Η Ολλανδέζα αθλήτρια Φάνι Μπλάνκερς - Κουν υπήρξε μία από τις θρυλικές μορφές του στίβου, που διακρίθηκε στους δρόμους ταχύτητας, στους δρόμους μετ’ εμποδίων, στο άλμα εις μήκος και το πένταθλο. Αποκλήθηκε «Ιπτάμενη Ολλανδέζα» για τα 4 χρυσά μετάλλια που κέρδισε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, τα 5 χρυσά σε Πανευρωπαϊκούς Αγώνες και τα 20 παγκόσμια ρεκόρ που κατέρριψε. Αποκλήθηκε και «Ιπτάμενη Νοικοκυρά», επειδή έδινε έμφαση στη μητρότητα και την οικογένεια. Το 1999 η Διεθνής Ομοσπονδία Στίβου (IAAF) την ανακήρυξε ως την κορυφαία αθλήτρια του 20ου αιώνα.
Αποκλήθηκε και «Ιπτάμενη Νοικοκυρά», επειδή έδινε έμφαση στη μητρότητα και την οικογένεια. Το 1999 η Διεθνής Ομοσπονδία Στίβου (IAAF) την ανακήρυξε ως την κορυφαία αθλήτρια του 20ου αιώνα.
Η Φρανσίνα «Φάνι» Έλσγιερ Κουν γεννήθηκε στις 26 Απριλίου 1918 στην πόλη Μπάαρν της επαρχίας Ουτρέχτης, στους κόλπους μιας πολυμελούς οικογένειας με αθλητικό παρελθόν. Από μικρή ασχολήθηκε με την κολύμβηση, προτού αφιερωθεί στο στίβο σχετικά αργά, στα 17 της.
Στο διεθνές προσκήνιο εμφανίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936, συμμετέχοντας στην ομάδα της σκυταλοδρομίας 4x100, που κατέκτησε την πέμπτη θέση. Από εκείνους τους αγώνες θυμόταν αργότερα μόνο το αυτόγραφο που πήρε από τον Τζέσε Όουενς. Η ανοδική της πορεία καταγράφηκε δύο χρόνια αργότερα, όταν κατέκτησε τα χάλκινα μετάλλια στα 100 μ. και 200 μ. στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες της Βιέννης. Αμέσως μετά τον πόλεμο συμμετείχε στους Πανευρωπαϊκούς του Όσλο (1946) και κέρδισε χρυσά μετάλλια στα 80 μ. μετ’ εμποδίων και τη σκυταλοδρομία 4x100.
Αφού στερήθηκε την ολυμπιακή δράση για 12 χρόνια, λόγω του πολέμου, επανήλθε δριμύτερη το 1948 και κυριάρχησε, παρά τα προγνωστικά, στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, αν και ήταν ήδη μητέρα δύο παιδιών και είχε ξεπεράσει τα 30 της. Κέρδισε τα χρυσά μετάλλια στα 100 μ., τα 200 μ., τα 80 μ. εμπόδια και τη σκυταλοδρομία 4x100, ένα ανεπανάληπτο ρεκόρ που στέκει μέχρι σήμερα.
Στη διάρκεια της προετοιμασίας, κουβαλούσε τα μωρά της στο στάδιο σ’ ένα καλάθι και τα τάιζε στα διαλείμματα. Συμφώνησε να πάει στην Αγγλία μόνο όταν βεβαιώθηκε πως ο αθλητισμός δεν θα περιόριζε το μητρικό της γάλα. Έπειτα από κάθε κούρσα, μετά από κάθε χρυσό μετάλλιο, ζητούσε από τον προπονητή και σύζυγό της, Γιαν Μπλάνκερς, να γυρίσουν πίσω στη θαλπωρή της οικογένειας: «Είμαι ολυμπιονίκης, δεν θέλω άλλο, θέλω μόνο τα παιδιά μου» έλεγε.
Έπειτα από κάθε κούρσα, μετά από κάθε χρυσό μετάλλιο, ζητούσε από τον προπονητή και σύζυγό της, Γιαν Μπλάνκερς, να γυρίσουν πίσω στη θαλπωρή της οικογένειας: «Είμαι ολυμπιονίκης, δεν θέλω άλλο, θέλω μόνο τα παιδιά μου» έλεγε.
Η διεθνής της καριέρα ολοκληρώθηκε το 1950, στους Πανευρωπαϊκούς των Βρυξελλών, όπου κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια (100 μ, 200 μ, 80 μ. μετ’ εμποδίων) κι ένα αργυρό (σκυταλοδρομία 4x100 μ.). Τα επόμενα χρόνια ανέλαβε διοικητικές θέσεις στην Ομοσπονδία Στίβου της χώρας της.
Η Φάνι Μπλάνκερς - Κουν πέθανε στις 25 Ιανουαρίου 2004 στην πόλη Χόφντορπ της Βόρειας Ολλανδίας, σε ηλικία 85 ετών. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της έπασχε από τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Ένα χρόνο πριν από το θάνατό της κυκλοφόρησε η βιογραφία της με τίτλο «Μια Βασίλισσα με Ανδρικά Πόδια» από τον συγγραφέα Κέες Κόμαν, ο οποίος σημείωνε: «Ήταν σκαπανέας απελευθέρωσης της γυναίκας στην εποχή της και εθεωρείτο σκάνδαλο για θηλυκό να κάνει αυτά τα πράγματα».
Πηγή: Sansimera.gr
Ακολουθήστε το WomanToc στο Instagram
