Το κατάστημα του Paul Sarz στον πεζόδρομο της Μαυροκορδάτου, στις παρυφές των Εξαρχείων, είναι ένα ντεϊβιντλιντσικό τσαρδί καλλιτεχνίας. Τα κοσμήματά του μοιάζουν να κουβαλούν τις ιστορίες των «προγόνων» τους. «Θα έλεγα ότι είναι μια αναβίωση των sentimental jewellery του 19ου αιώνα, με μια μοντέρνα παραξενιά και μια βαθιά εμμονή στη φύση» λέει ο ίδιος μιλώντας μυθιστορηματικά. Ο Paul μέσω των κοσμημάτων του αφηγείται παραμύθια για μεγάλα παιδιά. Για παιδιά που τους αρέσει να στολίζονται και να βγαίνουν στην πόλη για ποτά. Κι όπως τα ποτά δεν χωρίζονται σε αντρικά και γυναικεία, έτσι και τα κοσμήματα δεν μπαίνουν στη διαδικασία της διαχώρισης.
«Γεννήθηκα στη Αθήνα του ΄83 σε μια οικογένεια που γέννησε τρία παιδιά με κόκκινα μαλλιά. Μεγαλώνοντας οι ατέλειωτες βόλτες μου με έφεραν στα παλιατζίδικα της Αβησσυνίας και στα πρώτα indie bar της οδού Κλειτίου. Θεωρώ ότι τα ταξίδια που έκανα από πολύ μικρός ήταν πολύ καθοριστικά στον τρόπο που σκέφτομαι και δουλεύω» εξηγεί και συνεχίζει: «Ασχολούμαι με το κόσμημα δεκατέσσερα χρόνια. Από πολύ μικρός παρατηρούσα τα κοσμηματοπωλεία και τον τρόπο που διαχέεται το φως μέσα στις πέτρες. Αργότερα άρχισα να συλλέγω μεταλλικά αντικείμενα από μπίλιες ρουλεμάν μέχρι εξαρτήματα ρολογιών προσπαθώντας να δημιουργήσω κάτι εφαρμοσμένο. Έτσι σιγά σιγά αποφάσισα να ασχοληθώ με την αργυροχρυσοχοΐα και τον σχεδιασμό κοσμημάτων». Στον πάνω όροφο του ονειρικού, λιλιπούτειου καταστήματος του βρίσκεται το εργαστήρι του. Η εικόνα του Paul να δίνει σχήμα στα μέταλλά του, υπό το φως της λάμπας γραφείου, όταν δεν είναι ανοιχτό το μαγαζί του, ταιριάζει με τον 19ο αιώνα και τους τεχνίτες/μαέστρους του χειροποίητου. Ταιριάζει σαν chevalier δαχτυλίδι στο μικρότερο των δαχτύλων
-Τι συμβολίζει το κόσμημα για σένα;
«Το κόσμημα με τα χρόνια συλλέγει πολλές ιστορίες, δεν αλλοιώνεται, αποκτάει χρώμα, παλιώνει αλλά σε περιμένει πάντα εκεί. Συμβολίζει με κάποιο τρόπο την αθανασία, αλλάζει χέρια. Έτσι οι ιστορίες ξαναζωντανεύουν σε άλλα χέρια».
-Πως θα χαρακτήριζες το ύφος των κοσμημάτων σου;
«Το ύφος των κοσμημάτων μου συνδυάζει πολλά διαφορετικά στοιχεία, γι' αυτό και μου είναι πολύ δύσκολο να το χαρακτηρίσω. Θα έλεγα ότι είναι μια αναβίωση των sentimental jewellery του 19ου αιώνα με ένα μοντέρνο twist και μια βαθιά εμμονή στη φύση».
-Υπάρχουν τάσεις στο κόσμημα; Τι κάνει ένα κόσμημα διαχρονικό;
«Δεν πιστεύω καθόλου στις τάσεις. Παρακολουθώ ότι όλα γυρίζουν σε ένα κύκλο, όλα επαναλαμβάνονται με κάποιο τρόπο. Το θέμα είναι αν υπάρχει ένας φρέσκος διάλογος με το παρελθόν ώστε να υπάρξει αυτή η διαχρονικότητα».
-Υπάρχουν αντρικά και γυναικεία κοσμήματα;
«Δεν το πιστεύω αυτό πλέον. Πιστεύω ότι όταν σου πηγαίνει κάτι είναι ανεξαρτήτως φύλου».
-Πως μοιάζει η γυναίκα που φοράει τα κοσμήματά σου; Θα μπορούσες να κάνεις μια περιγραφή;
«Είναι κάθε γυναίκα που νιώθει ασφαλής με την εξωτερική της εμφάνιση, χαμογελάει πολύ και φοράει ό,τι θέλει χωρίς να σκεφτεί πως θα δείχνει».
-Αν η Ελλάδα ήταν γυναίκα ποιο κόσμημα σου θα της ταίριαζε;
«Το feather bracelet, ένα φαρδύ επίχρυσο εγχάρακτο βραχιόλι».
Οι φωτογραφίες είναι του Άγγελου Πανοσκάλτση
