Σκεφτήκαμε και καταγράψαμε τις μοναδικές πατέντες που έχει εφεύρει ο Έλληνας οδηγός και δίνουν λύση στα προβλήματα που προκύπτουν καθημερινά στους δρόμους των πόλεων.
Το πρόβλημα
Δεν διαθέτεις νόμιμη άδεια για χώρο στάθμευσης, αλλά δεν φταις εσύ γι’ αυτό. Φταίει η άδικη η κοινωνία που δεν σου αναγνωρίζει το αυτονόητο δικαίωμά σου να παρκάρεις όπου θέλεις. Εξάλλου, αφού σε αυτόν το δρόμο έχεις το σπίτι σου ή/και το μαγαζί σου, ο δρόμος σού ανήκει.
Η πατέντα
Στο χώρο της αρεσκείας σου –συνήθως έξω ακριβώς από το σπιτάκι σου ή το μαγαζάκι σου- στήνεις ένα κασόνι μπίρας, ένα χαρτοκιβώτιο, μια καρέκλα, ένα σκαμπό. Κι αν φύγεις βιαστικά και ξεχάσεις να αφήσεις την επίπλωσή σου στο δρόμο, μη σκας, υπάρχει εναλλακτική: Με το που ανάβει το Alarm του επίδοξου διεκδικητή της θέσης ΣΟΥ, ενεργοποιείται αυτόματα το Alarm της συμβίας/μαμάς/πεθεράς, που βγαίνει ωρυόμενη στο μπαλκόνι να φωνάξει «πού πάτε, κύριε; Αυτός ο δρόμος μας ανήκει».
Το πρόβλημα
«Απαγορεύεται η στάθμευση». Θες επειδή είναι είσοδος-έξοδος πάρκινγκ, θες επειδή κάποιοι είχαν τη φαεινή ιδέα να δώσουν ειδικές άδειες σε ΑΜΕΑ ή σε μόνιμους κατοίκους, εσύ τώρα δεν μπορείς να πεταχτείς με την ησυχία σου στην Τράπεζα να πλακωθείς με την ουρά στο ταμείο και τον ίδιο τον ταμία.
Η πατέντα
Αφήνεις χαρτάκι με το τηλέφωνό σου. Για να μην το πάρει ο αέρας -προνοητικός γαρ-, το ασφαλίζεις κάτω από τον υαλοκαθαριστήρα. Εντάξει, αυτό το κάνεις επειδή διαθέτεις έμφυτη ευγένεια, διαφορετικά δεν είσαι υποχρεωμένος. Θα μπορούσες και να μην αφήσεις τίποτα, εξάλλου πέντε λεπτά θα σου πάρει ο καβγάς.
Το πρόβλημα
Ήπιες πολλές μπίρες. Το αυτοκίνητό σου διαθέτει ειδικό αξεσουάρ για τη στήριξη του φρέντο, μαξιλαράκι για τη μέση σου, αρωματικό πεύκου, μωρομάντιλα και προφυλακτικά στο ντουλαπάκι, σιντιέρα με τα καλοκαιρινά hits, ξαπλώστρα (στο πορτ-μπαγκάζ), έξυπνο στικ για τις γρατζουνιές, κρεμαστό ματόχαντρο και μίνι φορητό ψυγείο για τις μπίρες. Ένα όμως δεν προέβλεψαν οι αυτοκινητοβιομηχανίες: τη μίνι φορητή τουαλέτα. Τι κάνεις; Ή παίρνεις τροχόσπιτο και δεν ξέρεις μετά πού να το διπλοπαρκάρεις ή...
Η πατέντα
Κάνεις τον σκύλο. Σταματάς δίπλα στο πρώτο δέντρο/κολώνα που θα βρεις μπροστά σου. Με το αυτοκίνητο λίγο πιο μακριά (δεν είσαι κανένας βρωμιάρης να λερώνεις τα ζαντολάστιχά σου), γυρνάς πλάτη στα διερχόμενα οχήματα, κατεβάζεις φερμουάρ και στοχεύεις κατευθείαν στο δέντρο ή στην κολώνα. Τινάζετε-δεν σκουπίζετε-τελειώσατε!
Το πρόβλημα
Το αυτοκίνητό σου δεν διαθέτει σκουπιδοφάγο. Θες να σβήσεις τη γόπα σου, τι θα κάνεις; Θα την σβήσεις στο τασάκι να το λερώσεις; Έφαγες την τυρόπιτα. Τι θα κάνεις με το λαδόχαρτο; Θα το αφήσεις κάτω στο απαστράπτον πατάκι σου μέχρι να βρεις κάδο απορριμμάτων; Μα δεν είσαι κανένας λιγδιάρης.
Η πατέντα
Όσα παίρνει ο άνεμος. Ανοίγεις παράθυρο, βγάζεις διακριτικά -ας πούμε- το χέρι έξω και αφήνεις τα σκουπίδια σου εκεί όπου ανήκουν: στο δρόμο. Στο κάτω κάτω, τι πληρώνεις τόσους φόρους για τους οδοκαθαριστές; Να μη δουλέψουν λίγο κι αυτοί οι χαραμοφάηδες;
Το πρόβλημα
Η κυκλοφορία πεζών. Αυτός που έγραψε τον Κ.Ο.Κ. σίγουρα δεν ήταν Έλληνας. Κανένας Τροϊκανός θα ήταν, από αυτούς τους κομπλεξικούς που νομίζουν πως οι πόλεις φτιάχτηκαν για τους πεζούς. Εμείς, κύριε, έχουμε πληρώσει με το αίμα μας όλους τους δρόμους, όλα τα πεζοδρόμια κι όλες τις διαβάσεις πεζών.
Η πατέντα
Το σπορ της καβάλας. Βάζεις πρώτη και με το μαλακό -μη φθείρεις και τα λάστιχα- καβαλάς το πεζοδρόμιο αφού δεν βρίσκεις αλλού να παρκάρεις. Μπαίνεις στον πεζόδρομο για να κόψεις δρόμο. Πατάς τη διάβαση γιατί φρενάρεις τελευταία στιγμή (δεν φταις εσύ που είσαι νομοταγής και σέβεσαι το πορτοκαλοκόκκινο). «Έλα μωρέ τώρα με την ηλίθια που θέλει να βγάλει το μωρό βόλτα με το καρότσι μες στο καυσαέριο… Του δρόμου θα το κάνει το παιδί».
Το πρόβλημα
Μικρός ήθελες να γίνεις τροχονόμος. Τα έφερε όμως έτσι η ζωή και το όνειρο έγινε απωθημένο. Καλύτερα εδώ που τα λέμε. Πού να ξεροστάλιαζες ώρες ολόκληρες στη ζέστη και στο κρύο για να βάλεις μυαλό σε όλους αυτούς που δεν ξέρουν την τύφλα τους από οδήγηση;
Η πατέντα
Χαιρετισμός ανοιχτής παλάμης. Κοινώς μούντζα. Κάθε τρεις και λίγο, ανοίγεις το παράθυρο, βγάζεις το χέρι τεντωμένο, ανοίγεις και τα πέντε δάχτυλα, στρέφεις την ανοιχτή πάλαμη στον εκάστοτε ενοχλητικό και τον χαιρετάς: «Να, ρε. Πάρ’ τα να μη σ’ τα χρωστάω». Αν σε εξοργίσουν πολύ, βγάζεις και τα δυο χέρια έξω -τεντωμένα, παρακαλώ-, τα σταυρώνεις και χαιρετάς με μεγαλύτερη επίφαση. Ο χαιρετισμός αποκτά ειδική βαρύτητα αν επαναλάβεις τη χειρονομία με τρεις απότομες κάμψεις-εκτινάξεις («να, να, να»).
Το πρόβλημα
Θες να ψωνίσεις. Αβασάνιστα. Ο χρόνος σου είναι πολύτιμος. Εσύ δεν έχεις την πολυτέλεια για να τρέχεις στο περίπτερο ή στο φούρνο ή στο μίνι μάρκετ με τα πόδια κάθε τρεις και λίγο. Σε 10-20 λεπτά, πρέπει να έχεις ψωνίσει τσίχλες, τσιγάρα και ψωμί. Α, και μην ξεχάσεις και το μαλακτικό ρούχων που σου ζήτησε η γυναίκα σου, γιατί για όλα έχεις πατέντες εκτός από την αντιμετώπιση της γκρίνιας της.
Η πατέντα
Διπλοπαρκάρισμα. Δυστυχώς, στην Ψωροκώσταινα, οι δρόμοι είναι στενοί. Αν ήσουν όμως στις λεωφόρους της Ν. Υόρκης, θα είχες εφεύρει και το τριπλοπαρκάρισμα. Το μόνο ενοχλητικό σε αυτή την περίφημη πατέντα είναι κάτι εξυπνάκηδες που διαμαρτύρονται ότι τάχα μου τους κόβεις το δρόμο. Λες κι ο δρόμος είναι δικός τους! Να, κάτι τέτοιες στιγμές είναι που απελπίζεσαι με αυτούς τους τρελούς τους Έλληνες και θες να πάρεις των ομματιών σου να πας στα ξένα, να διπλοπαρκάρεις σαν άνθρωπος.
