Στο βιβλίο «Μια Ιστορία…ένα τραγούδι» ο Ηρακλής Ευστρατιάδης περιγράφει:
Το «Ζητάτε να σας πω» λέγεται ότι γράφτηκε από τον Αττίκ μέσα σε πέντε λεπτά, ένα βράδυ, κατά την διάρκεια της παράστασης στη περίφημη «Μάνδρα] του. Ο Αττίκ είχε γράψει για έναν από τους μεγάλους του έρωτες και τη δεύτερη σύζυγό του, την ηθοποιό Μαρίκα Φιλιππίδου, η οποία αργότερα τον εγκατέλειψε, το τραγούδι «Είδα μάτια», που υπήρξε πολύ μεγάλη επιτυχία στην εποχή του.
Ένα βράδυ, η Μαρίκα Φιλιππίδου πήγε στη «Μάνδρα» του Αττίκ με τον καινούργιο της συνοδό, τον ίλαρχο τότε και περιζήτητο νέο των Αθηνών Σταμάτη Μερκούρη (λίγο πριν γίνει μπαμπάς της Μελίνας).
Οι θεατές, βλέποντας τη Φιλιππίδου με τον Μερκούρη, για να πειράξουν και να ερεθίσουν τον Αττίκ, άρχισαν να φωνάζουν: «Αττίκ, τραγούδα το ‘Είδα μάτια’…», το τραγούδι που ήταν γραμμένο για εκείνην.
Ο Αττίκ, βλέποντάς την, φανερά συγκινημένος, ζήτησε συγγνώμη από το κοινό για πέντε λεπτά και αποχώρησε από τη σκηνή. Πραγματικά, σε πέντε λεπτά ο Αττίκ ξαναβγήκε, έχοντας γράψει σε αυτό το μικρό διάστημα ένα καινούργιο υπέροχο τραγούδι προς απάντηση των θεατών που ζητούσαν το «Είδα μάτια». Είχε γράψει το «Ζητάτε να σας πω».
Μαρίζα Ρίζου – Ζητάτε να σας πω (Στην υγειά μας Alpha)
Ζητάτε να σας πω
τον πρώτο μου σκοπό
τα περασμένα μου γινάτια
ζητάτε είδα μάτια
με σκίζετε κομμάτια
Σε μια παλιά πληγή
που ακόμα αιμορραγεί
μη μου γυρνάτε το μαχαίρι
αφού ο καθένας ξέρει
τι πόνο θα μου φέρει
Είναι πολύ σκληρό
να σου ζητούν να τραγουδήσεις
έναν παλιό σκοπό
που προσπαθείς να λησμονήσεις
Στο γλέντι σας αυτό
δε θα’ τανε σωστό
αντί για άλλο πιοτό
να πιω εγώ φαρμάκι
μ’ ένα τέτοιο τραγουδάκι
Γελάτε ειρωνικά
και λέτε μυστικά
ίσως με κάποια καταφρόνια
μια και περάσαν χρόνια
εσύ τι κλαις αιώνια
Γιατί βαρυγκωμείς
δεν είδαμε και μεις
μια ομορφιά σ’ αυτή τη ζήση
δεν πήραμε απ’ τη φύση
καρδιά για ν’ αγαπήσει
Αχ, δεν είν’ οι καρδιές
όλες το ίδιο καμωμένες
ούτε κι οι ομορφιές
στον κόσμο δίκαια μοιρασμένες
Και μες στη συντροφιά
σε κάθε ρουφηξιά
ξεχνώ μιαν ομορφιά
που γέμιζε μεράκι
το παλιό μου τραγουδάκι
Στίχοι-Μουσική: Αττίκ
Μερικά λόγια για τον Αττίκ
Ο Αττίκ, ή αλλιώς Κλέων Τριανταφύλλου, (19 Μαρτίου 1885- 29 Αυγούστου 1944) ήταν Έλληνας συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής. Θεωρείτε ένας από τους μεγαλύτερους τραγουδοποιούς του 20ού αιώνα.
Γόνος εύπορης οικογένειας, και έχοντας ολοκληρώσει τις νομικές του σπουδές στην Αθήνα, αναχωρεί το 1907 για Παρίσι, προκειμένου να συνεχίσει την τριτοβάθμια εκπαίδευσή του στις πολιτικές και οικονομικές επιστήμες. Εγκαταλείπει ωστόσο το εγχείρημά του αυτό και ακολουθεί μουσικές σπουδές ενώ παράλληλα δεν αργεί να εκδόσει σταδιακά και το έργο του, αποτελούμενο από τριακόσιες περίπου συνθέσεις. Η δραστηριότητά του δεν περνάει απαρατήρητη από την καλλιτεχνική και πνευματική σκηνή της Γαλλίας, και συμμετέχοντας σε ποικίλες περιοδείες με την ιδιότητα του ηθοποιού, ταξιδεύει σε διάφορες χώρες έως το 1930, όταν και αποφασίζει να επιστρέψει και να εγκατασταθεί μόνιμα στην Αθήνα. Εκεί δημιουργεί την Μάντρα του Αττίκ, έναν όμιλο με ευρεία καλλιτεχνική δραστηριότητα.
Η προσωπικότητά του περιγράφεται από δυναμισμό και ευφυΐα. Η ενεργητικότητά του, το ατίθασό του πνεύμα σε συνδυασμό με την γοητευτική μελαγχολία και την μοναχικότητα που τον διέπει, τον καθιστούν μια μοναδικά χαρισματική και ελκυστική ύπαρξη.
Ωστόσο καθώς περνούσαν τα χρόνια υπέφερε όλο και περισσότερο από κατάθλιψη. Ο θάνατός του είναι αποτέλεσμα αυτοκτονίας μετά από χρήση υπερβολικής ποσότητας υπνωτικών χαπιών (Βερονάλ).
Πηγή: itravelpoetry.com και el.wikipedia.org
