Θα σας έχει συμβεί με τον αγαπημένο σας μουσικό. Μέσα από το έργο του νιώθεις κάπως σαν να τον ξέρεις. Λες και έχετε πιει μαζί καφέ, ή σα να έχετε καταλήξει δακρυσμένοι πάνω από τη μπάρα του αγαπημένου σας μπαρ να καταριέστε ανεκπλήρωτους έρωτες, αλλά όλα πέρασαν τρώγοντας βρώμικο στη Μιχαλακοπούλου. Μέσα από την εξέλιξη του έργου του είναι σαν να βιώνεις τις μεταβολές της ζωής του. Είναι τέτοιο το εκφραστικό μέσο, βέβαια, που αναπόφευκτα αφήνει μια μικρή χαραμάδα για να δεις μέσα στην ψυχή του άλλου.
Όμως, τι είναι αυτό που συμβαίνει όταν νιώθεις σαν να γνωρίζεις μια αργυροχρυσοχόο μέσα από τα κοσμήματα της; Είναι το ότι δεν μπορεί παρά να βάζει σε αυτά όλη της την αγάπη, τις αναφορές, τις αναμνήσεις όλα εκείνα που τη διαμόρφωσαν σε αυτό που είναι σήμερα και σε εκείνο που θα γίνει την αμέσως επόμενη μέρα. Ναι, μιλώ για την Καλομοίρα Παπαγεωργίου, αργυροχρυσοχόο και ιδιοκτήτρια του brand κοσμημάτων PRIGIPO που ακόμα κι αν δεν την έχεις γνωρίσει ποτέ από κοντά, αν έχεις στην κατοχή σου κόσμημά της, τότε αντιλαμβάνεσαι σε τι ακριβώς αναφέρομαι.
Ένα πρωτοπόρο brand στη λόκαλ σκηνή κοσμήματος, αλλά και τη γυναικεία επιχειρηματικότητα
Το PRIGIPO είναι ένα από τα πρώτα εγχώρια brands που σηματοδότησαν την άνοιξη της δημιουργικότητας για μία γενιά η οποία δεν πρόλαβε να κάνει μεγάλα όνειρα για το μέλλον της, άλλα έκανε κάτι καλύτερο. Αποφάσισε ότι δεν έχει απολύτως τίποτα να χάσει αν κάνει - επιτέλους - αυτό το οποίο αγάπησε κι όχι αυτό που η προηγούμενη γενιά ήθελε για εκείνη. Μέσα σε αυτή την κομβική στιγμή για την εγχώρια δημιουργία γεννήθηκε και το PRIGIPO.
Η Καλομοίρα - Μαρίνα Παπαγεωργίου δηλώνει ακόμα φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο Πειραιά κι αυτό γιατί 12 χρόνια αφότου άφησε τις σπουδές της στην άκρη για να ασχοληθεί ολοκληρωτικά με το κόσμημα, τώρα βρίσκεται λίγες μόνο εξεταστικές πριν το πτυχίο. Άγγιξε πρώτη φορά μέταλλο όταν ήταν 14 ετών και είναι ερωτευμένη μαζί του έκτοτε. Παρόλο που για εκείνη το "φτιάχνω κοσμήματα” ξεκίνησε κυρίως για χόμπι, την ώθησε να ανοίξει τη δική της επιχείρηση σε ηλικία 23 ετών.
Η Καλομοίρα - Μαρίνα Παπαγεωργίου, αργυροχρυσοχόος και ιδιοκτήτρια του PRIGIPO
Μια επιχείρηση που συνέβαλε σημαντικά στη δημιουργία μιας πλούσιας σκηνής εγχώριου, ποιοτικού και ταυτόχρονα προσιτού κοσμήματος, αλλά και σε μία μικρή, μα παντοδύναμη στρατιά γυναικών τεχνιτριών και επιχειρηματιών σαν κι αυτές που φιλοξενούνται πολύ συχνά σε αυτή εδώ τη στήλη. Έτσι, με τη σιγουριά ότι τα μάγουλα της Καλομοίρας θα κοκκινίσουν καθώς αποτελεί σπάνια περίπτωση γειωμένου ατόμου, θα πω ότι το success story εκείνης και της ομάδας της αποτελεί έμπνευση για τη νέα φουρνιά αργυροχόων και λόκαλ δημιουργών.
Γνωρίστε το PRIGIPO και την δημιουργό τους
Πότε και πώς ιδρύθηκε το brand Prigipo;
Το PRIGIPO, ως ερασιτεχνικό project, γεννήθηκε το 2009, ενώ το 2012 ανοίξαμε επίσημα το μικρό μας εργαστήριο στην Θησέως στο Σύνταγμα, σε ένα εσωτερικό γραφείο 30τμ, στο οποίο ο ήλιος έμπαινε κάθε Ιούλιο για 10’ αντανακλώντας σε ένα απέναντι παράθυρο. Γεννήθηκε γιατί αυτά που έφτιαχνα άρεσαν και ο κόσμος ήταν διατεθειμένος να αγοράσει μερικά (κάτι που έκανε την ιδέα βιώσιμη, η εναλλακτική ήταν να βρω κάποια εργασία). Γεννήθηκε γιατί έπρεπε να το κάνω βασικά, για να έχω δουλειά. Η στιγμή όμως ήταν κατάλληλη γιατί εκτός από το γεγονός πως έπρεπε να εργαστώ, ταυτόχρονα ήθελα να φτιάχνω κοσμήματα. Ε, παντρεύτηκαν τέλεια αυτά τα δύο εδώ που τα λέμε.
Μετά από μία συμμετοχή σε εμπορική έκθεση το 2013 ήρθαν οι πρώτοι πελάτες χονδρικής, άνοιξε ο κόσμος των συνεργασιών σε πολλά επίπεδα μιας και εκτός από τα μαγαζιά, ήρθε επιπλέον κόσμος για να εργαστεί στο PRIGIPO ώστε να βγουν οι παραγγελίες. Να πω πως όλα αυτά τότε μου φαίνονταν σαν παιχνίδι, σαν μια πολύ ευχάριστη πρόκληση, ενώ τώρα το αίσθημα ευθύνης υπερισχύει τις περισσότερες φορές! Το 2014 μεταφερθήκαμε (πάλι σε όροφο) στην οδό Κολοκοτρώνη γιατί πλέον δε χωρούσαμε (φτου μας) και το 2021, άνοιξε το PRIGIPO Flagship Store στο ισόγειο της ίδιας πολυκατοικίας. Αυτό δεν υπήρχε ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα.
Αν θα έπρεπε να περιγράψεις το DNA του brand PRIGIPO με τρεις λέξεις ποιες θα ήταν αυτές;
Πάθος, ρομαντισμός, αυθεντικότητα.
Μπορείς να μας περιγράψεις το πώς οραματίζεσαι την κάθε συλλογή και εν τέλει τη δημιουργείς;
Κυρίως με αφορά ό,τι βλέπω και ειδικά ό,τι βλέπω φορεμένο ήδη σε κάποιο άτομο. Αυτό ενέχει τον κίνδυνο της αντιγραφής και είμαι πάντα πολύ προσεκτική. Όμως δημιουργούνται τόσο όμορφα πράγματα στον κόσμο και νιώθω πως θέλω να είμαι μέρος αυτής της δημιουργίας, με τη δική μου οπτική. Για παράδειγμα, η πιο οργανική σειρά "Aura” ήταν μία πρόκληση μιας και δεν έχουμε συνηθίσει το κοινό μας σε πιο οργανικές φόρμες, ήταν όμως κάτι που ήθελα πολύ καιρό τώρα να δοκιμάσω. Το πώς θα έφερνα αυτή τη σύγχρονη τάση μέσα στο PRIGIPO ήταν ένα στοίχημα που κερδήθηκε.
Άλλη μια αγαπημένη σειρά είναι τα 14K solid gold "Fizzy”. Δαχτυλίδια με ημιπολύτιμες πέτρες υπάρχουν άπειρα, ήθελα όμως αυτή τη φίνα γραμμή που μας χαρακτηρίζει, να την αφήσω να φανεί, να δέσει με τις πέτρες, να δω τι αποτέλεσμα θα φέρει. Έχω περιέργεια, αυτό με οδηγεί. Να απαντήσω στο ερώτημα "Πώς θα ήταν αυτό αν έβαζα αυτό ή αφαιρούσα το άλλο;”
Ποιες είναι οι προκλήσεις με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος ένας νέος σχεδιαστής στην Ελλάδα και ποια είναι τα προνόμια που απολαμβάνει;
Η μεγάλη πρόκληση είναι πως ο κόσμος είναι λιγότερο τολμηρός στη Ελλάδα να δεχτεί κάτι νέο, πρέπει να το έχει φάει με το κουτάλι από το εξωτερικό πρώτα και μετά (με μόνη εξαίρεση τις "τάσεις πυροτεχνήματα”). Θέλω να πω πως κάθε άτομο που σχεδιάζει τολμάει, αλλά δεν είναι ποτέ αυτό που θα "πιάσει”, αυτό που θα πουλήσει. Ειδικά μετά την πανδημία νομίζω πως όλοι βαδίζουμε σε πιο ασφαλή μονοπάτια κάτι που δεν το θεωρώ κακό για λίγο, σίγουρα όμως θέλει προσοχή, να μη μείνουμε για πάντα εκεί.
Ταυτόχρονα, αν δεν υπάρχει χρηματοδότηση, το να κάνεις "τρέλες” δεν είναι επιτρεπτό. Δυστυχώς, με το κόστος που έχει μια επιχείρηση στην Ελλάδα, δε μου κάνουν καθόλου εντύπωση τα ασφαλή μονοπάτια. Τα προνόμια που απολαμβάνει κανείς σχεδιάζοντας στην Ελλάδα αφορούν πάλι το ίδιο ζήτημα. Αν κάποιος σχεδιαστής στο εξωτερικό έχει τολμήσει κάτι νέο και έχει δουλέψει, μπορεί ένας Έλληνας να το φέρει στην Ελλάδα και ελάχιστοι να καταλάβουν από που προέρχεται. Είναι κάπως "εύκολο” παρά τα social media και την άμεση επαφή που έχουμε με τον υπόλοιπο κόσμο.
Ποια είναι η σχέση σου με τη μόδα;
Παραδέχομαι πως δεν την παρακολουθώ ανελλιπώς και δεν είμαι up to date. Μ’αρέσει όμως να ντύνομαι, κυρίως άνετα. Δεν εννοώ φόρμες, εννοώ κάθε ρούχο που θα μου επιτρέπει τις ατσούμπαλες κινήσεις μου (ναι, είμαι από αυτά τα παιδιά). Συνήθως πάει με τις μέρες, αν έχω κέφια, θα κάνω έναν συνδυασμό παραπάνω, αν δεν έχω θα φορέσω κάτι πολύ ασφαλές μέσα στο οποίο θα είμαι άνετη, έως και απαρατήρητη. Για να κάνω τη ζωή μου πιο εύκολη εν τω μεταξύ, φροντίζω να έχω κάποια key items, όπως μια μαύρη ζώνη, ένα καμηλό παλτό, μία καπαρτίνα, αρκετά λευκά T-shirts. Πάντα όμως φοράω κοσμήματα, τώρα διανύω την περίοδο των δαχτυλιδιών (ναι, και εκεί κάνω κύκλους).
Τι είναι για σένα το προσωπικό στιλ;
Είναι ο συνδυασμός του outfit, του styling στα μαλλιά, το πως υπάρχει κανείς στο χώρο και άλλων στοιχείων προσωπικότητας. Δεν αφορά μόνο στο ντύσιμο δηλαδή. Άρα, ακόμα κι αν έχεις επιλέξει ολόκληρη την πρόταση κάποιας βιτρίνας, σίγουρα θα δείξει αλλιώς πάνω σου, θα έχει πάντα κάπου το προσωπικό σου στοιχείο. Κι αυτό είναι κάπως τέλειο, δε νομίζεις;
Υπάρχει κάτι ή κάποιος που να μην έχει σχέση με τον τομέα της μόδας, αλλά να αποτελεί από τις μεγαλύτερες επιρροές σου;
Ω ναι, εννοείται. Λατρεύω την αρχιτεκτονική, τη γραφιστική και το product design. Λατρεύω την καγκελοποιία των σπιτιών της Ελλάδας, τις γραμματοσειρές και τα φωτιστικά.
Ποιον διάσημο σχεδιαστή (είτε εν ζωή, είτε όχι) θα προσκαλούσες σε δείπνο και πού θα τον πήγαινες στην πόλη σου;
Θα πω από το κόσμημα γιατί αυτός είναι ο τομέας μου. Από τους εν ζωή, θα προσκαλούσα την Hannah Martin, θα έκανα δείπνο στο σπίτι χαλαρό, κρασί και κουβέντα, θα ακολουθούσε κάποιο live στο An Club ή στην Death Disco και μετά ποτό στο Galaxy για σβήσιμο. Αν είχαμε και την επόμενη μέρα, θα πηγαίναμε στο Αρχαιολογικό μουσείο να δει τη συλλογή των χρυσών κοσμημάτων που είναι ασύλληπτη.
Από τους όχι, θα ήθελα την Elsa Peretti. Βασικά θα ήθελα να ήταν η γιαγιά μου. Να μου μαθαίνει εκείνη για τη φόρμα, για το ανθρώπινο σώμα, για τις καμπύλες, για το μέταλλο. Την Elsa Peretti θα την πήγαινα στον Πειραιά να φάμε ψάρια και μετά για βόλτα με το αυτοκίνητο στη Βάρκιζα.
Θα μπορούσες να ξεχωρίσεις ένα look ενός ειδώλου της ποπ κουλτούρας με κοσμήματα που θεωρείς ότι είναι το καλύτερο όλων των εποχών;
Μπορεί να μην είναι ποπ σήμερα, σίγουρα ήταν κάποτε. Το 1969 ο Αριστοτέλης Ωνάσης χάρισε στην Τζάκι Κένεντι Ωνάση τα σκουλαρίκια "Apollo” του Ηλία Λαλαούνη. Η Τζάκι φορώντας τα με ένα μίνι φόρεμα και ένα πολύ μακρύ κολιέ με μαργαριτάρια (κάνοντας ό,τι ήθελε προφανώς, γιατί ήταν η Τζάκι) προτείνω να είναι το καλύτερο look όλων των εποχών.
Βιωσιμότητα, υπερκατανάλωση, γρήγορα trends. Δημιουργία, νέα ταλέντα, τεχνολογία στην υπηρεσία της μόδας. Τελικά, το μέλλον της βιομηχανίας είναι αισιόδοξο ή απαισιόδοξο;
Δεν έχω ιδέα. Από την πλευρά μου με ενοχλεί πάρα πολύ το πολύ γρήγορο, δεν προλαβαίνω να απολαύσω σχεδόν τίποτα. Δεν ξέρω πως θα ακουστεί αυτό, αλλά πιστεύω πως το μεγάλο πρόβλημα είναι η υπερκατανάλωση. Δεν τα χρειαζόμαστε όλα όσα έχουμε, ούτε χρειαζόμαστε κάθε μέρα κάτι καινούργιο. Ούτε να το χαρούμε προλαβαίνουμε, ούτε να το αποσβέσουμε. Δεν ξέρω, πραγματικά. Όσο για την τεχνολογία, είμαι μεγάλη fan. Παρά το ότι δεν είναι ακόμα διαδεδομένα στην Ελλάδα, τα τεχνητά διαμάντια είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα προστασίας του περιβάλλοντος. Είναι η ίδια ύλη, με λιγότερη κατανάλωση ενέργειας, χωρίς να εκμεταλλεύεται ο ανθρώπινος κόπος.
Πού μπορούμε να βρούμε τα PRIGIPO;
Online, στο prigipo.com, στο Flagship Store μας, Κολοκοτρώνη 34 (το οποίο κάπου στα τέλη Μαρτίου θα μεταφερθεί στην Πραξιτέλους, σχεδόν δίπλα!), σε κάποιο από τα επόμενα Pop-Up "PRIGIPO ΕΚΤΟΣ” κάπου στην Ελλάδα και σίγουρα σε κάποιο διπλανό σας άτομο που θα φοράει.
