Η ΔΛ Gallery παρουσιάζει την Ατομική ‘Εκθεση Υποβρύχιας Φωτογραφίας “Silence”

Από τη γέννηση του, ο άνθρωπος μεταφέρει το φορτίο της βαρύτητας στους ώμους του. Είναι βιδωμένος στη γη. Μόνο αν βυθιστεί μπορεί να νιώσει ελεύθερος.

Για τους εραστές της υποβρύχιας φωτογραφίας, αυτή η αίσθηση ελευθερίας δεν δημιουργείται αυτόνομα ή αυτόματα, αλλά κατακτιέται με τον χρόνο μέσα από τη διαχείριση των αλλεπάληλων προκλήσεων που γεννιούνται κάτω από το νερό.

Η Ρενέ φωτογραφίζει τουλάχιστον μια 20ετία, αλλά τα τελευταία χρόνια τα φωτογραφικά της βήματα την οδηγούν στο υδάτινο περιβάλλον, που της είναι οικείο και αγαπημένο. Πώς θα μπορούσε να μεταφέρει άραγε, αυτήν την αίσθηση απόλυτης γαλήνης που έννοιωθε, όντας μέρος του ιδιαίτερα γοητευτικού κόσμου του βυθού, σε εικόνες κατανοητές από το θεατή; Μέσα από το φακό της, μας ταξιδεύει κάτω από την επιφάνεια της λίμνης και μας προτρέπει να γνωρίσουμε έναν κόσμο διαφορετικό. Αιθέριες φιγούρες μετατρέπονται σε πλάσματα του νερού, καθώς ο κόσμος έξω από το υγρό στοιχείο παύει πρόσκαιρα να υπάρχει και να έχει σημασία.

Μέσα από το φακό της, μας ταξιδεύει κάτω από την επιφάνεια της λίμνης και μας προτρέπει να γνωρίσουμε έναν κόσμο διαφορετικό. Αιθέριες φιγούρες μετατρέπονται σε πλάσματα του νερού, καθώς ο κόσμος έξω από το υγρό στοιχείο παύει πρόσκαιρα να υπάρχει και να έχει σημασία.

Οι θεατές, καλούνται να γνωρίσουν τον υδάτινο κόσμο, που δημιουργεί η Ρενέ, γίνονται κοινωνοί της μαγικής αίσθησης της απουσίας της βαρύτητας και της απόλυτης ελευθερίας κινήσεων, που συμβολίζεται με την εικόνα του ακύμαντου, σιωπηλού αλλά και τρομακτικά σκοτεινού νερού, κορυφώνεται στο βυθό του και δεν υπακούει σε κανόνες παρά μόνο στον αυθορμητισμό των συναισθημάτων και στην ανάγκη του ανθρώπου να εκφράσει την έμφυτη δημιουργικότητά του.

Αυτές οι λιτές φωτογραφίες, αποσπάσματα ενός θαλάσσιου σύμπαντος, το μόνο που ζητούν από τον θεατή είναι μια ποιητική ανάγνωση και στάση. Ακόμα και αν ο θεατής δεν έχει ζήσει την εμπειρία της φωτογράφου ή του φωτογραφιζόμενου σε αυτά τα ιδιόρυθμα περιβάλλοντα, θα μπορέσει, να αισθανθεί το νόημα των λόγων του Gaston Bachelard από το δοκίμιο του Water and Dreams: “Πιθανώς περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο στοιχείο, το νερό είναι η πλήρης ποιητική πραγματικότητα, μέσω της οποίας απολαμβάνουμε, μεταξύ άλλων, μια οικεία γεύση του πεπρωμένου μας.”