Την Αντίπαρο την είχα στο μυαλό μου ως ένα νησί, απέναντι από την Πάρο, όπου η όλη η ζωή συμβαίνει γύρω από το κάμπινγκ και αποτελεί προορισμό των φρικιών που δεν πηγαίνουν άγονη γραμμή. Αυτά πριν το 1995. Όταν ακόμα νόμιζα ότι η Μύκονος είναι ο ομφαλός του νησιωτικού μας στερεώματος. Πήγα και άλλαξα γνώμη. Τότε, πάνω-κάτω, έκανα, επίσης, περισσότερη παρέα με την Μαριλίζα και η Αντίπαρος έπεφτε στο τραπέζι της συζήτησης μετά από κάθε δεύτερη πρόταση. Τα σούπερ σπίτια, διαμαντένια αρχιτεκτονήματα, στην πίσω πλευρά του νησιού, η τρομερή ντίσκο La Luna που όλοι, μα όλοι, θα καταλήξουν αργά το βράδυ ή νωρίς το πρωί, η φήμη του «περιζήτητου» και η αύρα του «καλόβολου» έκαναν την Αντίπαρο σημείο συνάντησης των πάντων, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Και όταν λέμε των πάντων, το εννοούμε: διάσημοι σταρ του Χόλιγουντ, επώνυμοι Έλληνες, επιφανείς άνθρωποι του πνεύματος και ευζωϊστές με διάθεση αποκέντρωσης. Είπαμε, κέντρο ήταν η Μύκονος.
«Δηλώνω ερωτευμένη με το νησί. Δεν χορταίνω τη ζωή εδώ. Απολαμβάνω κάθε στιγμή. Η Αντίπαρος είναι η δική μου "Ιθάκη"» μου λέει η Μαριλίζα Δημακού, η οποία αποφάσισε να αφήσει την πόλη της, την Αθήνα, και τη ζωή της εκεί και να γίνει Αντιπαριώτισσα, τουλάχιστον για όσο διαρκεί το ελληνικό καλοκαίρι. Η στροφή καριέρας κα η απομάκρυνση από τα μίντια και τα περιοδικά, συνοδεύτηκε από δύο μαγαζιά τίγκα στα αντικείμενα καλοκαιρινής λατρείας -ρούχα, σανδάλια, κοσμήματα, καφτάνια, καπέλα.
Η Μαριλίζα αποφάσισε να αφήσει την πόλη της, την Αθήνα και να γίνει Αντιπαριώτισσα, τουλάχιστον για όσο διαρκεί το ελληνικό καλοκαίρι.
«Δεν μου πέρασε από το μυαλό κανένα άλλο μέρος εκτός από την Αντίπαρο. Σαν να ήμουνα πάντα εδώ. Κάθε νησί έχει το στυλ και το ύφος του, μάλλον. Εγώ ανήκω εδώ. Δημιούργησα ένα χώρο που δεν είναι μόνο ένα κατάστημα. Στο “Μariliza Antiparos” κυριαρχεί το έντονο χρώμα και χώρος δημιουργίας αφού φτιάχνω συνέχεια κοσμήματα, bling bling δημιουργίες, όπως λέω εγώ. Υπάρχει μια δημιουγική "ακαταστασία" όπως ένα ανοιχτό workshop. Έλληνες και ξένοι δημιουργοί συνδυάζονται σε ρούχα και αξεσουάρ με limited edition δημιουργίες, όπως οι συλλεκτικές τσάντες Wayuu Mochila από τη Λατινική Αμερική που είναι χειροποίητες από τους ιθαγενείς της περιοχής» εξηγεί και τα μάτια της λάμπουν από χαρά, λες και συνοδεύουν τον bling bling ήχο των δημιουργιών της. «Στο δεύτερο μαγαζί, το “Fildisi Antiparos” κυριαρχεί η Ελλάδα, με χειροποίητα τσαντάκια σε αργαλειό σχεδιασμένα από εμένα και φτιαγμένα στα βουνά της Ελλάδας. Στοιχεία όπως ο αγαπημένος γάιδαρος, Μένιος, σε σακίδια τσάντες παραλίας, και φυσικά το σήμα κατατεθέν με τα αγαπημένα ματάκια "ftouftouftou". Μεταξωτά καφτάνια, ασημένια κοσμήματα και συλλεκτικά μοναδικά διακοσμητικά για το σπίτι. Α, να μην ξεχάσω, τα χαρούμενα σανδάλια με pom pom που μας φτιάχνουν τη διάθεση» συνεχίζει και έχει δίκιο. Αυτές οι χρωματιστές φουντίτσες που δένουν γύρω από τους αστραγάλους μας παραείναι εξωστρεφείς και χαρωπές.
Η ιστορία της Μαριλίζας και της Αντιπάρου πάει πολλά χρόνια πίσω: «Έρχομαι στο νησί από 3 μηνών. Μεγάλωσα με τις ιστορίες της γιαγιάς μου που πρωτοήρθε στο νησί το '64. Για τα πάρτι που γίνονταν, τις παραλίες, τις εκδρομές στο σπήλαιο με τα γαϊδουράκια. Γλυκές ιστορίες χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα το νησί και τα σινιάλα στον βαρκάρη για να περάσεις απέναντι. Ε, πως να μην την αγαπήσω. Για πολλά χρόνια η Αντίπαρος ήταν ο αγαπημένος προορισμός διακοπών μου και όχι μόνο για το καλοκαίρι. Πάσχα, Πρωτομαγιά, όποτε είχα κενό εδώ ερχόμουν. Μου αρέσει το παραδοσιακό χωριό. Η πρωινή διαδρομή με το ποδήλατο, η απλότητα του νησιού, τα άσπρα σοκάκια. Ο φιλικός κόσμος και η φυσική ομορφιά του νησιού. Ο κόσμος που επισκέπτεται το νησί έρχεται κάθε χρόνο και είμαστε μια μεγάλη παρέα».
-Πως θα περιέγραφες την Αντίπαρο;
«Τον αληθινό παράδεισο. Ένα κυκλαδίτικο χωριό που ξυπνάς και λες καλημέρα με όλους. Ο ήλιος και η θάλασσα έχουν άλλο χρώμα. Φωτεινό και καθαρό»
-Ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της σε σχέση με τα άλλα νησιά;
«Είναι μικρό και αγαπησιάρικο νησάκι. Δεν είναι τυχαίο ότι όποιος έρχεται πρώτη φορά πάντα επιστρέφει».
-Ποιο είναι το δικό σου "σημείο" στο νησί;
«Μεσημεριανή "σιέστα" στα δεντράκια της Ψαραλυκής και το μοναδικό ηλιοβασίλεμα στο Σιφνέικο με θέα όλο το Αιγαίο».
-Τι θα συμβούλευες κάποιον που δεν το ξέρει το νησί, να δει;
«Το ενετικό κάστρο. Είναι παραδοσιακός οικισμός μετά την πλατεία. Η γραφική πύλη και τα παλαιά σπίτια μας ταξιδεύουν σε μια άλλη εποχή».
Η Μαριλίζα μιλάει και μέσα από τις εικόνες που γεννούν τα λόγια της ένα γλυκό απογευματινό αεράκι φυσά, σηκώνει την κουρτίνα από το ανοιχτό παράθυρο και η γραμμή του ορίζοντα μπερδεύεται μεταξύ ουρανού και θάλασσας. Φουλ του γαλάζιου και μια αίσθηση εύκολης ζωής, αβίαστης. Μιας ζωής μέσα σε σανδάλια με χρωματιστά pom pom.
