Οι επετειακές τιμές, το ξέρουμε όλοι πια, απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Απ’ αυτό που ζούμε στην πραγματική ζωή και κυρίως απ’ αυτά που υπάρχουν στα μυαλά και τις αντιλήψεις της κοινωνίας ολόκληρης.
Ημέρα της γυναίκας σήμερα και οι άνδρες πολιτικοί μας ηγέτες, όλοι σχεδόν την έκαναν την αγγαρεία. Δηλώσεις (που μάλλον τις έγραψε κάποιος από τα επικοινωνιακά τους επιτελεία , αφού τους είπε ότι πρέπει να επικοινωνήσουν με τις "ιθαγενείς"), δηλώσεις που δείχνουν ότι δεν "το έχουν".
Και ξεκινώντας απ’ τον πρωθυπουργό, δεν απευθύνθηκε σε όλες τις Ελληνίδες (που ναι κ. Τσίπρα ανεξάρτητα ταξικών διαφοροποιήσεων έχουν κοινούς, κοινότατους άξονες προβλημάτων, όπως πρώτο και καλύτερο το σεξισμό που διατρέχει οριζόντια και κάθετα την ελληνική κοινωνία ακόμα), αλλά προέταξε και τίμησε γυναίκες που έχουν ταξικό και πολιτικό πρόσημο ή πρόσημο εντυπωσιασμού ως κύριο χαρακτηριστικό. (Ακόμη και τη Μάγδα Φύσσα, μάλλον τη χρησιμοποίησε, αν ήθελε στ’ αλήθεια να την τιμήσει, μάλλον θα έπρεπε να φροντίσει για μια πιο γρήγορη και αξιοπρεπή διαδικασία δίκης των δολοφόνων Χρυσαυγιτών του γιου της).
Όταν διάβασα το πρωθυπουργικό μήνυμα κατάλαβα κάτι σαν ότι πρώτα τιμάμε τις πιο δικές μας και μετά τις άλλες γυναίκες. Άσε μας...
Μετά είδα το Instagram post του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης του κ. Μητσοτάκη που τίμησε τις γυναίκες της ζωής του, τη γυναίκα του και τις δυο του κόρες. Αυτονόητο και γλυκό. Αλλά στην Ελλάδα του 2017, από ένα δημόσιο βήμα όπως είναι τα social media, μάλλον περιμένεις πρώτα να απευθυνθεί στις Ελληνίδες στο σύνολο τους, αναφέροντας προφανώς και τα κεντρικά ζητήματα που κατά την άποψη του αντιμετωπίζουν. Στις δικές του γυναίκες πιο όμορφα θα τους τα πει στο σπίτι φαντάζομαι και μάλιστα σε καθημερινή βάση. Δεν το κόβω να περιμένει μια τυπική επέτειο για να επικοινωνήσει μαζί τους και μάλιστα δημόσια. Άνευ λόγου "επικοινωνιασμός" θα έλεγα.
Αφού απευθύνθηκε πρώτα στις δικές του γυναίκες κι αυτός, μετά έστειλε μέσω Facebook ένα μήνυμα στις άλλες, μέσω μιας φωτογραφίας με γυναίκες followers του στα κοινωνικά μέσα, που τις έχει κάθε μέρα μαζί, όπως γράφει.
Μετά είδα το tweet του κ. Καμμένου... Άσε, βαριότανε. Είμαστε η ύπαρξη του, τα όνειρα του, η ζωή του (αυτού και των άλλων ανδρών)... Τα google τριαντάφυλλα που δεν "κατέβηκαν" αμέσως, μικρό το κακό. Ας μην παίρνει τηλέφωνα να φύγουμε από τις δουλειές μας (οποίες δεν γουστάρει) και δεν πειράζει, ας βαριέται...
Ο γραμματέας του ΚΚΕ ήταν ο πιο κλασικός θα έλεγα. Με τα κόκκινα τριαντάφυλλα στο χέρι τα προσέφερε στη Βουλή, άντε να περάσει κι αυτή η μέρα για να βγούμε για αγώνες λαϊκούς στους δρόμους.
Τι θέλω να πω; Ότι τα θέματα μας είναι τόσο μεγάλα που δεν αρκεί η επικοινωνία στην Πολιτική για να τα αντιμετωπίσει. Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, η επικοινωνία γίνεται μπούμερανγκ κατά κεφαλής γιατί φαίνεται ότι αυτά που λέμε δεν τα εννοούμε και πολύ.