Φεμινίστρια και κινηματογραφίστρια, η «μητέρα» ή «γιαγιά» του Νουβέλ Βαγκ, η Ανιές Βαρντά πέθανε τον Μάρτιο του 2019 από καρκίνο του μαστού, σε ηλικία 90 ετών, αλλά η κληρονομιά της θα ζει για πάντα.
Γεννήθηκε το 1928 στις Βρυξέλλες και παρουσίασε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της, «Η Κλεό από τις 5 έως τις 7», το 1962. Μέσα από τη φιλμογραφία της, που επίσης περιλαμβάνει ταινίες μικρού μήκους και κυρίως ντοκιμαντέρ, εισήγαγε την καινοτομία της κάμερας στο χέρι, προσδίδοντας μια αίσθηση ρεαλισμού και εξασφαλίζοντας μια θέση ανάμεσα στους πρωτοπόρους του γαλλικού Νέου Κύματος.
Άλλα έργα της είναι τα «Le Bonheur» («Η Ευτυχία», 1965), «Les Creatures» («Παιχνίδι με τον Διάβολο», 1966) και το ντοκιμαντέρ «Loin du Vietnam» («Μακριά από το Βιετνάμ», 1967). Το κινηματογραφικό κύκνειο άσμα της ήταν το αυτοβιογραφικό ντοκιμαντέρ «Varda par Agnès». Τιμήθηκε με πλήθος σπουδαίων βραβείων, όπως ο Τιμητικός Χρυσός Φοίνικας, το Τιμητικό Σεζάρ και το Τιμητικό Όσκαρ.
Όταν ρωτήθηκε τι σημαίνει ευτυχία, η φαινομενικά απλή απάντηση που έδωσε φανερώνει ένα δείγμα της ιδιοφυΐας της: «Ευτυχία είναι ό,τι έφαγα για μεσημεριανό: πεπόνι με ζαμπόν, ένα μείγμα αλμυρού και γλυκού που απόλαυσα πραγματικά, ένα κομμάτι τυρί με μαρμελάδα, μια μείξη χαράς και θλίψης που βρίσκεται πάντα μέσα μας...».
Παρακολουθήστε τι απάντησε όταν ρωτήθηκε τι σημαίνει ευτυχία:
