Νέα, ταλαντούχα και πολλά υποσχόμενη. Η Άρτεμις Γρύμπλα επέλεξε το δύσκολο μονοπάτι της σκηνοθεσίας και όπως φαίνεται δικαιώνεται. Μαζί με τον Κώστα Παπακωνσταντίνου σκηνοθετούν την αρχαία τραγωδία «Ηρακλείδαι» του Ευριπίδη η οποία παρουσιάζεται στο θέατρο Olvio. Οι κριτικές για τους δύο νέους και ταλαντούχους σκηνοθέτες είναι εξαιρετικές, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που βρίσκουν το έργο άκρως επίκαιρο.
Μαζί με τον Κώστα Παπακωνσταντίνου σκηνοθετούν την αρχαία τραγωδία «Ηρακλείδαι» του Ευριπίδη η οποία παρουσιάζεται στο θέατρο Olvio.
Όσο για την Άρτεμη, αυτή δεν είναι η πρώτη της επιτυχία μιας και στη φαρέτρα της έχει ήδη αρκετές πετυχημένες παραστάσεις όπως το "Όταν η Κάλλας συνάντησε τη Μονρόε" και το "Οι κάτω απ’τ’αστέρια". Έχοντας αποφοιτήσει από τη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης - έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις και ως ηθοποιός - δηλώνει ότι αγαπάει εξίσου την υποκριτική και τη σκηνοθεσία ενώ δείχνει ξεκάθαρη προτίμηση στα ελληνικά έργα μιας και της αρέσει να στηρίζει την ελληνική δραματουργία.
Κατά τ' άλλα, είναι μία νέα γυναίκα, γεμάτη όνειρα και φιλοδοξίες, θα ήθελε πολύ να τρώει και να μην παχαίνει και παραδέχεται ότι δεν έχει καμία διάθεση να μεγαλώσει.
Ποιο κλισέ των social media αντέχεις λιγότερο;
Tα σέλφι βίντεο με αυτοδίδακτο γιουκαλίλι και κάβερς γνωστών τραγουδιών - δεν κρίνω αλλά τα προσπερνάω
Αν έκλεινες το λογαριασμό σου στο Facebook/Instagram, τι θα έγραφε το τελευταίο σου status;
Τα λέμε στο ΤΙΚ ΤΟΚ μόλις καταλάβω πώς δουλεύει!!!
Ποιον τίτλο θα είχε η αυτοβιογραφία σου;
Κι’ όμως ήταν μόνο 1,53!
Τι αγαπάς περισσότερο στην αγάπη;
Να με αγαπούν και να με ταΐζουν
Ποιο ελάττωμα σε γοητεύει περισσότερο (στον εαυτό σου ή στους άλλους);
Mεγάλωσα πια, δεν με γοητεύουν τα ελαττώματα, αλλά τα συγχωρώ .
Ποια υπερδύναμη θα ήθελες να έχεις;
Θα ήθελα να τρώω ό,τι θέλω και να μην παχαίνω.
Ποια είναι η μεγαλύτερη ένοχη απόλαυσή σου;
Kοιμάμαι με το πάπλωμα μέχρι τα μέσα Ιουνίου, στην Αθήνα.
Ποιον φόβο σου κατάφερες να νικήσεις;
Tον φόβο του να μεγαλώνω - μεγαλώνω σημαίνει ζω, και μ'αρέσει
Ποιο όνειρο κατάφερες να απαρνηθείς;
Aναγκάστηκα, δεν τα κατάφερα, ν’απαρνηθώ το όνειρο μου να γεράσω μαζί με όλες τις αγαπημένες μου παιδικές φίλες, να ντυνόμαστε με παρδαλά παλτό και να έχουμε χρωματιστά μαλλιά και να βγαίνουμε βόλτες στις πλατείες. Θα το κάνω ελπίζω, δυστυχώς δεν θα είναι όλες εκεί.
Ποια ανάμνηση είναι το ομορφότερο καταφύγιό σου;
H Σύρος, καλοκαίρι, ο παππούς μου κι εγώ κατεβαίνουμε τα σκαλάκια στα Βαπόρια για μία βουτιά στην θάλασσα ( εγώ, εκείνος ποτέ) - στην επιστροφή μετράμε τα σκαλιά ανεβαίνοντας και μου αγοράζει παγωτό βανίλια - γι αυτό θέλω μάλλον να με αγαπούν και να με ταΐζουν
Σε ποια ηλικία θα ξαναγύριζες αν μπορούσες;
Μ’ αρέσει εδώ που είμαι, αλλά θα ήθελα για λίγο να γυρίσω στο τότε, όταν για να νιώσω ευτυχισμένη μου έφτανε να φορέσω το μακρύ ροζ νυχτικό της γιαγιάς μου και να χοροπηδήσω πάνω στο κρεβάτι της.
Σε ποια εποχή της ιστορίας θα ταξίδευες αν είχες μια χρονομηχανή;
Στην εποχή που πληρώνονταν οι πρόβες και οι παραστάσεις, τα γυρίσματα δεν γινόντουσαν με φιλική συμμετοχή
Ποια φράση σε κινητοποιεί να σηκωθείς, κάθε πρωί, από το κρεβάτι;
«Σήκω να πας για πρόβα»
Ποια σκέψη σε βοηθάει, κάθε βράδυ, να χαλαρώσεις και να αποκοιμηθείς;
Δεν το έχω καταφέρει αυτό με σκέψη ακόμα, είμαι εξαρτημένη από το νετφλιξ για να κοιμηθώ. Βλέπω 3 λεπτά στο κινητό μου κι ύστερα κοιμάμαι με την ταινία να παίζει και το κινητό αγκαλιά. Ντροπή. Θα το αλλάξω.
Ποια είναι η πολυτιμότερη συμβουλή που σου έχουν δώσει;
«Μπέιμπι μου, Στ’ @@ σου!» δηλαδή να χαλαρώνω και να φροντίζω κι εμένα.
Ποιον άνθρωπο-ίνδαλμα δεν απομυθοποίησες ποτέ;
Τον μπαμπά μου
Μέσα σε ποια ταινία θα ήθελες να ζήσεις, έστω και για λίγο;
Σε όποια ταινία κάνει ο Wes Anderson
Ποιο λάθος δεν συγχώρησες ποτέ – στον εαυτό σου ή στους άλλους;
Όταν φέρονται ή φέρομαι άδικα
Τι δεν λείπει ποτέ από την τσάντα/την τσέπη σου;
Ένα κραγιόν κι εσχάτως ένα αντισηπτικό
Πώς θα περνούσες την τελευταία σου μέρα πάνω στη γη;
Θα έκανα ένα μεγάλο πάρτυ δίπλα στην θάλασσα, θα κολυμπούσα, θα έπινα μπύρα και θα αγκάλιαζα τον Ξάπλα και τους αγαπημένους μου ανθρώπους. ( θα ήθελα και να κάνω σεξ σε καμιά ακρούλα στην παραλία- μια μέρα έμεινε άλλωστε)
Ποιος στίχος τραγουδιού σού έχει κολλήσει σαν τσίχλα;
Αν ζούσαμε σ’ άλλη εποχή, ίσως και να’χαμε παντρευτεί, ίσως και να’χαμε ήδη παιδιά, κουμπάρο σπίτι, πεθερικά.
Ποια φράση βιβλίου σε έχει στοιχειώσει;
«Κορίτσια μόλις κομμένα σαν το κεράσι, μισοπραγματικά, μισοφανταστικά, που μετατοπίζονται ανάλαφρα, πάντα όμως μ’ αραχνοΰφαντα εσώρουχα∙ που πρώτα τρίβονται πάνω σου όπως το σπίρτο κι ανάβουν, ύστερα τρέμουν και λιώνουν, για ν’ αφήσουν πάνω στο ηλιοκαμένο σου μπράτσο δυο τρεις σταγόνες δροσιά». ό,τι και να διαβάζω επιστρέφω στην συμπυκνωμένο ερωτισμό των γραμμών αυτών, του Οδυσσέα Ελύτη απ’ την Ιδιωτική Οδό.
Ποια προσωπική δοκιμασία σού βγήκε σε καλό;
Το 2018 έμεινα άνεργη, άφησα τον σκύλο και τον φίλο μου και πήγα στο Λονδίνο. Βγήκε σε όλους μας σε καλό, εκτός ίσως απ’ τον σκύλο που έχει βαρεθεί να μας βλέπει έκτοτε με μια βαλίτσα στο χέρι.
Ποιο όνειρό σου που έγινε πραγματικότητα σε απογοήτευσε περισσότερο;
Μα θέλει κι ερώτημα; το να ασχοληθώ με το θέατρο! Μια ασταμάτητη μάχη μεταξύ επιθυμίας και απογοήτευσης.
Τι σου αρέσει περισσότερο στο πέρασμα του χρόνου;
Το να τον μοιράζομαι
Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Μην ακούς τι λέω παραπάνω, η αλήθεια είναι ότι ΔΕΝ θέλω να μεγαλώσω.
Η παράσταση «Ηρακλείδαι» θα παίζεται για λίγες ακόμη μέρες στο θέατρο Olvio.