Τον δικό του επικήδειο είχε φροντίσει να γράψει ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης Ένιο Μορικόνε, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή σε ιδιωτικό νοσοκομείο της Ρώμης στις 6 Ιουλίου 2020, σε ηλικία 91 ετών.
Έξω από την κλινική, ο δικηγόρος του Γιώργος Ασούμα, παρέδωσε στους δημοσιογράφους ένα σημείωμα, το οποίο είχε γράψει ο ίδιος ο Μορικόνε λίγο πριν πεθάνει.
Το σημείωμα ξεκινά με τη φράση "Εγώ, ο Ένιο Μορικόνε έχω πια πεθάνει" και σε αυτό ευχαριστεί τους στενούς του φίλους και την οικογένειά του για την συντροφιά τους, ενώ απευθυνόμενος στα παιδιά και στα εγγόνια του, έγραψε ότι ελπίζει να "καταλαβαίνουν πόσο πολύ τους αγάπησα".
Αφιέρωσε το πιο "πονεμένο αντίο" του στη σύζυγό του Μαρία Τραβία, με την οποία παντρεύτηκε το 1956, ενώ όπως εξηγεί ήθελε ιδιωτική κηδεία, γιατί "δεν θέλω να ενοχλήσω κανέναν".
Δείτε παρακάτω το αποχαιρετιστήριο γράμμα του Ένιο Μορικόνε:
"Εγώ ο Ένιο Μορικόνε, έχω πια πεθάνει.
Ανακοινώνω τον θάνατό μου σε όλους τους φίλους μου που στάθηκαν πάντα δίπλα μου και σε εκείνους που είχα καιρό να συναντήσω και τους χαιρετώ με μεγάλη τρυφερότητα. Αδύνατον να τους κατονομάσω όλους.
Θα ήθελα, ωστόσο, να κάνω μια ειδική αναφορά στον Πεπούτσιο και την Ρομπέρτα, φίλους αδελφικούς, έντονα παρόντες σε αυτές τις τελευταίες μέρες της ζωής μας.
Μονάχα για έναν λόγο σας αποχαιρετώ με αυτόν τον τρόπο, και είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίο αποφάσισα να έχω μια ιδιωτική κηδεία: Δε θέλω να ενοχλήσω κανέναν.
Αποχαιρετώ με μεγάλη τρυφερότητα την Ινές, τη Λάουρα, τη Σάρα, τον Ένζο και τον Νόρμπερτ, τους οποίους ευχαριστώ που μοιράστηκαν με εμένα και την οικογένεια μου ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου.
Θέλω να θυμάμαι με αγάπη τις αδελφές μου, Αντριάνα, Μαρία και Φράνκα, και τους αγαπημένους τους και να γνωρίζουν πως και εγώ τους αγάπησα τόσο πολύ.
Έναν έντονο, γεμάτο και βαθύ αποχαιρετισμό στέλνω στα παιδιά μου, Μάρκο Αλεσάντρα, Αντρία και Τζιοβάνι, την κουνιάδα μου Μόνικα, και τα εγγόνια μου Φραντσέσκα, Βαλεντίνα, Φραντσέσκο και Λούκα.
Ελπίζω να καταλαβαίνουν πόσο πολύ τους αγάπησα.
Κλείνοντας, στη Μαρία, με την οποία ανανέωσα τους όρκους μας αλλά και την εξαιρετική αγάπη που μας ένωνε, και που τόσο θλίβομαι που εγκαταλείπω.
Της στέλνω τον πιο πονεμένο μου αποχαιρετισμό".
Ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια του Ένιο Μορικόνε από το soundtrack του "Κάποτε στην Αμερική" με τη σκηνοθετική υπογραφή του Σέρτζιο Λεόνε.
