένες στο εφιαλτικό άσυλο.
Ακολουθώντας την υπόσχεσή του, ο αρχισυντάκτης της Nellie την απελευθέρωσε μετά από δέκα μέρες, για τις οποίες η θαρραλέα ρεπόρτερ έγραψε ένα βιβλίο που παρακίνησε τους δικαστές να διερευνήσουν την υπόθεση. Το προσωπικό του νοσοκομείου, πιεσμένο από τη δημοσιότητα, αναγκάστηκε να βελτιώσει ριζικά τις συνθήκες φιλοξενίας και περίθαλψης, ενώ πολλές γυναίκες μεταφέρθηκαν σε άλλα ιδρύματα. Το υλικό της έρευνας που είχε συγκεντρώσει η τολμηρή ρεπόρτερ έκανε τη διαφορά, αναδεικνύοντάς τη, μέσα σε μια νύχτα, σε πρωτοπόρο της ερευνητικής δημοσιογραφίας.