Στην όγδοη δεκαετία της ζωής του ο Günther Krabbenhöft άρχισε να συχνάζει στα κλαμπ της πόλης αψεγάδιαστα ντυμένος.
«Θέλω ένα λεωφορείο για να πηγαίνω να παίρνω τα εγγόνια μου κάθε πρωί. Θα τραγουδάμε, θα μιλάμε και θα είναι κάτι αξέχαστο που θα κάνουν με τον παππού τους».
Λες να είναι η ευσυγκίνητη κατάσταση των γιορτών ή η ανάγκη να έρθουμε κοντά όλα τα μέλη της οικογένειας;
Όταν ήταν 3 χρονών η μητέρα της την εγκατέλειψε σε ορφανοτροφείο, δεν γνώρισε ποτέ τον πατέρα της και κατέφυγε με μανία στη γυμναστική.
Το ευτυχές γεγονός έγινε γνωστό μέσα από την ανάρτηση της γιαγιάς, μητέρας της Φωτεινής Αθερίδη, Ελένης Γκασούκα.
Μια οικογενειακή επιχείρηση κρυμμένη στη Στοά Μακρίδη, που έφτασε στην τρίτη γενιά από τον πρόσφυγα παππού της Μικράς Ασίας.
Τι απαντάμε σε ερωτήσεις για το θάνατο του παππού ή ενός κατοικίδιου ζώου; Στη μυθοπλασία μπορούμε να βρούμε τα εργαλεία να διαχειριστούμε δύσκολους αποχαιρετισμούς.
Μια Αμερικανίδα μπλόγκερ ελληνικής καταγωγής, η Angela Anagnost-Repke, γράφει όμορφα για την καταιγιστική αγάπη του παππού και της γιαγιάς.
Δες την αντίδραση του παρουσιαστή.
Από την στιγμή που τον είδαμε, δεν μπορούμε να πάρουμε τα μάτια μας από πάνω του.