«Όχι πως δεν έχω τη θέληση, μα η αδυναμία μου να τα καταφέρω ίσως να μ᾽ εμποδίσει· γιατί όσο για την προθυμία μου, εδώ είσαι και θα δεις. Και βλέπε αμέσως πόσο θαρρετά και με πόσο κίνδυνό μου έρχομαι να ισχυριστώ πως με τη φιλοσοφία πρέπει η πολιτεία να ακολουθήσει ολωσδιόλου τον αντίθετο δρόμο απ᾽ αυτόν που ακολουθά τώρα» γράφει ο Πλάτωνας στην Πολιτεία, στη συζήτηση του Σωκράτη με άλλους εξέχοντες Αθηναίους αλλά και ξένους, ψάχνοντας τη σημασία της δικαιοσύνης και εξετάζοντας κατά πόσο είναι πιο ευτυχισμένος ένας δίκαιος άνθρωπος από έναν άδικο, κατασκευάζοντας μια ουτοπική πολιτεία, την Καλλίπολη, στην οποία κυβερνούν οι φιλόσοφοι.
Στην υποκειμενική, πανδημική πραγματικότητα, έτσι όπως αυτή διαδραματίζεται τον Σεπτέμβριο του 2020, στο κέντρο της Αθήνας, ένας διάσημος, τηλεοπτικός αστέρας-φωτογράφος «σουτάρει» το μοντέλο του δίπλα σε έναν άστεγο που κοιμάται στο πεζοδρόμιο. Η ιδέα της όποιας Καλλίπολης έχει σηκώσει τα φουστάνια της και τρέχει μακριά. Οι πληκτρολόγιοι, η νέα φυλή των ψευτοευαίσθητων, ντεμέκ διανοούμενων, που ορίζονται από τα αγανακτισμένα ποστ στα σόσιαλ και μάχονται την αλήθεια και την ισότητα μέσα από την αγιοποίηση του πληκτρολογίου τους, άστραψαν και βρόντηξαν. Είναι καθρέφτης της κοινωνίας, έγραψαν. Έτσι είναι. Μια γωνιά από τον κρακελέ καθρέφτη της σύγχρονης πόλης. Λιθοβόλησαν τον φωτογράφο ξεχνώντας να εντάξουν όλους μας μέσα στο βούρκο της ευθύνης.
Όλοι έχουμε αναζητήσει μέσα μας τα αίτια αυτής της αδικίας. Όλοι έχουμε συνεχίσει απερίσπαστοι τη ζωή μας στο επόμενο βήμα.
Όσο κι αν ο συμβολισμός της εικόνας εγείρει αβίαστα επιχειρήματα, τύπου «βγαίνω από τα ρούχα μου», δεν μπορεί να αποτελεί έκπληξη. Δυστυχώς για την έκπληξη. Όλοι έχουμε υπάρξει «Σκουλοί», περνώντας δίπλα από άστεγους, οι οποίοι πλησιάζουν πλέον τους 20.000 σε όλη την Ελλάδα, ένας αριθμός που παρουσιάζει αύξηση της τάξεως του 25% τα τελευταία χρόνια, ενώ η μοναδική ένδειξη ότι δεν έχουμε χάσει παντελώς την ανθρωπιά μας είναι το αιφνίδιο σφίξιμο από τον κόμπο στο στομάχι. Όλοι έχουμε αναζητήσει μέσα μας τα αίτια αυτής της αδικίας. Όλοι έχουμε συνεχίσει απερίσπαστοι τη ζωή μας στο επόμενο βήμα.
Και φυσικά, όλοι ξέρουμε ότι αυτή η εικόνα πρέπει να αλλάξει. Όχι, όμως, μέσω εξαγριωμένων αναρτήσεων από τη βολή του καναπέ μας, ο οποίος βρίσκεται, για καλή μας τύχη, στο προστατευμένο σαλόνι του σπιτιού μας. Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή.
Επιμύθιο: Ας δούμε, μόνο, τι έκανε η ηθοποιός, Κατερίνα Διδασκάλου, η οποία έδωσε στέγη σε έναν άστεγο μέσα το ίδιο της το σπίτι.
