Που πήγαν οι λέξεις αγάπη, κατανόηση, αλληλοσεβασμός, στήριξη και συμπόνια;
Οι ήσυχες γειτονιές του χωριού θα μοσχομυρίσουν ξαφνικά από ζεστές μαγειρίτσες που σιγοβράζουνε για το μεγάλο βράδυ της λαμπρής.
Η συγγραφέας Άντζελα Ζιούτη έχει κάτι να σου πει.
Και ξαφνικά μια βασική ανάγκη έχει οπισθοχωρήσει. «Mη μου γυρνάς την πλάτη» μοιάζει να φωνάζει η εποχή.
Δέκα χρόνια νεότερη με δύο αθώες ενεσούλες, δεν είναι και λίγο πράγμα. Της ήταν πλέον αδύνατον να φανταστεί τη ζωή της από δω και πέρα χωρίς μπότοξ.
Ένας συσχετισμός βιοχημείας. Λόγου χάρη, μια από τις συνηθέστερες κουβέντες, μεταξύ γυναικών είναι «ερωτεύτηκα μια τσάντα».
«Αν ένας ποιητής μπορούσε να πει με ακρίβεια τι γράφει, γιατί γράφει και τι είναι αυτό που τον κάνει να γράφει, δεν θα έγραφε».
Πολύ πιθανόν, η σύγχρονη «Θεία από το Σικάγο» να σερφάρει στο ίντερνετ αναζητώντας «νέο, επαγγελματικά αποκαταστημένο, εμφανίσιμο κατά προτίμηση μη καπνιστή».
«Εμείς η τάξη του 1985 στο Στρεμπενιώτη Νεάπολης έχουμε reunion, τάδε ημερομηνία και ώρα, τάδε μπαράκι».
Με την Έκθεση η πόλη, βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, νιώθοντας έστω για λίγο, πως η συμπρωτεύουσα έχει πρωτεύουσα σημασία.
Το μωρό στη κούνια φοβάται το σκοτάδι, ο εργαζόμενος φοβάται να μη χάσει τη δουλειά του, ο φοιτητής φοβάται μην κοπεί στην εξεταστική.