Όταν ο Τσάρλι Γουάτς έριξε μπουνιά στον Μικ Τζάγκερ σε έναν από τους πιο θρυλικούς τσακωμούς του ροκ

Οκτώβριος του 1984, σε κάποιο ξενοδοχείο του Άμστερνταμ. Οι Ρόλινγκ Στόουνς έχουν συναντηθεί προκειμένου να συζητήσουν για το μέλλον του συγκροτήματος έπειτα από μία πολυετή διακοπή, μετά από χρόνια προβληματικών μεταξύ τους σχέσων και αποξένωσης. Εκείνο το βράδυ ο Μικ Τζάγκερ και ο Κιθ Ρίτσαρντς έχουν ξενυχτήσει πίνοντας πολύ και μιλώντας για τη πιθανότητα να κυκλοφορήσουν μέσα στο επόμενο διάστημα έναν νέο δίσκο. Η εποχή του αυθόρμητου δημιουργικού οίστρου και της έντονης ζύμωσης ανήκει βέβαια στο παρελθόν, έχουμε ήδη μπει στα χρόνια που οι παραγωγές άλμπουμ για τους Στόουνς αποφασίζονταν μετά από επαγγελματικά μίτινγκς και ακούγονταν περισσότερο σαν καλογυαλισμένα, επιχειρηματικά deals παρά σαν «άγρια» μουσική. Στις 5 η ώρα τα χαράματα ο Τζάγκερ αποφασίζει ότι είναι τεράστια ανάγκη να μιλήσει επειγόντως με τον Τσάρλι Γουάτς, τον ντράμερ του συγκροτήματος, και πηγαίνει τρέχοντας στο δωμάτιο του. «Που είναι ο γαμημένος ντράμερ μου; Σύρε τον κώλο σου εδώ, αυτή τη στιγμή», ουρλιάζει από την πόρτα του δωματιού. Ο Τσάρλι απλά σηκώθηκε από το κρεβάτι, ξυρίστηκε, φόρεσε ένα καθαρό, λευκό πουκάμισο και ένα όμορφο κοστούμι, έδεσε με ήρεμες κινήσεις την γραβάτα του και έβαλε τα χειροποίητα παπούτσια του με την υπογραφή του λονδρέζου υποδηματοποιού John Lobb. Πήγε στο δωμάτιο όπου βρίσκονταν συγκεντρωμένα τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος και πλησίασε τον Μικ με αργά, σταθερά βήματα. «Και ξαφνικά σήκωσε το χέρι του και του έριξε μπουνιά στο πρόσωπο», θα περιγράψει ο Κιθ Ρίτσαρνς σε μεταγενέστερη συνέντευξη του. Ο Τζάγκερ έχασε τελείως την ισορροπία του και έφυγε προς τα πίσω, προσγειώθηκε τελικά πάνω σε ένα πιάτο με κρύο σολωμό, σχεδόν «πέταξε» έξω από το μεγάλο παράθυρο, παρά λίγο να κάνει βούτια στο βαθύ κανάλι της πόλης που ήταν ακριβώς έξω από το ξενοδοχείο. «Το αγαπημένο μου τζάκετ», γρύλισε τότε ο Μικ με τη γνωστή ωραιοπάθεια του. «Καταστράφηκε», κατέληξε. Για να πάρει την τελεσίδικη, ξεκάθαρη απάντηση: «Μην με αποκαλέσεις ποτέ ξανά "ντράμερ σου". Εσύ είσαι ο γαμημένος τραγουδιστής μου».

Ο Τσάρλι Γουάτς χορεύει στα παρασκήνια πριν από τις συναυλίες των Ρόλινγκ Στόουνς:

Η παραπάνω ιστορία περιγράφεται με λεπτομέρεις από τον βιογράφο των Στόουνς Στίβεν Ντέιβις, μέσα από τα λόγια του ίδιου του Τσάρλι, ο οποίος υπήρξε για πάνω από 50 χρόνια ο άνθρωπος που κρατούσε τον ρυθμό μίας από τις μεγαλύτερες μπάντες που είδε ποτέ αυτός ο κόσμος. Το μέλος των Ρόλινγκ Στόουνς που είχε κουραστεί εδώ και πολλά χρόνια από τη φασαρία των λάιβ, που είχε ζήσει και είχε χαρεί στο έπακρο όλα όσα μπορούσε να ζήσει και να χαρεί ένας άνθρωπος της γενιάς του, και το μόνο που λαχταρούσε πια ήταν να κρυφτεί στο καβούκι του, ήσυχα και ταπεινά, να πίνει το ουισκάκι του και να ακούει τζαζ δίσκους, το είδος μουσικής στο οποίο άνηκε πλέον η καρδιά του. Ο ίδιος είχε, μάλιστα, αποκαλύψει ότι του άρεσε πάντα να παίζει ντραμς, ότι λάτρευε να μοιράζεται τη σκηνή με τον φίλο και συνοδοιπόρο του Κιθ Ρίτσαρνς, ωστόσο, δεν ήθελε με τίποτα «να εξακολουθήσει να είναι ένα σύμβολο της ποπ, να κάθεται πάνω σε μία σκηνή ενώ κοριτσάκια ούρλιαζαν σαν τρελά από κάτω». Παρόλα αυτά, κάπως κουρασμένα και απρόθυμα, ακολούθησε το συγκρότημα στις περιοδείες των τελευταίων ετών, πριν ανακοινώσει, στις 5 Αυγούστου του 2021, ότι εγκαταλείπει τις ζωντανές εμφανίσεις του γκρουπ λόγω προβλημάτων υγείας. Αν και οι φανς των Στόουνς γνώριζαν την περιπέτεια του Τσάρλι με τον καρκίνο ήδη από τον Ιούνιο του 2004, η είδηση του θανάτου του έμοιαζε σα να ήρθε από το πουθενά εχθες το απόγευμα, ταρακουνώντας κάπως άσχημα τα «ιερά» δεδομένα στην παγκόσμια μουσική σκηνή. Τι θα μείνει όρθιο από δω και πέρα, ίσως σκέφτηκα αρκετοί. Ή ακόμα πιθανότερα αναρωτήθηκαν, μπορεί τελικά ένας Στόουν να πεθάνει;

Δείτε ένα σχετικό βίντεο το CNN:

Ο Κιθ Ρίτσαρντς, ο Μικ Τζάγκερ, o Ρόνι Γουντ, ο Πωλ Μακάρτνεϊ και ο Ρίνγκο Σταρ, αδέλφια, φίλοι, συνεργάτες και «ανταγωνιστές» αποχαιρέτησαν τον αγαπημένο τους Τσάρλι με αναρτήσεις, φωτογραφίες και βίντεο στα σόσιαλ μίντια, απαντώντας έστω και πρόχειρα και στιγμιαία στην απορία που γεννήθηκε αυθόρμητα μέσα σε αρκετούς από εμάς: Πώς να νιώθουν άραγε αυτή τη στιγμή που μιλάμε ο Ρίτσαρντς και ο Τζάγκερ;

H ανάρτηση του Κιθ Ρίτσαρντς:

H ανάρτηση του Μικ Τζάγκερ:

Η ανάρτηση του Ρόνι Γουντ:

Το αποχαιρετιστήριο βίντεο του Πολ Μακάρτνεϊ:

Το αντίο του Ρίνγκο Σταρ:

Τελικά μπορεί ένας Στόουν να πεθάνει; Όσο να πεις είναι λιγάκι δύσκολο. Όσοι εξακολουθούν να αντιλαμβάνονται τη μουσική με τέτοιο τρόπο ώστε να θεωρούν «κατάδικούς» τους ανθρώπους όλους εκείνους που με το ταλέντο και το πέρασμά τους από το ροκ καθόρισαν το γουστό, την αισθητική, αλλά και το πώς σκεφτόμαστε, ξέρουν τι ακριβώς σημαίνει αυτό. Αν είσαι από τους λίγους που το έχουν καταφέρει ίσως στο τέλος το πέρασμα στην αντίπερα όχθη να μη σε φοβίζει αρκετά, ίσως να μοιάζει μόνο με ένα άλμα στην απέναντι πλευρά και τίποτα περισσότερο.

Αντίο, λοιπόν, Τσάρλι, σπουδαίε μουσικέ, αριστοκρατικέ, γλυκύτατε άνθρωπε. Τα παιδιά του ροκ σε ευγνωμονούν για όλα. Ο φίλος σου ο Κιθ άλλωστε το είχε εκφράσει ιδανικά παλαιότερα: «Αν ποτέ λείψει τότε όλοι θα καταλάβουν ότι, βασικά, οι Ρόλινγκ Στόουνς ήταν ο Τσάρλι Γουάτς». Ήξερε τι έλεγε στον Μικ εκείνη τη νύχτα του 1984.

Κεντρική φωτογραφία: AΠΕ

Ακολουθήστε το WomanToc στο Instagram