“Αθηναία στιλάρα” και με πολλά αφιερώματα, σε περιοδικά, για τον ξεχωριστό αέρα της, στο ενεργητικό παρελθόν της η Αριάν καταπιάστηκε με τις μικρές, καθημερινές ασπίδες εναντίον του κακού. «Η ιδέα των φυλαχτών μου ήρθε πέρσι ψάχνοντας να βρω κάτι ιδιαίτερο για Χριστουγεννιάτικο δώρο, για τις φίλες μου. Μου αρέσει τα δώρα μου να 'ναι προσωπικά, οπότε παίζοντας μ' ένα παλιό παιδικό μου φυλαχτό, μου ήρθε η ιδέα, έψαξα και βρήκα φυλαχτά από μοναστήρια, και οπλισμένη με υπομονή, κλωστές και χάντρες άρχισα τους συνδυασμούς χρωμάτων και ξεκίνησα. Ήταν κάτι εντελώς προσωπικό και με κανέναν στόχο να γίνουν μόδα και να που έγιναν. Το κέντημα απαιτεί συγκέντρωση, κάτι σαν meditation, κι όσο η ιδέα μου προχωρούσε με επιτυχία βρήκα έναν υπέροχο τρόπο να κρατιέμαι μακριά από κακές ειδήσεις, αγνοώντας σχεδόν τι γίνεται γύρω μου, διαλέγοντας χρώματα, μιας και το καθένα είναι μοναδικό, κλείστηκα στον μικρόκοσμο μου ανίδεη για την επιτυχία που ερχόταν» λέει.
«Γιατί το φυλαχτό μεταμορφώθηκε σε κόσμημα στις μέρες μας;» ερωτώ την ειδικό.
«Όλοι έχουμε ανάγκη έναν φωτεινό φάρο. Ο σταυρός πέρα από τη θρησκευτική του ταυτότητα συμβολίζει τα 4 σημεία του ορίζοντα, βορρά, νότο, ανατολή, δύση, μια κανονική πυξίδα που σου θυμίζει ότι πάντα υπάρχουν εναλλακτικές, την οποία στολισμένη την βρίσκω υπέροχο κόσμημα».
Το φυλαχτό ή φυλακτό ή γούρι, το περίαπτον των αρχαίων Ελλήνων, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα "μαγικά" μέσα με τα οποία επιδιώκεται άλλοτε η αποτροπή και πρόληψη κακού και άλλοτε η επίτευξη αγαθού και ευδαιμονίας. Αυτά τα “μαγικά” κεντάει η Αριάν και όποιος φοράει τα φυλαχτά της αφήνει την τύχη του στα “ευλογημένα” χέρια της.
-Πιστεύεις στα φυλαχτά; Ποιος είναι ο συμβολισμός του φυλαχτού;
«Το φυλαχτό για μένα συμβολίζει την παιδική ευλογία της γιαγιάς, μια προσωπική ασπίδα εναντίον κάθε κακού, μια ρετρό προστασία σε μία εποχή που όλοι την έχουμε ανάγκη» απαντάει η Αριάν και αυτόματα κάνω την εξομοίωση στο μυαλό μου: φυλαχτό = μια καλή κουβέντα. Αυτή που όλοι έχουμε ανάγκη. Αυτή που καλό είνα να την πούμε κι ας πέσει χάμω.
-Ποια είναι η δική σου ιστορία; Από που έρχεσαι και που πηγαίνεις;
«Η ιστορία μου περνάει μέσα από την γραφή και την αισθητική. Παλιά έγραφα για τα περιοδικά Symbol και τη Vogue, όπως και από την ενδυματολογία -επαγγέλματα που στην κρίση φυτοζωούν-, κι έτσι, πρόπερσι, αποφάσισα να τα αφήσω και να αφιερωθώ στην ανατροφή του μικρού γιου μου. Με αυτόν σαν γνώμονα πριν τρία χρόνια έγραψα ένα βιβλίο αφιερωμένο στον μικρό (πιο πολύ σαν πυξίδα ζωής, αν την χρειαστεί, παρά για την επιτυχία και το κέρδος), την ιστορία ενός σκύλου με ένα θλιμμένο παιδί -να τη πάλι η πυξίδα. Την χάρηκα την επιτυχία του, αλλά δεν αυτοχαρακτηρίζομαι συγγραφέας. Μιας και η αισθητική ήταν πάντα το φόρτε μου, αποφάσισα να κάνω κάτι τελείως διαφορετικό, έχοντας την πολυτελή ευτυχία να μπορώ να λέω όχι σ' αυτά που δεν έχει νόημα ν ασχολούμαι πια. Κι έτσι βαδίζω, άγνωστο για που, μιας και η ζωή είναι αγρίως απίθανη όπως λέει και η Καραπάνου. Τίποτα δεν προβλέπεται πια, οπότε μην με ρωτάτε πού πάω, πάω με το ρεύμα της ζωής κι όπου με πάει».
Η Αριάν ακολυθεί τα σημάδια των καιρών. Παλιότερα ήταν η εποχή του υστερικού γκλάμουρ και της τρελής αυτοπεποίθησης, με τα περιοδικά και τα μίντια να χορεύουν διονυσιακούς χορούς, σήμερα οι καιροί ου μενετοί. Για αυτό, καλού κακού, ας έχουμε πάνω μας ένα φυλαχτό.
-Σε ποιον Έλληνα/Ελληνίδα θα χάριζες κάποιο φυλαχτό σου και γιατί;
«Εάν πρέπει να κατονομάσω οπωσδήποτε κάποιον επώνυμο θα έλεγα τον Βασίλη Ζούλια που το φοράει ήδη), ως μετάλλιο, για τον αγώνα που έδωσε με την ζωή και τα προβλήματά της. Όμως, όλοι δικαιούνται ένα φυλαχτό, δεν υπάρχουν διακρίσεις μιας και κάποτε ήμασταν όλοι παιδιά».
-Από ποια κακά μας προστατεύουν τα φυλαχτά σου;
«Το συναίσθημα να τα βλέπεις φορεμένα στο δρόμο ή το καλοκαίρι στα νησιά από αγνώστους, να τα αγοράζει ο Τομ Χανκς για τους φίλους του, να εξαντλούνται διαρκώς από το μουσείο Μπενάκη και να ταξιδεύουν σε όλες τις γωνιές της γης είναι υπέροχο. Μια φίλη μου τις προάλλες μου είπε αστειευόμενη πως όλοι εμείς που τα φοράμε θα έπρεπε να έχουμε ραμμένο μέσα έναν πομπό κι όποτε μας “χτυπάει” η ζωή να καλούμε ο ένας τον άλλο σε βοήθεια. Το βρήκα υπέροχο. Υπάρχει στους καιρούς μας τίποτα καλύτερο;» μου λέει κλείνοντας. Μου αρέσει η ιδέα του φυλαχτού/πομπού. Μοιάζει με χρονική σήραγγα. Από την εποχή των χαϊμαλιών και των σαμάνων στο μάτριξ του τώρα.
Τα φυλαχτά της Αριάν Λαζαρίδη θα τα βρεις στο πωλητήριο του Μουσείου Μπενάκη
