Η πρώτη Αμερικανίδα αντιπρόεδρος γυναίκα. Η πρώτη αντιπρόεδρος ασιατικής καταγωγής. Η αντιπρόεδρος με τα sneakers. Η αντιπρόεδρος με την ευτυχισμένη μεικτή οικογένεια. Η αντιπρόεδρος με τη θετή κόρη-μοντέλο με παράξενη εμφάνιση.
Δεν έχουν περάσει παρά μερικοί μήνες που η Κάμαλα Χάρις ανέλαβε καθήκοντα και έχει κατακτήσει ήδη ένα πλήθος από πηχυαίους τίτλους για τις πρωτιές και το ασυνήθιστο προφίλ της. Ακόμα πιο ενδιαφέροντα όμως είναι η ζωή και το έργο της, όπου μας μυεί ο πολιτικός συντάκτης Dan Morain, βιογράφος της στο νέο βιβλίο «Με τον τρόπο της Κάμαλα. Η ζωή και η πορεία της πρώτης γυναίκας αντιπροέδρου των ΗΠΑ» (στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος).
«Μπορούσαμε να γίνουμε τα πάντα»
Γεννήθηκε το 1964 από μια Ινδή μετανάστρια, την Σαϊάμαλα Γκοπάλαν Χάρις, και έναν μαύρο από την Τζαμάικα, τον Ντόναλντ Τζάσπερ Χάρις. Το ζευγάρι, που συμμετείχε ενεργά στο κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων της δεκαετίας του ‘60 και γνωρίστηκε σε μια φοιτητική συγκέντρωση, δεν έμελλε να μακροημερεύσει, αλλά άφησε πίσω του, εκτός από την Κάμαλα, και μια μικρότερη κόρη, τη Μάια. Τα κορίτσια μεγάλωσαν με τη μητέρα τους, στο πρόσωπο της οποίας βρήκαν το δυνατότερο πρότυπο, καθώς η Σαϊάμαλα, που είχε αφήσει το Νέο Δελχί για να συνεχίσει τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, διακρίθηκε για την έρευνά της για τον καρκίνο του μαστού.
Για τη Σαϊάμαλα είχαν μεγάλη σημασία οι σπουδές των κοριτσιών της, έτσι η Κάμαλα βρέθηκε στο Πανεπιστήμιο Χάουαρντ της Ουάσινγκτον, που έχει βγάλει δημάρχους, γερουσιαστές, ανώτατους δικαστές και νομπελίστες, να σπουδάζει Πολιτική Επιστήμη και Οικονομικά και να ζει το ενθουσιώδες κλίμα των ‘80s. «Οποιαδήποτε μέρα κι αν στεκόσουν στη μέση της κεντρικής αυλής, θα έβλεπες δεξιά σου νεαρούς χορευτές να προβάρουν βήματα ή μουσικούς να παίζουν τα όργανά τους. Στα αριστερά, θα έβλεπες φοιτητές με χαρτοφύλακες να βγαίνουν από τη σχολή Οικονομικών και φοιτητές Ιατρικής με τις λευκές ποδιές τους να πηγαίνουν στα εργαστήριά τους. […] Αυτή ήταν η ομορφιά του Χάουαρντ. Τα πάντα σηματοδοτούσαν στους φοιτητές ότι μπορούσαμε να γίνουμε τα πάντα – ότι ήμασταν νέοι, ταλαντούχοι και μαύροι».
Στο πρόσωπο της μητέρας της η Κάμαλα βρήκε το δυνατότερο πρότυπο, καθώς η Σαϊάμαλα, που είχε αφήσει το Νέο Δελχί για να συνεχίσει τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, διακρίθηκε για την έρευνά της για τον καρκίνο του μαστού.
Η Κάμαλα συνέχισε να συγκεντρώνει περγαμηνές, στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, όπου μυήθηκε στη Νομική. Μετά την αποφοίτησή της εργάστηκε στο Γραφείο του Εισαγγελέα στο Σαν Φρανσίσκο όπου σύμφωνα με την τότε προϊσταμένη της, Νάνσυ Ο’Μάλλεϊ, «ξεχώριζε λίγο από το πλήθος. Είχε μια ξεχωριστή αυτοπεποίθηση».
Ένα παράνομο ειδύλλιο με διαφορά ηλικίας
Το 1994 «η ζωή της άλλαξε ρότα» σύμφωνα με τον βιογράφο καθώς άρχισε να βγαίνει με έναν από τους πιο ταλαντούχους πολιτικούς της χώρας, τον πρόεδρο του Κοινοβουλίου της Καλιφόρνια, Γουίλι Μπράουν. «Η σχέση δεν ήταν ισορροπημένη· εκείνος ήταν τριάντα χρόνια μεγαλύτερός της. Μοιράζονταν όμως την ίδια θέληση και ευφυΐα και την ίδια ανέλιξη από χαμηλά προς την επίτευξη σημαντικών πραγμάτων». Κατά τη διάρκεια της σχέσης τους, ο Μπράουν χάρισε στη Χάρις μια BMW, ταξίδεψε μαζί της στο Παρίσι, ενώ παρευρέθηκαν μαζί σε τελετή απονομής Όσκαρ. Το 1995 ο Μπράουν εξελέγη δήμαρχος του Σαν Φρανσίσκο και η Χάρις θα μπορούσε να εξελιχθεί στην πρώτη κυρία της πόλης, αλλά ο σύντροφός της δεν αποφάσισε ποτέ να πάρει διαζύγιο από τη σύζυγό του Μπλανς και, όταν αυτό έγινε προφανές, ήρθε το τέλος της εξωσυζυγικής σχέσης.
Στα τέλη της δεκαετίας του ‘90 και στις αρχές των ‘00s το όνομα της Χάρις πόζαρε συχνότερα στις κοινωνικές στήλες παρά σε άρθρα για την κανονική της δικαστική εργασία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα αφιέρωμα του Harper’s Bazaar, το 2001, την περιλάμβανε ανάμεσα σε άλλες καλοντυμένες γυναίκες του Σαν Φρανσίσκο. Όταν όμως έθεσε υποψηφιότητα για Περιφερειακή Εισαγγελέας, φρόντισε να διαδοθούν οι προοδευτικές πολιτικές δεσμεύσεις της, για παράδειγμα, ότι ποτέ δεν θα ζητούσε τη θανατική ποινή, παρόλο που ήταν ακόμα εν ισχύ στην πολιτεία της Καλιφόρνια. Υπόσχεση που μετά την εκλογή της τήρησε, αποφασίζοντας μεταξύ άλλων να μη ζητήσει θανατική ποινή για την πολύκροτη δολοφονία ενός αστυνομικού, παρόλο που ήξερε ότι θα έστρεφε εναντίον της τις αστυνομικές αρχές.
Στα τέλη της δεκαετίας του ‘90 και στις αρχές των ‘00s το όνομα της Χάρις πόζαρε συχνότερα στις κοινωνικές στήλες παρά σε άρθρα για την κανονική της δικαστική εργασία.
Σώζοντας ζωές φυλακισμένων και παιδιών
Και παρόλο που κάποιοι θεώρησαν ότι ως Περιφερειακή Εισαγγελέας δεν υπήρξε τόσο τολμηρή όσο ήθελε να παρουσιαστεί, η ραγδαία άνοδός της συνεχίστηκε.
Το 2010 εξελέγη Γενική Εισαγγελέας της Καλιφόρνια. Μια από τις αλλαγές που έφερε, από το νέο της αξίωμα, ήταν να ελαφρύνει τις ποινές σε περίπου 3.000 φυλακισμένους που εξέτιαν ισόβια για αδικήματα ναρκωτικών ή μικροκλοπές εξαιτίας της λεγόμενης νομοθεσίας των τριών παραπτωμάτων που αφορούσε υπότροπους. Με αυτό τον τρόπο συνέβαλε στην αποσυμφόρηση των φυλακών και έδωσε στους αποφυλακισθέντες μια ακόμα ευκαιρία να επανενταχθούν. Χαρακτηριστικά, ένας από τους επωφελούμενους ήταν κάποιος υπότροπος που είχε λάβει ποινή καθείρξεως είκοσι πέντε ετών έως ισόβια επειδή είχε κλέψει ένα ζευγάρι γάντια από κατάστημα. Μια άλλη περίπτωση ήταν ένας ψυχικά άρρωστος άνδρας που είχε λάβει την ίδια ποινή επειδή είχε στην κατοχή του έναν κλεμμένο ηλεκτρονικό υπολογιστή αξίας 200 δολαρίων.
Μια άλλη σημαντική κοινωνική αλλαγή που έφερε, το 2011, ήταν όταν αρνήθηκε να υπερασπιστεί δικαστικά την Πρόταση 8, ο μοναδικός σκοπός της οποίας, σύμφωνα με τη Χάρις, ήταν «να εμποδίσει τους γάμους μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου». Το αποτέλεσμα ήταν η επαναφορά του γάμου ομοφυλοφίλων στην Καλιφόρνια, με την ίδια τη Χάρις να παντρεύει, εν είδει δυνατού συμβολισμού, δύο γυναίκες, τις Κρις Πέρι και Σάντι Στίερ, στο δημαρχείο του Σαν Φρανσίσκο. Οι επιτυχίες της συνεχίστηκαν, με μια από τις σπουδαιότερες τη δίωξη της Backpage, μιας εταιρείας που χρησιμοποιούνταν για εκπόρνευση παιδιών, καθώς μέσω των αγγελιών της ιστοσελίδας της είχαν πουληθεί, εξακριβωμένα, εκατοντάδες ανήλικοι.
Μια από τις σπουδαιότερες επιτυχίες της ήταν η δίωξη της Backpage, μιας εταιρείας που χρησιμοποιούνταν για εκπόρνευση παιδιών, καθώς μέσω των αγγελιών της ιστοσελίδας της είχαν είχαν πουληθεί, εξακριβωμένα, εκατοντάδες ανήλικοι.
Όταν η Κάμαλα έγινε «Μάμαλα»
Στο μεταξύ, έζησε το σπουδαιότερο γεγονός της προσωπικής ζωής της: τη γνωριμία με τον άντρα που έμελλε να γίνει ο σύζυγός της, τον δικηγόρο της σοουμπίζ Ντάγκλας Σ. Έμχοφ. Λόγω του κορυφαίου αξιώματός της η Κάμαλα έπρεπε να είναι ιδιαίτερα διακριτική στο θέμα των ραντεβού, όμως στο φλερτ με τον Έμχοφ τα πράγματα αποδείχτηκαν εξαιρετικά απλά. «Ήμουν απλώς ένας τύπος που ήταν δικηγόρος» θα θυμόταν αργότερα ο Έμχοφ σε συνέντευξή του. «Και μετά γνώρισα την Κάμαλα σε ένα ραντεβού στα τυφλά που κανόνισε ο θρυλικός παραγωγός Ρέτζιναλντ Χάντλιν».
Η σχέση άνθισε εν κρυπτώ και το ζευγάρι παντρεύτηκε το 2014 σε μια κλειστή τελετή, στο δικαστήριο της κομητείας της Σάντα Μπάρμπαρα. Η Χάρις πέρασε μια γιρλάντα λουλουδιών γύρω από το λαιμό του, όπως πρόσταζε η ινδική παράδοση. Ο Έμχοφ πάτησε πάνω σε ένα ποτήρι, όπως επέβαλε η δική του, εβραϊκή παράδοση. Ήταν και οι δύο 49 ετών. Η Κάμαλα φαίνεται να καλλιέργησε μια υπέροχη σχέση με τα παιδιά του από τον προηγούμενο γάμο του, Κόουλ και Έλα, που είχαν πάρει το όνομά τους από τους θρύλους της τζαζ Τζον Κολτρέιν και Έλα Φιτζέραλντ. Εκείνα άρχισαν να την αποκαλούν χαϊδευτικά «Μάμαλα».
Η σχέση άνθισε εν κρυπτώ και το ζευγάρι παντρεύτηκε το 2014 σε μια κλειστή τελετή, στο δικαστήριο της κομητείας της Σάντα Μπάρμπαρα. Ήταν και οι δύο 49 ετών.
«Μοιράζει συνταγές. Της αρέσει το μπάσκετ»
Από το 2017, που εξελέγη γερουσιαστής της Καλιφόρνια -η πρώτη με τζαμαϊκανές ή ινδικές καταβολές-, υποστήριξε πολιτικές όπως το πρόγραμμα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για όλους τους Αμερικανούς Medicare-for-all, η νομιμοποίηση της μαριχουάνας για ψυχαγωγικούς σκοπούς και το πρόγραμμα DACA, Αναβολής Απέλασης για Ανήλικους Μετανάστες. Ξεχώρισε επίσης με το στυλ και την προσωπικότητά της. Ένα από τα παλαιότερα μέλη της Γερουσίας που έγινε προσωπικός της φίλος, ο Ρον Γουάιντεν, θα κατέληγε, σύμφωνα με τον βιογράφο της πως η μικροκαμωμένη γυναίκα -ο Γουάιντεν είχε ύψος 1,95, εκείνη 1,57- είχε φέρει πράγματι κάτι καινούριο στη Γερουσία. «Μοιράζει συνταγές. Φοράει σταράκια. Προσκαλεί γερουσιαστές σε δείπνο. Έχει μια ενδιαφέρουσα οικογένεια. Της αρέσει το μπάσκετ».
Ως νεοεκλεγείσα γερουσιαστής προσέλαβε ως εκπρόσωπο Τύπου έναν «έξυπνο, εργατικό, ικανό και ιδεαλιστή» άντρα, τον Ταϊρόν Γκέιλ, ο οποίος στο παρελθόν είχε αντιμετωπίσει με επιτυχία τον καρκίνο του παχέος εντέρου. Όμως η ασθένεια επέστρεψε και μόλις έξι μήνες μετά τον γάμο του με την αγαπημένη του, Μπεθ, ο Ταϊρόν έχασε τη μάχη. Λίγο πριν από το θάνατό του η Κάμαλα, που είχε χάσει και τη μητέρα της από την ίδια νόσο, πέταξε εκτάκτως από την Ουάσινγκτον στη Νέα Υόρκη για να τον αποχαιρετήσει. «Μπήκε διακριτικά μέσα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Κράτησε το χέρι του Ταϊρόν. Είπε αστείες ιστορίες στις οποίες είχε πάρει μέρος και ο ίδιος και του είπε Αντίο» θυμόταν αργότερα η χήρα του σε έναν δημοσιογράφο, προσθέτοντας: «Με αγκάλιασε ακριβώς τη στιγμή που όλα κατέρρεαν στη ζωή μου. Με κοίταξε βαθιά στα μάτια και μου είπε ότι θα ήταν πάντα εκεί για μένα. Αυτή είναι μια στιγμή που δεν θα ξεχάσω όσο ζω».
«Με αγκάλιασε ακριβώς τη στιγμή που όλα κατέρρεαν στη ζωή μου. Με κοίταξε βαθιά στα μάτια και μου είπε ότι θα ήταν πάντα εκεί για μένα. Αυτή είναι μια στιγμή που δεν θα ξεχάσω»
Αυτός είναι «ο τρόπος της»
Στη δεύτερη επέτειο του θανάτου του Γκέιλ, η Μπεθ έλαβε ένα απροσδόκητο μήνυμα από την Κάμαλα, τότε ήδη υποψήφια αντιπρόεδρο των Δημοκρατικών στο πλευρό του Τζο Μπάιντεν. Ήταν μια φωτογραφία από προεκλογική συγκέντρωσή της όπου κάποιος από το πλήθος είχε σηκώσει μια πινακίδα που έγραφε «Καν’ το για τον Ταϊρόν». «Με άλλα λόγια, το πρόσωπο εκείνο ήθελε η Χάρις να κερδίσει τις εκλογές για χάρη του νεαρού άντρα που είχε πεθάνει πολύ πρόωρα. Η Χάρις ήθελε να δείξει στην Μπεθ ότι και άλλοι άνθρωποι θυμόντουσαν τον Ταϊρόν. […] Στην άνοδό της, είχε αφήσει πίσω της ανθρώπους που αισθάνθηκαν χρησιμοποιημένοι, όπως είχε αφήσει και δουλειές στη μέση, καθώς προχωρούσε πολύ γρήγορα από το ένα αξίωμα στο επόμενο. Έβρισκε όμως και τον χρόνο να δείξει αυτή την τόσο σπάνια αρετή: την ενσυναίσθηση» σχολιάζει ο βιογράφος της προς το τέλος του βιβλίου.
Ο «τρόπος της Κάμαλα», όπως τον αποκαλεί, είναι ένα από τα στοιχεία της νέας αντιπροέδρου των ΗΠΑ που την κάνουν πιο ξεχωριστή από ό,τι τα sneakers, η καταγωγή, το φύλο, η μεικτή οικογένειά της - ακόμα ίσως κι από ό,τι ο κατάλογος των έργων της. Ένα στοιχείο που εμπνέει αισιοδοξία ότι πλάι στον Μπάιντεν, στο τιμόνι της χώρας όπου έκανε πραγματικότητα το δικό της αμερικανικό όνειρο, θα καταφέρει να κάνει τη διαφορά και για πολλούς ακόμα.
Ακολουθήστε το WomanToc στο Instagram
Κεντρική φωτό: REUTERS/Kevin Lamarque
