«Το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι να βρει ο καθένας ειρήνη με τον εαυτό του. Εγώ δηλαδή με τον Τάκη έχω κάνει την ειρήνη μου. Είναι εύθραστη, βέβαια, αλλά καθώς ο καιρός περνάει γίνεται ολοένα και πιο σταθερή...»
Σύμβολο μιας γενιάς κινηματογραφικών ηρώων, ασυμβίβαστων, ρομαντικών και ρηξικέλευθων, αναπόσπαστο κομμάτι συγκεκριμένων φιλμ που στάθηκαν «σταθμοί» στην εξέλιξη του νέου ελληνικού σινεμά, ο Τάκης Μόσχος, ο «Αργύρης» της ταινίας «Γλυκιά Συμμορία» (1983) του Ν. Νικολαϊδη έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 68 ετών μετά από εγκεφαλικά επεισόδια που τον είχαν βυθίσει σε κώμα τους τελευταίους μήνες.
«Για να είμαστε ειλικρινείς, η καριέρα μου στον κινηματογράφο, ουσιαστικά άρχισε μαζί με την καριέρα μου στα ναρκωτικά», έχει πει στην Propaganda. Ο ηθοποιός που δημοσιοποίησε αυτή τη «σχέση», είχε περιγράψει το ξεκίνημά της ως εξής:
«Στην πρώτη μου ταινία, λεγόταν «Κόντρα», είχα ένα μικρό ρολάκι. Έπαιζα ένα τζάνκι. Τότε δεν είχα ιδέα, είχα μόλις γυρίσει από τη Γερμανία μετά από 10-12 χρόνια, δεν ξέραμε από σκληρά ναρκωτικά, άντε να πίναμε λίγο χασίσι. Τίποτα πέραν αυτού. Σε κάποια σκηνή της ταινίας, υποτίθεται ότι γίνεται μια συναυλία, αλλά στις τουαλέτες είναι δυο τζάνκι που ετοιμάζουν το πράμα τους και πίνουν. Με ρωτάει, λοιπόν, μία παράγων της ταινίας – ας μην πω περισσότερα στοιχεία – «ξέρεις τι είναι αυτό που κάνεις τώρα;» «Όχι, δεν ξέρω» της απάντησα. «Θες να δοκιμάσεις, να δεις τι είναι;», με ρώτησε ξανά. «Ναι, θέλω», της είπα, χωρίς να έχω ιδέα τι θα επακολουθούσε, που θα τραβιόμουν με όλα αυτά. Εκεί, σε ένα από τα πρώτα μου γυρίσματα, ήπια την πρώτη μου γραμμή. Έκτοτε πήγαιναν μαζί αυτά. Κι έπρεπε να σταματήσει και το ένα και το άλλο, για να ξαναρχίσει το οτιδήποτε».
«Για να είμαστε ειλικρινείς, η καριέρα μου στον κινηματογράφο, ουσιαστικά άρχισε μαζί με την καριέρα μου στα ναρκωτικά»
Όλα ξεκίνησαν από την έμφυτη αποστροφή του προς την εξουσία - ο πατέρας του ήταν αστυνομικός και μεγάλωσε σε μια οικογένεια αυστηρών αρχών. Ξεκίνησε να σπουδάζει στη Νομική αλλά τα παράτησε, βρέθηκε στη Γερμανία να σπουδάζει Κοινωνιολογία και τέλος βρέθηκε να σπουδάζει πειραματικό κινηματογράφο, ενώ παράλληλα έκανε κάποιες φωτογραφίσεις ως μοντέλο. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα γύρισε την πρώτη του διαφήμιση ως μοντέλο, ενώ οι φωτογραφίες που είχε μοιράσει σε διάφορα πρακτορεία τον βοήθησαν να πάρει και τον πρώτο του επαγγελματικό ρόλο στην ταινία του Γιώργου Κατακουζηνού «Άγγελος», όπου κλήθηκε να υποδυθεί μια τραβεστί. Η ταινία διαγωνίσθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1982 και απέσπασε τα βραβεία καλύτερης ταινίας, σεναρίου και πρώτου ανδρικού ρόλου για τον Μιχάλη Μανιάτη.
Η ταινία, όμως, που σφράγισε την καριέρα του και «μίλησε» στην καρδιά της πολιτικοποιημένης νεολαίας μιας ολόκληρης εποχής δεν ήταν άλλη από τη «Γλυκιά Συμμορία». Στην ταινία ο Μόσχος υποδύθηκε τον Αργύρη, έναν άνεργο ηθοποιό, που ζούσε στο περιθώριο και την παραβατικότητα. Η ταινία απέσπασε συνολικά οκτώ βραβεία, δίχασε κοινό και κριτικούς κι ο Τάκης Μόσχος βραβεύτηκε, εκτός από τον ρόλο του Αργύρη, και για την ερμηνεία του στην ταινία «Μετέωρο και σκιά» (1985), η οποία ήταν βασισμένη στη βιογραφία του ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη.
Τα ναρκωτικά
Είκοσι χρόνια διήρκεσε το «μπλέξιμο» του Μόσχου με τα ναρκωτικά. Τελικά κατάφερε να γλιτώσει και βρήκε το «λιμάνι» της ζωής του στη Σκόπελο.
Ο ίδιος σημείωνε: «Έφυγα από την Αθήνα γιατί κούρασα και κουράστηκα, με τη γκλάβα μου. Κάποια στιγμή δεν πήγαινε άλλο, από καμιά άποψη. Και προέκυψε η Σκόπελος, εντελώς τυχαία. Πήγα μερικά καλοκαίρια, ένα φθινόπωρο αποφάσισα να μείνω λίγο περισσότερο, μετά μπήκε ο χειμώνας και δεν ήθελα να φύγω, και τελικά, αφού έβγαλα τον πρώτο χειμώνα, πήρα τον αέρα, που λένε. Είμαι πολύ τυχερός που βρέθηκε αυτό το μέρος, για να με πετάξει το κύμα εκεί, για να μην πνιγώ. Αυτό που κάνω στη Σκόπελο είναι πολύ πιο ιερό από οποιαδήποτε ταινία. Σκηνοθετώ μία ομάδα από ερασιτέχνες και ανεβάζουμε δυο παραστάσεις το χρόνο και γυρνάμε εκεί, στα γύρω νησιά, σαν μπουλούκι. Είναι πολύ ωραίο. Πολύ».
Οι τελευταίες του εμφανίσεις
Ο τελευταίος του ρόλος στον κινηματογράφο ήταν το 2014 στην ταινία «Οι Αισθηματίες» του Νίκου Τριανταφυλλίδη, κι η τελευταία θεατρική εμφάνισή του ήταν στην παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης «Ρωμαίος και Ιουλιέττα», σε σκηνοθεσία Λευτέρη Γιοβανίδη το 2018, στην οποία ο Μόσχος υποδυόταν τον Πατέρα Λαυρέντιο.
