Για την Αμερικανίδα αθλήτρια Haven Shepherd η λέξη «πίστη» (Faith) είναι πολλά περισσότερα από απλώς το μεσσαίο όνομα της. Είναι η λέξη που η ίδια ελπίζει ότι οι άνθρωποι γύρω της, και ειδικά τα νέα κορίτσια, θα νιώσουν βαθιά μέσα στην ψυχή τους, διαβάζοντας την ιστορία της. Μία ιστορία με τραγική αρχή αλλά με την πιο φωτεινή, ελπιδοφόρα εξέλιξη.
Στα 13 της χρόνια η Shepherd υποσχέθηκε στον εαυτό της ότι μία μέρα θα γίνει Παραολυμπιονίκης. Σήμερα είναι ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια της αμερικανικής Παραολυμπιακής ομάδας που πήρε το πολυπόθητο εισιτήριο για το Τόκιο. Ήταν ακριβώς αυτή η πίστη που την έσπρωξε μπροστά, που τη βοήθησε να κοιτάξει στα μάτια τις σοβαρές προκλήσεις και τις δυσκολίες της ζωής, δυσκολίες μπροστά στις οποίες άλλοι άνθρωποι απλά θα είχαν εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια.
H Shepherd, με καταγωγή από το Βιετνάμ, σε ηλικία μόλις 14 μηνών έχασε και τα δύο πόδια της σε βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας την οποία έκαναν οι βιολογικοί γονείς της. Οι ίδιοι σκοτώθηκαν ενώ το μωρό τους εκτοξεύτηκε στον αέρα από τη δύναμη της έκρηξης με αποτέλεσμα να ακρωτηριαστεί. «Οι βιολογικοί μου γονείς είχαν παράνομη σχέση και θεωρούσαν ότι αφού δεν μπορούσαν να ζήσουν μαζί έπρεπε να πεθάνουν μαζί με το παιδί τους», λέει η Haven. «Ωστόσο αυτή είναι μία ζωή που δεν έζησα ποτέ. Δε θυμάμαι τίποτα από τότε», προσθέτει. 6 μήνες αργότερα υιοθετήθηκε από τους Αμερικανούς Rob και Shelly Shepherd που της πρόσφεραν μία νέα ζωή και κάθε λόγο για να είναι χαρούμενη και δυνατή.
Μετά από 5 χρόνια εντατικής προπόνησης, η Shepherd έχει φτάσει σήμερα στο σημείο να εκπροσωπεί την Εθνική Παραολυμπιακή ομάδα της Αμερικής στα 100 και 200 μέτρα κολύμβησης. «Οι γονείς μου μού πρόσφεραν απλόχερα τα πάντα. Τη δυνατότητα να κάνω το οτιδήποτε», λέει η Haven.
Mεγαλώνοντας σε μία μεγάλη, δεμένη οικογένεια με άλλα 6 αδέλφια, η Haven έβαλε προσθετικά πόδια σε πολύ μικρή ηλικία και ανέπτυξε μία αγάπη για τον στίβο και το τρέξιμο.Σε ηλικία 9 ετών, ωστόσο, το εγκατέλειψε καθώς αισθανόταν έντονο πόνο στα άκρα της. Τότε οι γονείς της επέμεναν να ασχοληθεί με κάποιο άλλο άθλημα. Καθώς υπήρχε στην αυλή του σπιτιού τους μία πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων η Ηaven άρχισε να κολυμπάει πρωί και απόγευμα. Η ερασιτεχνική ενασχόληση της έγινε σύντομα πάθος που την οδήγησε στον πρωταθλητισμό.
Παράλληλα, η Shepherd εξακολουθεί να έχει την κοινωνική ζωή κάθε κοριτσιού στην ηλικία της. Το κινητό της τηλέφωνο ανάβει συνέχεια με κλήσεις και μηνύματα από τους φίλους της, αλλά τη στιγμή που βουτάει στο νερό όλος ο θόρυβος της καθημερινότητας ξεθωριάζει και όλα μένουν πίσω.
Τώρα, με τη μεγάλη ημέρα στο Τόκιο να πλησιάζει, η νεαρή Haven νιώθει πιο αισιόδοξη από ποτέ. «Σκέφτομαι ότι αν τα καταφέρω να φύγω από τους Παραολυμπιακούς με μία καλή θέση, τότε θα έχω φύγει με το κεφάλι ψηλά. Αυτό είναι ακόμα πιο σημαντικό από το χρυσό μετάλλιο», δηλώνει. Άλλωστε έχει όλη τη ζωή μπροστά της.
Ακολουθήστε το WomanToc στο Instagram
Kεντρική φωτογραφία:
