Μια έκθεση αποκλειστικά αφιερωμένη στην Φρίντα Κάλο είναι τώρα ελεύθερα διαθέσιμη στην πλατφόρμα Google Arts & Culture, με πάνω από 800 έργα ζωγραφικής, φωτογραφίες και αντικείμενα, τα οποία είναι έτοιμα για εξερεύνηση με το πάτημα ενός κουμπιού.
Η Φρίντα που ζωγράφισε όπως κανείς άλλος τον πόνο, την αμφίθυμη σεξουαλικότητα της, το διαλυμένο της κορμί, την μεξικάνικη φιλοσοφία της, ήταν μια γυναίκα κομμένη στα δυο. Είχε δυο ψυχές μέσα σε ένα κορμί: από τη μια η ινδιάνα και από την άλλη η ευρωπαία που γοήτευε τον Αντρέ Μπρετόν και τον Πικάσο. Αγωνίστηκε από παιδί, είχε τεράστια πάθη, αυτοσαρκαζόταν, αντιστεκόταν, όρθωνε πολιτικό ανάστημα. Ηταν μια γυναίκα που άσβεστη αγάπη για πάθος. Μια ένθερμη υποστηρίκτρια της ζωής.
Όπως έλεγε κι μεγάλος της θαυμαστής Αντρέ Μπρετόν τα έργα της ήταν "Σαν κορδέλα τυλιγμένη γύρω από μια βόμβα". Από τη μία η Φρίντα του πάθους, που τσακιζόταν όταν η μητρότητα της έκλεινε την πόρτα, που έκλεινε το μάτι στον αλκοολισμού, που κάπνιζε αρειμανίως, που δεν έλεγχε την ακραία της συμπεριφορά, που έλιωνε τον καθωσπρεπισμό, που βυθιζόταν στην οδύνη από τις απιστίες του Ντιέγκο. Κι από την άλλη, η φωνή της λογικής. Εκείνη που αγαπούσε πολύ τα ζώα και τη φύση, που πουλούσε την φιλοσοφική της αύρα, που κέντριζε τους πάντες με το αστείρευτο χιούμορ της, που υπέκυπτε στο φλερτ του Λέοντα Τρότσκι αλλά και της Ζοζεφίν Μπέικερ.
Η ζωή της μοιάζει με μεξικανικό δρώμενο: είχε έντονα χρώματα, μπόλικη λατρεία στη θλίψη, δυσοίωνες καταστάσεις, φωτιές, επαναστάσεις, φανταχτερά φουστάνια, τρέλα που αρμόζει σε λατίνα. Η Mαγκνταλένα Κάρμεν Φρίδα Κάλο όπως την αποκαλούν οι συμπατριώτες της γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου 1907 και πέθανε 13 Ιουλίου 1954. Στον κόσμο την έφεραν ο Βιλέμ, ένας γερμανοεβραίος, μορφωμένος, άθεος φωτογράφος και η ισπανομεξικάνα καθολική Ματίλντε. Ήταν το τρίτο από τα τέσσερα κορίτσια της οικογένειας. Είχε δύο μεγαλύτερες αδερφές την Ματίλντε και την Αντριάνα και μια μικρότερη την Κριστίνα. Στην ηλικία των έξι αρρώστησε από πολυομυελίτιδα. Ετσι εγκατέλειψε νωρίς το παιχνίδι και καθηλώθηκε για μήνες στο κρεβάτι.
Στη ζωγραφική της κυριαρχούν τα έντονα χρώματα. Το στυλ που χρησιμοποιεί φαίνεται επηρεασμένο από τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στο Μεξικό αλλά φαίνεται να έχει δεχτεί και επίδραση Ευρωπαϊκών ρευμάτων στα οποία συμπεριλαμβάνονται ο Ρεαλισμός, ο Συμβολισμός και ο Υπερρεαλισμός. Αρκετά έργα της είναι αυτοπροσωπογραφίες, μέσα από τις οποίες εκφράζεται ο προσωπικός πόνος και η σεξουαλικότητά της.
Θεωρείται ένα αντισυμβατικό style icon, εξαιτίας της ιδιόρρυθμης αίσθησης γούστου και της αγάπη της για τα έντονα ζωντανά χρώματα. Τα σμιχτά φρύδια, το ανδρόγυνο λουκ και η έντονη σεξουαλικότητα της -που ήταν ιδιαίτερα προκλητικά για την εποχή- ύμνησαν τη γυναικεία χειραφέτηση και ανεξαρτησία. Ενώ οι τότε γυναίκες ντύνονταν με λεπτά και ντελικάτα φορέματα, εκείνη πειραματιζόταν με παραδοσιακές μεξικάνικες φορεσιές και υπερμεγέθη κοσμήματα από τον προκολομβιανό πολιτισμό. Θα περάσουν εβδομήντα χρονιά για να αρχίσουν οι μεγάλοι οίκοι μόδας να χρησιμοποιούν το έθνικ στις δημιουργίες τους.
Όπως έγραψε και ο Ντιέγκο Ριβέρα, σύζυγος-δαίμονας της Φρίντα, «Ήταν η πρώτη γυναίκα στην ιστορία της τέχνης που αντιμετώπισε με απόλυτη και ασυμβίβαστη εντιμότητα, ίσως και με εμπαθή σκληρότητα, όλα αυτά που αφορούν τη γυναίκα».
Το 2018, το Μουσείο Victoria & Albert στο Λονδίνο είχε πραγματοποιήσει μία έκθεση εξολοκλήρου αφιερωμένη σε αυτή την αντικομφορμίστρια Μεξικάνα καλλιτέχνη, η οποία περιελάμβανε ρούχα, σπάνιο αρχειακό υλικό και πολύτιμα αντικείμενα.
Ανακαλύψτε την έκθεση «Faces of Frida» εδώ.
