Φωτογραφίες του Γιώργου Ελευθεριάδη και βίντεο: Ολυμπία Κρασαγάκη
Πάει παντού αρκεί να είναι μπροστά. Καινοτόμος και οραματιστής, σκέφτεται με σχήματα, αφουγκράζεται την εποχή με φόρμες, ονειρεύεται βάσει νέων πατρόν, αφήνοντας το δικό του αποτύπωμα στην Ελληνική μόδα και στο βαρυσήμαντο ενδεικτικό made in Greece, το οποίο πολλές φορές απαιτεί θυσίες και έξτρα πείσμα. Ο Γιώργος Ελευθεριάδης διαθέτει εκείνη την εξαιρετική ικανότητα πραγματοποίησης των στόχων του, η οποία χάριν συντομίας λέγεται ταλέντο και ανήκει σε εκείνη τη σπάνια ομάδα ανθρώπων που τον θαυμάζουν/παραδέχονται, ακόμα και αυτοί που έχουν διαφορετική αισθητική από τη δική του.
-Μίλα μου για την μέχρι τώρα πορεία σου στην Ελληνική μόδα. Πως ξεκίνησες;
«Ξεκίνησα με ασχολούμαι με την μόδα σε ηλικία 22 ετών, το 1988, σχεδιάζοντας για την εταιρία ρούχων Academy. Σε ηλικία 26 ετών περίπου, δημιούργησα την προσωπική μου γραμμή γυναικείων ρούχων, ανοίγοντας μια μικρή boutique στην τότε trendy περιοχή της Φωκίωνος Νέγρη ,όπου πολύ γρήγορα έγινε σημείο αναφοράς των ενημερωμένων της εποχής. Aπό εκεί πέρασαν πολλοί από αυτούς που σήμερα είναι μέσα στον πυρήνα της δουλειάς μας, ενώ την ίδια περίοδο ήμουν ένας από τους σχεδιαστές που απάρτιζαν την ομάδα της πολύ hot boutique, Art Designers, του Roberto ΜcDonald στο Κολωνάκι, όπου κι από εκεί πέρασαν οι πάντες και είχα την χαρά να γνωριστώ με άλλους συνάδελφους μου όπως τον Παύλο Κυριακίδη, τους Deux Ηommes, την Lena Knight, τον Mάρκελο Νύκτα και άλλους. Τρία χρόνια αργότερα με τον καλό μου φίλο, Παύλο Κυριακίδη, ανοίγουμε μια ακόμα boutique στην Κηφισιά. Το 1996, λόγω οικονομικών προβλημάτων, υποχρεώνομαι να σταματήσω την προσωπική μου γραμμή και την επαναφέρω στο τέλος του 1997, όπου παραμένει μέχρι και σήμερα, με παρουσία σε πάνω από 16 σημεία πώλησης στο κόσμο, δίπλα στα μεγαλύτερα brands.
Σε αυτήν την μακρά περίοδο είχα την τύχη να κάνω κοστούμια για πάνω από 20 θεατρικές παραστάσεις συνεργαζόμενος με την ελίτ των σκηνοθετών,ηθοποιών, σκηνογράφων, ευκαιρία που μου πρωτοέδωσε ο Γιάννης Κακλέας με τον Μανώλη Παντελιδάκη, το 1991 αν θυμάμαι καλά. Επίσης, έχω σχεδιάσει τις στολές για τον όμιλο ξενοδοχείων Grecotel, της εταιρίας Goody’s και πέρσι της Apivita .
Στις αρχές του 2004 πριν τους Ολυμπιακούς σκέφτηκα ότι κάτι θα έπρεπε να κάνουμε σαν σχεδιαστές για να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία και έτσι, μάζεψα 4,5 συνάδελφους για να συζητήσουμε και τελικά να δημιουργήσουμε το 2005 τον Σύλλογο Ελλήνων Σχεδιαστών Μόδας και αμέσως μετά την πρώτη επίσημη Ελληνική Εβδομάδα Μόδας της Αθήνας. Δυστυχώς, λόγω συμπεριφορών και κακής διαχείρισης σταμάτησε 4 χρόνια μετά από την έναρξή της, αφού πραγματικά βοήθησε να ξεπηδήσουν όλα αυτά τα νέα ονόματα που απαρτίζουν την ελληνική μόδα στις μέρες μας».
-Ποια ήταν τα πιο σημαντικά βήματα-σταθμοί στην πορεία σου;
«Οι σημαντικές στιγμές στην καριέρα μου θα έλεγα ότι είναι πολλές αλλά θα μιλήσω για τρεις. Η μία, είναι τον Σεπτέμβριο του 2001, όταν έγινε η τρομοκρατικη επίθεση στην Νέα Υόρκη, που συνέπεσε με την πρώτη φορά που έδειχνα στο Παρίσι. Ήταν απίστευτο, διότι παρά την τεράστια αναταραχή των ημερών, πούλησα σε 6 πολύ γνωστά καταστήματα του εξωτερικού και ανάμεσα τους στην τότε περίφημη boutique του Παρισιού, Οnward Kashiyama. Σημαντική επιβεβαίωση ως σχεδιαστής και μεγάλη τιμή ένιωσα επίσης, με την πρόσκληση από την Sarah Mower, μια από τις πιο σημαντικές δημοσιογράφους στο πλανήτη, για την συμμετοχή μου στην εβδομάδα μόδας του Λονδίνου και τέλος, την πρόσκληση στην 1η Εβδομάδα Μόδας της Βαρκελώνη από τον Kuki de Salverte, όπου με τον Τhierry Mugler -μεγάλο νεανικό μου ίνδαλμα- ήμασταν οι καλεσμένοι σχεδιαστές σε ένα κοινό 1.500 ανθρώπων από όλο τον κόσμο και με συντελεστές την αφρόκρεμα της διεθνούς μόδας. Αυτό συνεχίστηκε δε, για σειρά ετών και πραγματικά με βοήθησε πολύ στην προώθηση των συλλογών στο Παρίσι».
Δείτε ένα βίντεο από την καλοκαιρινή συλλογή 2018 του Γιώργου Ελευθεριάδη:
-Πες μου δυο λόγια για την καλοκαιρινή συλλογή σου; Ποιο είναι το βασικό της χαρακτηριστικό;
«Η σειρά YIORGOS ELEFTHERIADES S/S18 είναι ένα δημιουργικό παιχνίδι ελευθερίας της σύγχρονης γυναίκας. Η ιστορία της συλλογής είναι η σύνδεση ανάμεσα στο αντρικό και θηλυκό στοιχείο σε μια εποχή που ενώνει ολοκληρωτικά αυτό που κάποτε θεωρούταν δυο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι .
Αναδεικνύει το προφίλ της γυναίκα που κινείτε με σιγουριά σε όλα τα επίπεδα και χώρους ,απαλλαγμένη από στερεότυπα και παλαιές αντιλήψεις περί αισθητικής. Η σειρά YESYMPHONY S/S18 είναι η ιδανική καλοκαιρινή γκαρνταρόμπα που λειτουργεί αρμόνικα στο αστικό αλλά και resort περιβάλλον. Εδώ έδωσα έμφαση στην φόρμα και τα υλικά, δημιουργώντας έναν ενδυματολογικό καμβά από γεωμετρικές γραμμές, που μπορούν να φορεθούν με πολλαπλούς τρόπους, αναδεικνύοντας την προσωπικότητα και σωματότροπο κάθε γυναίκας ξεχωριστά. Η γυναίκα της YESYMPHONY SS18 είναι γοητευτική και εκλεπτυσμένη, ντυμένη με μια σειρά που υπερβαίνει τα mainstream κλισέ και διευρύνει τον τρόπο με τον οποίο οι σύγχρονες γυναίκες νιώθουν άνετα και εκφράζουν την αισθητική τους μοναδικότητα»
-Τι σημαίνει μόδα για σένα; Ποιος είναι ο ορισμός του Γιώργου Ελευθεριάδη για τη μόδα;
«Η μόδα για μένα, πρώτα από όλα, είναι δημιουργία και όχι απλά να φτιάχνω ρούχα. Λόγω του ότι η μόδα είναι πολυδιάστατη,θεωρώ σημαντικό να έχεις να πεις κάτι προσωπικό, δηλαδή συν τω χρόνω να δημιουργήσεις στυλ,άποψη. Χωρίς να μπορώ να αναλύσω ο ίδιος την δουλειά μου θεωρώ ότι εξ αρχής είχα μια προσέγγιση εναλλακτική, που στο ξεκίνημά μου το έλεγαν avant gard , μετά alternative -έχει πλάκα πως η μόδα βρίσκει διαφορετικές λέξεις για να ονομάσει το στυλ της κάθε εποχής».
-Οι συλλογές σου διαπνέονται από έναν αέρα νεότητας και αντίστασης στο κλασικό. Πως μπορεί κάποιος να διατηρήσει νέα την ψυχή του; Το πνεύμα του;
«Τι είναι αυτό που σε κρατάει νέο σαν ύπαρξη; Μάλλον η αγάπη και η χωρίς όρους σχέση σου με ό,τι διαλέγεις να ασχοληθείς. Το να παραμένεις πιστός στις αρχές σου ακόμα και τις στιγμές που θεωρητικά χάνεις από αυτήν την στάση και σίγουρα η ειλικρινής σχέση με το βαθύτερο εγώ μας, τον πυρήνα μας».
-Θεωρείσαι ένας από τους σημαντικότερους και μακροβιότερους εκπροσώπους της ελληνικής μόδας. Πόσο χαρούμενο σε κάνει αυτό;
«Μου δίνει ικανοποίηση και την ιδία στιγμή με εκπλήσσει, τα ποσά πράγματα έχουν δημιουργηθεί και συμβεί σε αυτήν την διαδρομή. Τελικά ήταν τύχη που άρχισα τόσο νωρίς , η εμπειρία είναι τεράστια και αυτό είναι το βασικότερο απόκτημα».
-Τι νοσταλγείς από τη δεκαετία του '90 στην οποία και ξεκίνησες;
«Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι η δημιουργικότητα που υπήρχε γύρω μας ,η αισιοδοξία για το μέλλον είμαστε στην στιγμή που ο δυτικός κόσμος ζει το οικονομικό BOOM .ήταν μια περίοδος που ακόμη δημιουργούνται καινούργια πράγματα στην μουσική, στην μόδα, στις τέχνες. πραγματική απελευθέρωση».
-Πες μου ένα αστείο περιστατικό που θυμάσαι έντονα από τη δουλειά σου.
«Αν δεν κάνω λάθος είναι το 1997 ή 1998, κάνω show στο πριβέ του κλαμπ King Size στο City Link, τα μοντέλα εμφανίζονται από την είσοδο που μπαίνουν οι καλεσμένοι, είμαστε έτοιμοι, το show μόλις έχει ξεκινήσει και το πρώτο κορίτσι μόλις έχει βγει στην αίθουσα. Τότε εμφανίζεται η Άντζελα Δημητρίου για να δει το show, λέω μέσα μου «ωχ», ενώ την η Άντζελα μπαίνει στην αίθουσα. Όπως καταλαβαίνεις ο κόσμος παθαίνει σοκ νομίζοντας ότι συμμετέχει ως quest στο σόου».
-Διακρίνω μια ενδυματολογική επιστροφή στα 90s φέτος. Ισχύει;
«Ναι, το τέλος των 80s και η αρχές των 90s έχουν επιστρέψει με ότι τα χαρακτηρίζει χωρίς τίποτα καινούργιο για εμάς που το ζήσαμε στην στιγμή που δημιουργήθηκε και το New Think για τους νεωτέρους».
-Τι απολαμβάνεις από τη σύγχρονη εποχή της υπερπληροφόρησης;
«Τη δυνατότητα να βρίσκεσαι παντού την στιγμή που συμβαίνει,την πρόσβαση σε μουσεία, εκθέσεις, εκδηλώσεις, αρχεία χωρίς να μετακίνηση. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να μας διευρύνει, όπως και να μας κατευθύνει εκεί που θέλει από την άλλη πλευρά, διότι όλα έχουν δυο όψεις».
-Πες μου τρία έργα, έναν πίνακα, ένα ένα τραγούδι και μια ταινία που θα μπορούσαν να είναι η ταυτότητά σου. Που σε έχουν επηρεάσει και χαρακτηρίσει.
«Τραγούδι είναι το "Α child adventure" από τον ομώνυμο δίσκο της Μarianne Faithful. Ταινία είναι το "Blade Ranner" του Ridley Scot και έργο τέχνης το "Τhe big glass" του Marcel Duchamp».
-Πόσο σημαντικό είναι το ταμπελάκι made in Greece στα ρούχα σου;
«Πριν από μένα οι άνθρωποι που έφεραν αξία στο made in Greece είναι ο Γιάννης Τσεκλένης και ο πρόσφατα εκλιπών Δημήτρης Παρθένης, τις δεκαετίες ’70 και του ’80. Μετά τίποτα. Το 2000 που πρωτοέδειξα στο Παρίσι, ίσως ήμουν μοναδική περίπτωση που το made in Greece ταξίδευε σε άλλα μέρη του κόσμου. Δεν αναφέρω περιπτώσεις σημαντικών Ελλήνων σχεδιαστών σαν την Σοφία Κοκκοσαλάκη, στο Λονδίνο, με αγγλική επιχείρηση και τον Άγγελο Φρέντζο με ιταλική. Όποτε, θα έλεγα ότι εγώ και στην συνεχεία και άλλοι Έλληνες σχεδιαστές με τις επιχειρήσεις τους εδώ βοηθήσαμε στο χτίσιμο της άξιας της χώρας προέλευσης -κάτι που ενίσχυσαν, φυσικά, και οι επόμενοι».
-Πες μου ένα τρελό όνειρό σου για το μέλλον της Ελληνικής μόδας αλλά και το δικό σου.
«Δεν έχω μεγάλα όνειρα ούτε ποτέ είχα ,ευτυχώς δεν είχα να ταΐσω κάτι τέτοιο τον εαυτό μου, άλλωστε τα αποτελέσματα έρχονται λόγω των πράξεων και των επιλογών μας. Αυτό που θα ήθελα είναι η Ελληνική μόδα να βρει τον δρόμο της και να προκόψει, να πάρει αυτό που της αξίζει. Αυτό για μένα είναι το ιδανικό. Σε ό,τι αφορά εμένα, εύχομαι να είμαι δημιουργικός για όσο κάνω αυτήν την όμορφη και δύσκολη δουλειά και όλα τα άλλα γίνονται ή δεν γίνονται. Και κανείς δεν ξέρει ποτέ το γιατί».
Facebook Yiorgos Eleftheriadis
