Αν δεν ήταν αξεσουάρ μόδας, θα ήταν μια υπέροχη αρτ-ντεκό μπιζουτιέρα στο μπουντουάρ μας.
Αν δεν ήταν από plexiglas αλλά από ξύλο, θα ήταν ένα περίτεχνο κουτί για πανάκριβα πούρα.
Και αν δεν ήξερα πως είναι 100% ελληνικό προϊόν, με έδρα του την Αθήνα, θα έπαιρνα όρκο πως κατασκευάζεται στην καρδιά κάποιας μητρόπολης της μόδας.
Ναι, τα clutches Urania Gazelli είναι το επόμενο success story στο χώρο όχι της ελληνικής αλλά της διεθνούς μόδας και όλα δείχνουν πως έχει γραφτεί μόνο ο πρόλογος. Μέσα σε 4 μόλις χρόνια από την πρώτη τους εμφάνιση, τα plexiglas τσαντάκια τράβηξαν την προσοχή του διεθνούς Τύπου, των πιο πολυφωτογραφημένων fashionistas, ακόμη και της διαβόητης/περιβόητης Anna Wintour, που πιο εύκολο είναι να της τραβήξεις το εμβληματικό bob μαλλί παρά την προσοχή της.
Τα φετινά Χριστούγεννα μάλιστα όποιος πέρασε από τα Selfridges στο Λονδίνο σίγουρα θα πρόσεξε τις glamorous προθήκες με την αποκλειστική συλλογή Urania Gazelli, με θέμα τον ζωδιακό κύκλο - sold out από την πρώτη εβδομάδα Δεκεμβρίου! Για όποιαν ενδιαφέρεται, έμαθα πως έχουν μείνει μόνο τέσσερα.
Κι αν θελήσετε να αποκτήσετε ένα τέτοιο clutch, δεν έχετε παρά να κάνετε ένα απλό γκουγκλάρισμα και θα δείτε πως μερικά από τα καλύτερα διεθνώς online stores διαθέτουν τις συλλογές Gazelli (όπως το Selfridges, που λέγαμε παραπάνω, ή το Moda Operandi).
Τι κρύβεται τελικά πίσω από το brand που κατάφερε να πείσει ότι ένα άκαμπτο υλικό, όπως το plexiglas, μπορεί να είναι κατάλληλο και για αξεσουάρ μόδας; Κι όμως, δεν είναι ούτε καμιά πολυεθνική ούτε καμιά έμπειρη σχεδιάστρια μόδας. Για την ακρίβεια, δεν είναι καν σχεδιάστρια μόδας, με την έννοια των συγκεκριμένων περγαμηνών που απαιτεί ένας τέτοιος τίτλος. Είναι ένα γλυκό ξανθό κορίτσι, που λέγεται Ουρανία Γιουρμετάκη, Ράνια ή Αλίκη για τους φίλους της. Ναι, καλά διαβάσατε. Γιουρμετάκη λέγεται η δημιουργός που χρησιμοποίησε το ονοματεπώνυμο της γιαγιάς της για να κάνει ένα νέο ξεκίνημα στην επαγγελματική της πορεία. Σοφή επιλογή αν σκεφτούμε πρώτον, πως το «Γιουρμετάκη» δεν προσφέρεται για fashion brand και μάλιστα διεθνές και δεύτερον, πως το Gazelli ακούγεται 100% ιταλικό (ιταλικό άλλωστε είναι και το υλικό κατασκευής). Για να μη συνυπολογίσουμε τη θετική ενέργεια της γιαγιάς Γαζέλλη, που βοήθησε -από εκεί ψηλά- να ταξιδέψει το όνομά της σε όλο τον κόσμο.
Η Ουρανία-Ράνια-Αλίκη, έχοντας στην επαγγελματική της φαρέτρα ένα Bachelor of Arts in Industrial Design (από το Middlesex University of London), θήτευσε για λίγο στο χώρο του interior design, αναλαμβάνοντας διάφορα projects και ειδικές κατασκευές.
Ώσπου το 2010, κάνει τη μεγάλη στροφή στη μόδα και αποφασίζει να εκμεταλλευτεί την τεχνογνωσία που της πρόσφερε η Ranol, η επιχείρηση του πατέρα της, η οποία εδώ και τουλάχιστον 25 χρόνια ειδικεύεται στις κατασκευές plexiglas. H Ουρανία δίνει στο -πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα- project τον τίτλο «τσάντες από plexiglas», η έρευνα διαρκεί δυο χρόνια και το Μάρτιο του 2012 τα πρώτα «γαζελάκια», όπως αποκαλεί η ίδια τις δημιουργίες της, κάνουν avant-premiere στην πιο απαιτητική fashion σκηνή του κόσμου, το Παρίσι (στη διεθνή έκθεση αξεσουάρ μόδας Premiere Classe).
Τα γαζελάκια δεν δυσκολεύτηκαν να αποσπάσουν το χειροκρότημα, με κορυφαία στιγμή τη βράβευση της Ουρανίας Γιουρμετάκη από την Altamoda και Vogue Italia ως ένα από τα Vogue Talents για το 2013-2014.
Η αλήθεια είναι πως είναι ήδη πολύ δύσκολο να συναντήσεις από κοντά την Ουρανία, καθώς ο στίβος της διεθνούς μόδας, όπου επιχειρεί να κάνει πρωταθλητισμό, απαιτεί πολλές ώρες σκληρής δουλειάς ενώ πίσω από τη miss Gazelli δεν υπάρχει κανένα εξειδικευμένο επιτελείο που σχεδιάζει επιμελώς τη στρατηγική του brand. Αν εξαιρέσουμε τη στενή συνεργασία με τον πατέρα της και την πολύτιμη βοήθειά του σε θέματα κατασκευής, η Ουρανία υπογράφει όλα τα στάδια, από το σχέδιο και τον πειραματισμό με νέες τεχνοτροπίες μέχρι την τελική υλοποίηση και το μάρκετινγκ του brand της. Τη συνάντησα για πολύ λίγο, στο εργοστάσιο στο Κορωπί, σχεδόν 20 μέρες πριν τη συμμετοχή της στην επόμενη έκθεση στο Παρίσι. Πνιγμένη ανάμεσα σε τηλέφωνα, e-mails και χαρτιά, απάντησε στις ερωτήσεις με τον ενθουσιασμό της ηλικίας της και το χαμόγελο ικανοποίησης που συνοδεύει κάθε δημιουργικό οργασμό.
Όταν σε ρωτάνε «τι δουλειά κάνεις;», τι απαντάς;
Φτιάχνω τσαντάκια. Και η επόμενη κουβέντα μου είναι «από plexiglas». Το διευκρινίζω γιατί φαίνεται κάτι απλό σαν πρώτη απάντηση, αλλά με την δεύτερη καταλαβαίνουν ότι πρόκειται για κάτι που δεν έχουν ξαναδεί μερικοί ή συνηθίσει να ακούνε με αυτή την ιδιότητα του υλικού.
Πώς αντιμετωπίζεται στο εξωτερικό μια Ελληνίδα που όχι μόνο σχεδιάζει, αλλά παράγει στην Ελλάδα;
Η διαφορά του σχεδιάζω και του παράγω είναι μεγάλη και αυτό ήταν κάτι που εκτιμήθηκε από την αρχή που με γνώρισε το αγοραστικό κοινό. Όλη η παραγωγή γίνεται εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα -εκτός φυσικά της πρώτης ύλης που είναι εισαγόμενη- με Έλληνες στην επιχείρηση. Και φυσικά είναι μια οικογενειακή επιχείρηση όπου παίρνω μέρος και εγώ σε πολλές φάσεις της παραγωγής.
Από το καλοκαίρι και μετά, παρατήρησες κάποια αλλαγή στη στάση τους, λόγω της ευάλωτης θέσης της χώρας μας;
Έχω χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης με τα καταστήματα που συνεργάζομαι στο εξωτερικό και ήταν σίγουροι πως δεν θα υπήρχε πρόβλημα με την παραγωγή και τις παραδόσεις παραγγελιών. Έλαβα μηνύματα θετικά και στην εμπορική έκθεση τον Οκτώβριο του 2015, αλλά και μέσω διαδικτύου (όταν ενημερώθηκαν κάποιοι πως η χώρα μας είναι σε μια κρίσιμη κατάσταση), δηλώνοντας πως είναι δίπλα μας.
Υποθέτω ότι ο καλύτερος συνεργάτης σου είναι ο πατέρας σου. Ποιος από τους δυο σας λέει συνήθως «σου τα ’λεγα εγώ»;
Η σχέση πατέρα και κόρης πρέπει να μετατραπεί σε σχέση συνεργατών όταν δουλεύουν μαζί - και η μετάβαση δεν είναι πάντα εύκολη ή αποδεκτή και απ’ τους δυο. Σίγουρα έχω χρησιμοποιήσει και εγώ αυτή την έκφραση, αλλά συνήθως ο πατέρας μου είναι εκείνος που την λέει πρώτος, άσχετα αν έχει δίκιο.
Μιλάς συχνά για τις τσάντες σου σαν να είναι παιδιά σου και τα αποκαλείς «γαζελάκια». Τι θα ήθελες να γίνουν τα γαζελάκια σου «όταν μεγαλώσουν»;
Ναι, είναι ένα κομμάτι μου, γι’ αυτό και τα αντιμετωπίζω έτσι. Σε κάποιους φαίνεται κάπως παιδική αυτή η προσέγγιση, αλλά αυτή είναι η σχέση μου μαζί τους: αρκετά συναισθηματική. Θα ήθελα να φτάσουν την ηλικία της ενηλικίωσης και να είναι μια επιχείρηση υγιής και κερδοφόρα. Σίγουρα η «οικογένεια» θα μεγαλώσει αργότερα και με έπιπλα εσωτερικής διακόσμησης.
Ποιες διάσημες έχουν κρατήσει clutch by Urania Gazelli;
Chiara Ferragni, Anna dello Russo, Karolina Kurkova, Nausheen Shah, Natalie Joos, Erica Pelosini, Louise Roe κ.ά.
Τα brands Edie Parker, Olympia Le-Tan και Charlotte Olympia κινούνται στο ίδιο πνεύμα με το δικό σου. Πώς αντιμετωπίζεις αυτόν τον υγιή ανταγωνισμό;
Ο ανταγωνισμός είναι θεμιτός, αν και για μένα δεν είναι ανταγωνισμός με την κλασική έννοια. Είμαστε ένα community, μια ομάδα ανθρώπων που έχουμε το ίδιο όραμα δημιουργικά και κάνουμε ένα παρόμοιο προϊόν. Έχουμε τα ίδια σημεία πώλησης και σίγουρα οι κυρίες που εκτιμούν τη δουλειά μας έχουν τουλάχιστον ένα clutch από το κάθε brand. Υπάρχει αλληλοσεβασμός στον σχεδιασμό και έχει φανεί έμπρακτα, τουλάχιστον στα παραπάνω ονόματα. Δεν αντιγράφει η μία την άλλη, αλλά συνεχίζει να εξελίσσεται και να διαμορφώνει την δική της ταυτότητα. Και με τις τρεις κυρίες έχω εξαιρετικές σχέσεις και πρέπει να ομολογήσω πως αγαπούν πολύ την Ελλάδα.
Και πώς αντιμετωπίζεις την προσπάθεια αντιγραφής, που απ’ ό,τι κατάλαβα (ακολουθώντας σε στο Facebook) επιχείρησε ακόμη και το Zara; Από Ελληνίδες σχεδιάστριες έχουν παρατηρηθεί προσπάθειες αντιγραφής;
Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα παρά μόνο να απολαύσεις ό,τι δημιούργησες ένα trend, μια τάση στα αξεσουάρ. Είναι πλέον τιμητικό να σε αντιγράφουν μεγάλες εταιρείες που δημιουργούν low budget outfits & accessories. Αντιγράφουν την τάση, όχι το design. Και αυτό είναι απλώς μια απόδειξη ότι η ιδέα σου είναι τόσο καλή, που θέλουν να την αντιγράψουν για να μπορέσουν να την διαθέσουν και σε ένα άλλο αγοραστικό κοινό, που δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να πάρει Urania Gazelli.
Αλήθεια, μιας και το ανέφερες, πώς δικαιολογείται το τόσο υψηλό κόστος; Σκέφτεσαι ίσως να και κάποια σειρά πιο προσιτή στο ευρύ κοινό;
Όλα τα clutches είναι κατασκευασμένα στην Ελλάδα, όχι σε κάποια άλλη χώρα, όπου οι μισθοί είναι χαμηλοί και τα υλικά κακής ποιότητας. Επίσης δεν είναι κατασκευασμένα σε χιλιάδες, ούτε καν σε εκατοντάδες μερικά μοντέλα. Είναι κατά παραγγελία και αριθμημένα.
Δεν είναι το κόστος του υλικού (όπως βιάζονται να πουν οι περισσότεροι), αλλά η κατασκευή και το πόση δουλειά έχει η κάθε τσάντα για να βγει ένα άριστα ποιοτικά αντικείμενο. Η κατασκευή μιας και μόνο τσάντας απαιτεί από 12 έως 16 ώρες. Όποιος την κρατάει, καταλαβαίνει ότι τα πάντα είναι μελετημένα, από την αφή της μέχρι και τον ήχο που κάνει όταν κλείνει.
Προς το παρόν, δεν υπάρχει κάποια συζήτηση για κατασκευή τσάντας σε χαμηλότερο κοστολόγιο. Είμαι αρκετά τελειομανής και απαιτητική, για να δημιουργήσω ένα αντικείμενο χαμηλότερης αισθητικής και ποιότητας μόνο και μόνο για να είναι προσιτό οικονομικά. Άλλωστε, γι’ αυτήν τη δουλειά υπάρχει το Zara!
Είπες για το χρόνο κατασκευής μιας τσάντας. Για μια ολόκληρη συλλογή; Πόσο καιρό απαιτεί, από τον σχεδιασμό μέχρι το τελικό στάδιο κατασκευής;
Ένα σωστό timeline για την δημιουργία μιας νέας κολεξιόν είναι από 4 έως 6 μήνες. Ξεκινάς με την ιδέα που έχεις και την εξελίσσεις σε έρευνα, συνεχίζεις με τα τεχνικά σχέδια και καταλήγεις στην υλοποίηση. Το πιο σημαντικό κομμάτι είναι η έρευνα και ο τρόπος κατασκευής. Αν αυτά τα δυο υπάρχουν, τότε η υλοποίηση είναι το διασκεδαστικό κομμάτι της διαδρομής.
Και η τελευταία συνεργασία με το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης πώς προέκυψε;
Ήταν μια πρόταση που έγινε από την Τίνα Δασκαλαντωνάκη, curator του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, να δημιουργήσουμε δυο σχέδια για το Πωλητήριο, το οποίο ανακαίνισαν και του έδωσαν νέα πνοή μαζί με τον Κώστα Βογιατζή (aka Yatzer), curator επίσης του Μουσείου.
Το πρώτο clutch είναι αρκετά minimal, σε απόχρωση του σκούρου γκρι με χρώματα «mother of pearl” και το εδώλιο για clasp. Το δεύτερο είναι η εισαγωγή μου σε μια νέα τεχνική, που θα δείξω στο Παρίσι αρχές Μαρτίου, όπου το εδώλιο είναι σε τρισδιάστατη μορφή και εξέχει του μαύρου πλαισίου. Προσπάθησα να αποδώσω με σεβασμό ένα βασικό κομμάτι του ελληνισμού και της τέχνης μας και πιστεύω πως είχε την απήχηση που όλοι περιμέναμε. (Δείτε εδώ.)
Ποιο είναι το επόμενο βήμα; Υπάρχει κάποιο άλλο αντικείμενο, εκτός από τις τσάντες, που θα ήθελες να πειραματιστείς με το ίδιο υλικό;
Αρχές Μαρτίου θα παρουσιαστεί ή νέα κολεξιόν Φθινόπωρο/Χειμώνας 2016-2017 στο Παρίσι, όπως κάθε σεζόν, με θέμα την Αρχαία Ελλάδα. Για παράδειγμα, ένα από τα σχέδια είναι η Νίκη της Σαμοθράκης, με τον ίδιο τρόπο που απέδωσα και τα κυκλαδικά εδώλια, δηλαδή τρισδιάστατη. Την ίδια εποχή επίσης θα παρουσιάσω την πρώτη μου συλλογή κοσμημάτων από plexiglas. Εν καιρώ, θα δείξω και τα πρώτα μου αντικείμενα για διακόσμηση.
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στον τρόπο δουλειάς και στην καθημερινότητα που αυτός δημιουργεί, τι θα ήταν;
Δεν θα άλλαζα τίποτα γιατί τον έχω σχεδιάσει στα δικά μου μέτρα και σταθμά. Σε κάποιους μπορεί να φαίνεται υπερβολικό να δουλεύεις και τα σαββατοκύριακα. Για μένα είναι χαρά και ευλογία. Κάνω κάτι που αγαπώ και όχι κάτι που πρέπει.
Info
Urania Gazelli
Facebook
Η Chiara Ferragni με ένα από τα best sellers Urania Gazelli, τα τραπουλόχαρτα.
Η Αλίκη-Ουρανία Γιουρμετάκη με μία δημιουργία της. Φυσικά το παιχνίδι δεν είναι over. Τώρα μόλις αρχίζει.
Λαμπερά με ένθετα δολλάρια.
Αν δεν ήταν clutch, θα ήταν ηλεκτρονικό παιχνίδι.
Και τα pets στο παιχνίδι της μόδας.
Τα «αστρολογικά» τσαντάκια με την τεχνική της μαρκετερί που έγιναν ανάρπαστα στο Selfridges.
Clutch σε σχήμα σφαίρας.
Με ένθετο το ζωδιακό σύμβολο του Λέοντα, από τη σειρά Astrolounge.
Όλα τα clutches έχουν επίχρυσες μπρούντζινες λεπτομέρειες, είναι επενδεδυμένα με βελούδο και τα τελευταία μάλιστα έχουν στο εσωτερικό τους και καθρέφτη.
Από τη σειρά Game Girls.
H «οικογένεια» Tik Tak.
Πείτε τα και «pixel-άκια».
Τσαντάκι σε σχήμα πεταλούδας με ένθετες ψηφίδες από plexiglas.
