Είναι η πρώτη γυναίκα που με πλήρη συνδυασμό διεκδικεί την προεδρία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών στις επερχόμενες εκλογές. Μια "πρωτιά" που δεν ήρθε γρήγορα. Με δεδομένο ότι σε ανάλογα ΔΣ της επαρχίας υπάρχουν γυναίκες Πρόεδροι, η τ. Γεν. Γραμματέας ΔΣ του ΔΣΑ, Χρστίνα Κουντούρη (γιατί περί αυτής λόγος) μάλλον ... άργησε. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, όμως. Με όρεξη, κέφι, κι επιχειρήματα στη "φαρέτρα" της, η με καταγωγή από το Χελιδόνι Ηλείας, δικηγόρος στον ΄Αρειο Πάγο, υποψήφια που διεκδικεί το "χρίσμα" με τον συνδυασμό Σύγχρονη Δικηγορία ... στην Πράξη, μας άνοιξε το σπίτι και την καρδιά της.. Μας μίλησε, μεταξύ άλλων και για το αν υπάρχει αποδοχή στην ελληνική κοινωνία όσον αφορά στην παρουσία γυναικών σε θέσεις εξουσίας, για τη θέση της σχετικά με την άδεια Κουφοντίνα και στα όσα αναφέρονται περί "χαλαρών" νόμων σε περιπτώσεις κακοποπιών που αποφυλακίζονται, για το αν η Αθήνα είναι μια ασφαλής πόλη και για το αν έχουμε τελικά τη Δικαιοσύνη που μας αξίζει;
- Κυρία Κουντούρη τι ήταν εκείνο που σαν ενθάρρυνε να διεκδικήσετε την προεδρία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών; Ποια τα ... προγνωστικά σας για την αναμέτρηση;
Πριν 3,5 χρόνια η παράταξη μου κι εγώ για πρώτη φορά όλοι μας συμμετείχαμε στις εκλογές του ΔΣΑ πιστεύοντας ότι ο Σύλλογος μπορεί πολλά και πράττει λίγα. Καταφέραμε και με την βοήθεια του Προέδρου Β. Αλεξανδρή τον οποίο στηρίξαμε, να υλοποιηθούν όλες οι προεκλογικές προτάσεις μας: Όλα αυτά που έγιναν με πολλή δουλειά θέλουμε να τα επεκτείνουμε και να τα εδραιώσουμε καθώς και να υλοποιήσουμε τα ήδη προγραμματισμένα : ομαδικό ασφαλιστήριο επαγγελματικής ευθύνης και δίκτυο παιδότοπων κοντά στα δικαστήρια για να βοηθήσουμε νέα ζευγάρια συναδέλφων. Δημιουργήσαμε μια ατζέντα προτάσεων που μπορούμε με όχημα τον ΔΣΑ να κάνουμε πράξη για την βελτίωση της καθημερινότητας μας και του επαγγέλματος μας. Τα παραπάνω με την αναγκαία εστίαση του Συλλόγου στην συμμετοχή του στον δημόσιο διάλογο σε πολύ υψηλό επιστημονικό επίπεδο, θα αναβαθμίσουν το κύρος του ΔΣΑ και θα του επιτρέψουν μια άρτια εκπροσώπηση των μελών του. Αυτός είναι και ο λόγος που διεκδικώ την Προεδρία του ΔΣΑ.
- Ποια τα προγνωστικά σας για τις επερχόμενες εκλογές;
Πιστεύω ότι οι δικηγόροι παρά την απογοήτευση τους για τις θεσμικές εις βάρος μας επιβαρύνσεις του ασφαλιστικού και του φορολογικού, είδαν την αλλαγή στον Σύλλογο. Όλα αυτά που υλοποιήθηκαν παρά την κακή συγκυρία και κυρίως το ότι είναι γνωστό ότι η ενασχόληση μου με τον ΔΣΑ δεν υπηρετεί το προσωπικό μου συμφέρον ή κάποια πολιτική μου φιλοδοξία αλλά μόνο την ειλικρινή διάθεση μου να προσφέρω κι εγώ με τις μικρές μου δυνάμεις ό,τι μπορώ στην δικηγορία που είναι η ζωή μου, το έχουν αξιολογήσει. Είμαι λοιπόν αισιόδοξη για το αποτέλεσμα των εκλογών.
- Ο κλάδος σας δοκιμάστηκε τελευταία με μια μεγάλη αποχή. Κατακτήσατε εκείνα τα οποία διεκδικήσατε;
Δυστυχώς όχι. Επιδιώξαμε και αγωνιστήκαμε με επιχειρήματα για ένα ορθολογικό ασφαλιστικό που θα επιτρέπει όχι μόνο την δυνατότητα ανταπόκρισης των συναδέλφων αλλά και την αναγκαία εισπραξιμότητα, που είναι επιδίωξη κάθε ασφαλιστικού προγράμματος. Αυτό που βιώνουμε είναι μια καταστροφή που μεταφράζεται σε μαζική έξοδο των συναδέλφων από το επάγγελμα δυστυχώς και νέων δικηγόρων, υπερβολική επιβάρυνση χωρίς ανταποδοτικότητα και βέβαια εκτίναξη και συσσώρευση των οφειλών που θα οδηγήσει στην κατάρρευση του ασφαλιστικού αφού θα έχει προηγουμένως εξαφανίσει ή αναγκάσει σε μετανάστευση τους επιστήμονες της χώρας. Αυτό που κερδίσαμε ήταν η βελτίωση κάποιων όρων (εκπτώσεις έως τον 12ο / 2021) το οποίο θεωρώ ως ένα μεταβατικό στάδιο που απλώς επιτρέπει την επιβίωση μας μέχρι τον εξορθολογισμό αυτού του άδικου και αναποτελεσματικού φοροασφαλιστικού.
- Υπάρχει αποδοχή στην ελληνική κοινωνία όσον αφορά στην παρουσία γυναικών σε θέσεις εξουσίας, ή μήπως είμαστε περισσότερο συνηθισμένοι στα "παραδοσιακά" μοντέλα; Τι νομίζετε; Θα αποδεχόταν κάποια μέρα η Ελλάδα γυναίκα Πρωθυπουργό;
Είμαστε μια παλιά κοινωνία, που εκφραζόμαστε υπέρ της αλλαγής και της καινοτομίας αλλά όταν φθάνει να υλοποιηθεί αντιδρούμε αρνητικά. Όμως θεωρώ ότι δεν υπάρχει πλέον ταμπού με τις γυναίκες σε θέση εξουσίας. Πιστεύω ότι ικανές γυναίκες στον επαγγελματικό στίβο, στον πολιτικό ή στην εν γένει ενασχόληση τους με τα κοινά τυχαίνουν της αναγνώρισης πλέον και των δύο φύλων.
- Θα αποδεχόταν, πιστεύετε, κάποια μέρα η Ελλάδα γυναίκα Πρωθυπουργό;
Βέβαια θα αποδέχονταν και γυναίκα Πρωθυπουργό και μπορώ να σας πω σ’αυτό ότι πολλοί άνδρες συνάδελφοι μου με ενθάρρυναν να «κατέβω» στον ΔΣΑ ως Πρόεδρος.
- Με τι μεθόδους κατορθώνει να επιβιώνει την εποχή της κρίσης μια γυναίκα σε ρόλους μητέρας, συντρόφου, εργαζόμενης κ.τ.λ.
Η γυναίκα έγινε επαγγελματίας έχοντας σαν βίωμα ότι ο ρόλος της απέναντι στον σύντροφο, στα παιδιά και στην κοινωνική ζωή της οικογένειας είναι δεδομένος, αυτό την αναγκάζει να αναπτύσσει μεγάλες δεξιότητες οργανωτικότητας και διαχείρισης χρόνου ώστε να ανταπεξέρχεται σ’ αυτή την συγκέντρωση ευθυνών. Πιστεύω ότι σε κάθε επερχόμενη νέα γενιά άνδρας και γυναίκα θα μοιράζονται περισσότερα, αυτό είναι θέμα ανατροφής και παιδείας, αλλά πάντοτε η γυναίκα θα έχει μεγαλύτερο πλέγμα υποχρεώσεων από την φύση της αλλά ίσως και από επιλογή. Σημασία έχει ότι όχι απλώς μπορούμε αλλά επιτυγχάνουμε τους στόχους μας και αυτό πια αναγνωρίζεται ευρέως.
- Θα κάνατε κάποιο σχόλιο στην άδεια Κουφοντίνα και στα όσα αναφέρονται περί "χαλαρών" νόμων σε περιπτώσεις κακοποπιών που αποφυλακίζονται σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα; Έχουμε τη δικαιοσύνη που μας αξίζει;
Διαφωνώ με την αποφυλάκιση εγκληματιών για την αποσυμφόρηση των φυλακών και με την θέση στο αρχείο μηνύσεων για αποσυμφόρηση των Δικαστηρίων. Η Δικαιοσύνη χρειάζεται ποιότητα και βέβαια η γρήγορη απονομή της Δικαιοσύνης συνδέεται με την ποιότητα, αλλά όλα τα παραπάνω είναι μόνο ταχύτητα και το αίσθημα Δικαίου πως ικανοποιείται; Πιστεύω στις εναλλακτικές ποινές, στην διαμεσολάβηση, στην ποινική συνδιαλλαγή, αυτές είναι καινοτόμοι τρόποι επιτάχυνσης της Δικαιοσύνης σ’ ένα κράτος Δικαίου.
- Είναι η Αθήνα μια ασφαλής πόλη για να ζει κανείς
Η Αθήνα κάθε μέρα γίνεται λιγότερο ασφαλής, όμως συμβαίνει γιατί λείπει η βούληση, αυτό διορθώνεται. Εκείνο που με κάνει να αγωνιώ είναι ότι δεν αγαπάμε εμείς οι πολίτες αυτή την πανέμορφη πόλη που τη λερώνουμε, μουντζουρώνουμε τα νεοκλασσικά της και καταστρέφουμε χωρίς λόγο ό,τι ωραίο. Αυτό το κάνει κάποιος όταν θεωρεί κάτι ξένο, αδιάφορο για να μην πω εχθρικό! Αυτό χρειάζεται αλλαγή κουλτούρας και πάλι η παιδεία παίζει πρωταρχικό ρόλο και όταν λέω παιδεία δεν εννοώ γνώση αλλά αρχές και αξίες.
