«True Blood», λίγα δάκρυα και πολύς ιδρώτας είναι μέχρι σήμερα η ζωή του Theo Alexander. Ο 40χρονος ηθοποιός συγκαταλέγεται στις σπάνιες εκείνες περιπτώσεις που πρώτα έκαναν καριέρα στο εξωτερικό και μετά σα να μην τρέχει τίποτα, αποφάσισε να τα παρατήσει όλα και να επιστρέψει στην Ελλάδα. Για τον ίδιο βέβαια, δεν ήταν μία «ανάποδη», εν θερμώ απόφαση. Συζητώντας μαζί του στο πλαίσιο της συμμετοχής του στη νέα σειρά της Cosmote TV «42°C», διέκρινα πως σκέφτεται πολύ πριν αρθρώσει κάτι, πόσω μάλλον όταν πρόκειται να περάσει σε πράξεις. Βαθιά μέσα του πάντως, γνώριζε από μικρός με τι θα ασχολούνταν στη ζωή του. Ως «ένα χοντρό παιδάκι από τη Γλυφάδα που δεχόταν bullying για τα κιλά του» όπως λέει, ξέδινε στην κατασκήνωση κάνοντας κωμικά σκετς. Εκεί, πάνω στη σκηνή, αισθάνθηκε για πρώτη φορά ότι αναπνέει, ότι ανήκει κάπου ολοκληρωτικά.
Παραδόξως όμως, ο Θοδωρής Ζουμπουλίδης -όπως είναι το πραγματικό του όνομα- επέλεξε πρώτα να σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων στο Boston University: «Είπα στον εαυτό μου "αν και στα 23 σου θέλεις να γίνεις ηθοποιός για τους σωστούς λόγους, θα το κάνεις, και θα το κάνεις στην Αμερική, όχι στην Ελλάδα"», μου λέει. Έτσι, βρέθηκε να σπουδάζει στο Circle in the Square Theatre στη Νέα Υόρκη. Σήμερα, σχεδιάζει τη ζωή του στην Αθήνα, περνά τις διακοπές του αποκλειστικά στην αγαπημένη του Μάνη, τον τόπο καταγωγής της μητέρας του και διατηρεί ανέπαφη την ικανότητά του να λέει το πιο αστείο πράγμα με το πιο σοβαρό ύφος. Το τελευταίο ενδεχομένως να διαφαίνεται μέσα από την κουβέντα μας.
Γιατί πήγες στις Η.Π.Α κατευθείαν;
Ήθελα να τεστάρω τις δυνάμεις μου με τους καλύτερους. Είχα πει, «αν είναι να παίξω μπάσκετ, θέλω να παίξω στο NBA. Αν δε μπορώ να παίξω εκεί, ας μην παίξω καθόλου». Έφυγα λοιπόν στη Νέα Υόρκη, σπούδασα και αφού τελείωσα επέστρεψα λίγο στην Ελλάδα. Έπαιξα σε μία παράσταση του Μιχάλη Κακογιάννη, αλλά και στην ταινία El Greco του Γιάννη Σμαραγδή και μετά πήγα στο Λος Άντζελες να δοκιμάσω την τύχη μου.
Είχα πει, «αν είναι να παίξω μπάσκετ, θέλω να παίξω στο NBA. Αν δε μπορώ να παίξω εκεί, ας μην παίξω καθόλου». Έφυγα λοιπόν στη Νέα Υόρκη
Τα πρώτα χρόνια στο Λος Άντζελες και το «χαμηλό» προφίλ
Τι βρήκες εκεί;
Ένα φίλο κολλητό από τη Γλυφάδα που είχε πάει για να γίνει συγγραφέας, δεν ήξερα κανέναν άλλον. Άρχισα να στέλνω φωτογραφίες μου σε ατζέντηδες, με ανέλαβε κάποιος και ξεκίνησα τις οντισιόν. Μόλις η δεύτερη στην οποία πήγα, μου έδωσε ένα συμπρωταγωνιστικό ρόλο στη σειρά «Chuck» του NBC και έτσι ξεκίνησα να δουλεύω, ήμουν τυχερός.
Ήταν θέμα τύχης δηλαδή;
Είναι συνδυασμός τύχης και δουλειάς, πρέπει να είσαι καλά προετοιμασμένος. Κοίτα Ραφαέλλα, δε σταματάω ποτέ να δουλεύω. Ακόμα και τώρα στην πανδημία, έχω τον coach μου και κάνω μαθήματα χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένο πρότζεκτ που με υποχρεώνει. Μου έρχονται προτάσεις, αλλά σκέψου ότι δουλεύουμε Σαίξπηρ, Τσέχοφ, άλλα πράγματα γιατί πρέπει πάντα να βρίσκεσαι σε εγρήγορση. Πάντα έκανα τα μαθήματά μου. Θυμάμαι έξω έρχονταν Έλληνες και με ρωτούσαν σε ποιο πάρτι θα πηγαίναμε το βράδυ και τους έλεγα ότι την επομένη είχα μάθημα και δε μπορούσα. Ζούσα υπό στρατιωτική πειθαρχία.
Μετά ήρθαν και οι συμμετοχές στα «CSI New York», «Pushing Daisies», «True Blood»… Συνειδητοποιούσες τότε πόσο σημαντικά ήταν αυτά τα βήματα; Δυστυχώς, συχνά «μειώνω» αυτά που καταφέρνω. Έλεγα ένα μπράβο και μετά σκεφτόμουν «ναι, ok, δεν έχουμε χαρές και πανηγύρια, με το ρόλο τι κάνουμε» και έπεφτα με τα μούτρα στη δουλειά.
Έξω έρχονταν Έλληνες και με ρωτούσαν σε ποιο πάρτι θα πηγαίναμε το βράδυ και τους έλεγα ότι την επομένη είχα μάθημα και δε μπορούσα. Ζούσα υπό στρατιωτική πειθαρχία
Κοιτώντας πίσω, θα το άλλαζες αυτό;
Το χαιρόμουν περισσότερο στο σετ, όταν δούλευα, οπότε ήμουν εντάξει.
Δε σου κρύβω ότι με εντυπωσιάζει η συστολή σου. Αντιμετωπίζεις δουλειές για τις οποίες άλλοι θα έδιναν τα πάντα σα να είναι κάτι συνηθισμένο.
Όντως το έχω μεταβολίσει και ok, είναι το επάγγελμά μου, είναι κάτι που κατέκτησα με κόπο και πολύ σκληρή δουλειά. Ίσως γι᾽αυτό με βλέπεις έτσι, επειδή έχω κάνει άπειρες θυσίες.
Tο True Blood και η καριέρα στο εξωτερικό
Υποθέτω ότι οι περισσότεροι πάντως σου λένε για το «True Blood», σωστά;
Ναι. Το αστείο είναι ότι δεν ήθελαν Έλληνα ηθοποιό, παρότι ο Talbot είχε ελληνική καταγωγή. Η ατζέντισσά μου διάβασε το σενάριο επειδή έβλεπε τη σειρά και ήθελε να μάθει τι θα γίνει παρακάτω και σκέφτηκε «αυτός ο ρόλος είναι γραμμένος για τον Theo». Με ενημέρωσε ότι παρότι δεν ψάχνουν Έλληνα, προσπαθούσε να με βάλει στο κάστινγκ. Της ζήτησα να μου στείλει το σενάριο, το διάβασα και την κάλεσα αμέσως να της πω «αυτόν τον ρόλο θα τον πάρω, είναι ο Διόνυσος. Βάλε με μέσα στο δωμάτιο κι εγώ θα τον πάρω». Όπως και έγινε.
Της ζήτησα να μου στείλει το σενάριο, το διάβασα και την κάλεσα αμέσως να της πω «αυτόν τον ρόλο θα τον πάρω, είναι ο Διόνυσος. Βάλε με μέσα στο δωμάτιο κι εγώ θα τον πάρω». Όπως και έγινε.
Αλήθεια, το ψευδώνυμό σου πώς προέκυψε;
Προφέρεται «Θίο» (Theo) -κάπως άβολο για την ελληνική γλώσσα- αλλά έχω ακούσει να σε αποκαλούν και Τεό ή Τίο. Για να είμαι ειλικρινής, δε μου αρέσει καθόλου το «Τεό», με πεθαίνει, με διαλύει, μου φέρνει αστείες καρικατούρες στο μυαλό. Θοδωρής είναι το όνομά μου, ούτε στην Ελλάδα δε μπορείς να με αποκαλέσεις εύκολα Θίο Αλεξάντερ.
Ε ναι, σκεφτόμαστε σίγουρα κάτι άλλο (γέλια)
«Έλα στο θείο» και τέτοια, ναι (γέλια). Το Ζουμπουλίδης όπως και να το κάνουμε είναι ungooglable. Οι Αμερικανοί δε μπορούσαν καν να το πουν και στο τέλος αν με ζητούσαν για δουλειά θα έμεναν στο «ας δούμε εκείνον τον Έλληνα ηθοποιό, τον Θίο κάτι». Οπότε προτίμησα τον αγαπημένο μου ήρωα, τον Αλέξανδρο στο επίθετο.
Επειδή το έθεσες, μπορεί ένας Έλληνας να κάνει καριέρα στο εξωτερικό χωρίς να πρέπει να υποδυθεί οπωσδήποτε ρόλο με ελληνική καταγωγή;
Είναι σχεδόν απίθανο, τα αγγλικά σε προδίδουν. Πρέπει να έχεις τέλεια προφορά. Σκέψου έκανα συνέχεια μαθήματα, φτύνεις αίμα αλλά και πάλι η μητρική γλώσσα είναι καταλυτική. Κάτι πάντα ξεφεύγει.
Τα αγγλικά σε προδίδουν. Πρέπει να έχεις τέλεια προφορά. Σκέψου έκανα συνέχεια μαθήματα, φτύνεις αίμα αλλά και πάλι η μητρική γλώσσα είναι καταλυτική.
Παρόλα αυτά, βλέπουμε ηθοποιούς όπως η Salma Hayek και η Penelope Cruz που αφενός δουλεύουν αφετέρου την προφορά τους την έχουν μετατρέψει σε ατού τους. Έχει να κάνει με τη χώρα;
Ακριβώς. Δεν τους ενδιαφέρει με τους Λατίνους αγάπη μου, γιατί τους ακολουθεί 700 εκατ. κοινό. Ας έχουν ό,τι προφορά θέλουν.
Δώσε μου τρεις βασικές συμβουλές που θα έδινες σε κάποιον που θα ήθελε να κυνηγήσει ρόλους στο εξωτερικό.
Αρχικά πρέπει να πάει να σπουδάσει εκεί, όχι μόνο να δουλέψει για να μάθει τον κώδικα, το εργασιακό ήθος και τις τεχνικές των ξένων ηθοποιών και το πόσο σκληρά δουλεύουν για ένα και μόνο ρόλο. Να μείνει καιρό για να καταλάβει την ψυχοσύνθεση των Αμερικανών και να μάθει να δουλεύει σα σκυλί γιατί εκεί κι αν δεν του χαρίζεται τίποτα.
Τι σου ᾽χει μείνει στο μυαλό ως περιστατικό από εκείνη την περίοδο;
Κάναμε 16 ώρες γύρισμα για το «True Blood», ήμασταν όλοι λιώμα από την κούραση και σε κάποια στιγμή ζήτησα από το δημιουργό της σειράς, τον Alan Ball, αν γίνεται να με αφήσει να αυτοσχεδιάσω. Γύρισαν όλοι και με κοίταξαν γιατί ήταν όλοι πολύ κουρασμένοι και αυτοσχεδιασμούς δεν έκανε ποτέ κανένας. Ο Alan βέβαια -όπως όλοι οι μεγάλοι στο εξωτερικό που είναι πάρα πολύ απλοί και ταπεινοί και έξυπνοι- μου είπε να κάνω ό,τι θέλω. Και κάπως έτσι προέκυψε η περίφημη σκηνή που ανεβαίνω τη σκάλα και βρίζω στα ελληνικά.
Εγώ τότε είχα σκεφτεί πως με αυτόν τον τρόπο κάνω ένα είδος ωδής στην Ελληνίδα μάνα «μου ‘φαγες τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου» και τέτοια. Όλοι λύθηκαν στα γέλια, η Anna Paquin είχε πέσει κάτω και γέλαγε. Με έπιασε αμέσως ο Alan και μου είπε «Δεν ξέρω τι έκανες, δεν ξέρω τι είπες, αλλά από δω και πέρα, όποτε ανεβαίνεις τις σκάλες, θα βρίζεις στα ελληνικά». Ήθελα να το κάνω, για να ακουστούν ελληνικά στο «True Blood» και να μαθευτεί ότι είναι Έλληνας ο χαρακτήρας.
Εγώ τότε είχα σκεφτεί πως με αυτόν τον τρόπο κάνω ένα είδος ωδής στην Ελληνίδα μάνα «μου ‘φαγες τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου» και τέτοια. Όλοι λύθηκαν στα γέλια, η Anna Paquin είχε πέσει κάτω και γέλαγε.
Σου έχει δώσει κάποιο tip κάποιος από τους διάσημους με τους οποίους έχεις συνεργαστεί;
Να στο πω αλλιώς; Οι πολύ διάσημοι και οι αξιόλογοι πάντα με τη συμπεριφορά τους σου δείχνουν ότι παραμένουν ταπεινοί. Ξέρουν ότι θα μπορούσε να είναι κάποιος άλλος εκεί πέρα λόγω τύχης με το ίδιο ταλέντο και βρίσκονται σε αυτή τη θέση επειδή έτσι τα έφερε η ζωή. Οι μέτριοι μόνο είναι αλαζόνες.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που τελικά δεν κατάφερες να πάρεις και ακόμα το σκέφτεσαι;
Από ταινίες έφτασα πολύ κοντά σε ρόλο στους X-Men και σειρές, ήταν ένας από τους ρόλους των στρατηγών στο Spartacus.
Η επιστροφή στην Ελλάδα, η σειρά «42°C» και η αλλαγή στην εμφάνιση
Μετά με τι ασχολήθηκες;
Με την παραγωγή, ένα από τα πρότζεκτ μου μάλιστα το αγόρασε η Sony Pictures. Παράλληλα, έκανα και την παραγωγή της ταινίας «Meteora» που συμμετείχε στο διαγωνιστικό μέρος του φεστιβάλ κινηματογράφου στο Βερολίνο, έπαιξα επίσης στη σειρά «Major Crimes» και πριν από τρία χρόνια περίπου επέστρεψα στην Ελλάδα.
Πώς και το αποφάσισες;
Πάντα ήθελα να επιστρέψω και να δημιουργήσω στη χώρα μου. Ήθελα να πάω στην Αμερική, να κάνω τον κύκλο μου, να μάθω και μετά να γυρίσω και να κάνω εδώ πράγματα. Ξέρω ότι το ακούν κάποιοι και τους φαίνεται περίεργο…
Οι πολύ διάσημοι και οι αξιόλογοι πάντα με τη συμπεριφορά τους σου δείχνουν ότι παραμένουν ταπεινοί. Ξέρουν ότι θα μπορούσε να είναι κάποιος άλλος εκεί πέρα λόγω τύχης με το ίδιο ταλέντο
Υποθέτω ότι οι κακεντρεχείς θα έλεγαν «αν έκανε την καριέρα του George Clooney, σιγά μην επέστρεφε».
Θα μπορούσαν να το πουν, αλλά δε με γνωρίζουν. Δε νομίζω ότι ο George Clooney ξέρει προς τα πού πέφτει η Επίδαυρος. Εγώ πάλι, ξέρω και είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα, από αυτά που με ενδιαφέρουν. Αλλά ακόμη κι εκείνος να ήμουν θα μπορούσα να μοιράζω το χρόνο μου σε Ελλάδα και εξωτερικό ανά έξι μήνες. Εδώ θα ήμουν και θα με έπαιρναν τηλέφωνο.
Επιστρέφοντας τι αντιμετώπισες;
Χάλια, μία θλίψη. Ωστόσο, διέκρινα ότι ερχόταν μία εποχή ανάπτυξης για τη μυθοπλασία. Πέρασαν δύο χρόνια και όντως συνέβη όπως βλέπεις. Ήμουν τυχερός κιόλας γιατί τότε έκλεισα την πρώτη μου δουλειά, πρωταγωνίστησα σε μία γαλλογερμανική παραγωγή ονόματι «Eden» και μετά ήρθε η ταινία «Digger» με τους Βαγγέλη Μουρίκη και Αργύρη Πανταζάρα, η οποία απέσπασε πολλά βραβεία και διακρίσεις.
Στην παρούσα φάση, πράγματι βλέπουμε να δημιουργούνται ολοένα και περισσότερες σειρές. Διαβλέπεις κάποια παγίδα;
Βάζοντας το καπέλο του επιχειρηματία που έχω σπουδάσει, αν φτάσουμε στην υπερπροσφορά -γιατί αυτή τη στιγμή ακόμα απέχουμε πολύ- μπορεί να χαλάσει η ποιότητα. Επίσης, αρκεί μία μόνο κακή ποιοτικά σειρά για να απογοητεύσει το ελληνικό κοινό, οριστικά αυτή τη φορά. Πλέον η συμβατική τηλεόραση ανταγωνίζεται το Netflix και ο τηλεθεατής έχει αυξημένο μέτρο σύγκρισης. Καλό θα ήταν να μη φτάσουμε πάλι στο σημείο που δίναμε στον κόσμο σκουπίδια.
Πλέον η συμβατική τηλεόραση ανταγωνίζεται το Netflix και ο τηλεθεατής έχει αυξημένο μέτρο σύγκρισης. Καλό θα ήταν να μη φτάσουμε πάλι στο σημείο που δίναμε στον κόσμο σκουπίδια.
Και ο Μάρκος από τη σειρά «42°C» πώς προέκυψε;
Πέρασα από δύο οντισιόν και όταν τελικά αποφασίστηκε ότι θα υποδυθώ εγώ τον Μάρκο, άρχισα αμέσως να φαντάζομαι το χαρακτήρα του στο μυαλό μου. Επειδή εκείνος είναι 55αρης, ήθελα να κάνω μία μεγάλη φυσική αλλαγή και έτσι πήρα 40 κιλά. Είχα ήδη πάρει 10 για το «Digger», αλλά εδώ άλλαξε εντελώς η φυσιογνωμία μου. Δεν το έκανα όμως μόνο για την ηλικία, αλλά και για τον πυρήνα του ρόλου.
Είναι ένας άνθρωπος που είναι αόρατος μες το σπίτι, τον έχουν ευνουχίσει. Είναι το παιδί για όλες τις δουλειές και ουσιαστικά τρώει τα συναισθήματά του. Είναι σαν μία αρκούδα που πηγαίνει από δω κι από κει. Όπως εξελίσσεται η σειρά, ο άντρας της Ελένης (Έμιλυ Κολιανδρή) φαίνεται πως έχει και αυτός τα μυστικά του, αλλά δε θα σου πω τίποτα παραπάνω γιατί θα κάνω spoiler.
Επειδή εκείνος είναι 55αρης, ήθελα να κάνω μία μεγάλη φυσική αλλαγή και έτσι πήρα 40 κιλά. Είχα ήδη πάρει 10 για το «Digger», αλλά εδώ άλλαξε εντελώς η φυσιογνωμία μου. Δεν το έκανα όμως μόνο για την ηλικία, αλλά και για τον πυρήνα του ρόλου
Σε έχει επηρεάσει η αλλαγή στην εικόνα σου;
Είναι η δουλειά μου και έπρεπε να γίνει για το ρόλο. Τώρα έχω χάσει τα πολλά κιλά, είμαι στην τελική ευθεία. Ωστόσο, πάντα πάνω από όλα είναι η ιστορία που πρέπει να ειπωθεί και εγώ είμαι μία νότα μέσα σε αυτή τη συμφωνική ορχήστρα που λέγεται «42°C» - έπρεπε η νότα μου να είναι σωστή. Ήταν δική μου επιλογή να πάρω τα κιλά.
Νομίζω στη χώρα μας, δεν είναι πολύ συνηθισμένες αυτού του είδους οι αλλαγές για τους ρόλους.
Εντάξει παιδιά, καλωσήρθατε σε ένα νέο τρόπο acting! (γέλια) Εγώ έκανα ό,τι μου ψιθύρισε ο χαρακτήρας, δεν έχει κάθε ρόλος το ίδιο σώμα άλλωστε.
Σαφέστατα, αλλά τέτοιου είδους αλλαγές, έχουν κόστος πρακτικό και συναισθηματικό. Κυρίως όμως είναι το πώς αποδεχόμαστε εμείς τον εαυτό μας.
Τεράστιο, ναι. Εμένα για να καταλάβεις μου ξύπνησε μνήμες από όταν ήμουν παιδί και ήταν ακόμη πιο δύσκολο ψυχολογικά. Στο δημοτικό μου έκαναν bullying για τα κιλά μου, μέχρι που έσπασα το κεφάλι κάποιου. Ξέρεις, σκέφτηκα ότι αν αγαπήσω τον εαυτό μου όπως είναι τώρα, ίσως κλείσει αυτός ο κύκλος της τότε στεναχώριας. Τον αγάπησα λοιπόν, πέρασα πολύ όμορφα στη σειρά, έτρωγα ό,τι ήθελα , δεν αρρώστησα ευτυχώς γιατί υπήρχε αυτό το ενδεχόμενο με τόσα κιλά και τώρα είμαι σε καλό δρόμο για να επανέλθω.
Πάντα πάνω από όλα είναι η ιστορία που πρέπει να ειπωθεί και εγώ είμαι μία νότα μέσα σε αυτή τη συμφωνική ορχήστρα που λέγεται «42°C» - έπρεπε η νότα μου να είναι σωστή.
Τι σε έκανε να αγαπήσεις τόσο το Μάρκο;
Η ανθρωπιά του, η μεγάλη του καρδιά, η αδικία προς το πρόσωπό του. Του συμπεριφέρονταν πολύ άσχημα και θα το αφήσω εδώ, γιατί… spoiler.
Η επόμενη μέρα
Και τώρα τι να περιμένουμε από εσένα;
Συζητάω πολλά και διάφορα που δεν είναι ακόμη ανακοινώσιμα, για κινηματογράφο και τηλεόραση, πάλι για μίνι σειρά σε πλατφόρμα streaming.
Αποκλείεις το ενδεχόμενο μιας καθημερινής σειράς ή κάποιας με αυτοτελή επεισόδια στη συμβατική τηλεόραση;
Νομίζω ότι δε μπορώ να κάνω καθημερινή σειρά. Τώρα αν έρθει κάποιος ρόλος για αυτοτελή επεισόδια, εξαρτάται από το ρόλο.
Κλείνοντας, γιατί να δούμε τους «42°C»;
Είναι μία πολύ καλοφτιαγμένη σειρά, με πολύ ενδιαφέρον από το πρώτο επεισόδιο, είναι ένα πολύ ωραίο ταξίδι μέχρι το 8ο και τελευταίο. Δε θυμίζει πολύ τηλεόραση, έχει καταπληκτικές ερμηνείες-σκηνοθεσία και κινηματογραφική αισθητική που αφηγείται καλύτερα την ανθρώπινη ιστορία του σεναρίου που αφορά την ελληνική οικογένεια και τα μυστικά της. Το πώς ένα συμβάν μπορεί να τινάξει μία οικογένεια στον αέρα. Το πιο βασικό είναι ότι θα το δεις και δε θα χάσεις τον πολύτιμο χρόνο σου.
Info
*Η σειρά «42°C» κάνει πρεμιέρα back to back σήμερα, 14/5, στις 20:00, αποκλειστικά στην Cosmote TV και συγκεκριμένα στο κανάλι Cosmote Series Marathon HD, ενώ θα είναι διαθέσιμη και μέσα από τη δωρεάν, on demand υπηρεσία Cosmote TV Plus.
Δείτε τον σαν «Μάρκο» στη σειρά «42°C»:
Ακολουθήστε το WomanToc στο Instagram
φωτό: Cosmote TV
