Πρόσφατα η Ζέτα Δούκα μίλησε στο περιοδικό People για ένα άγνωστο περιστατικό, από κάποια παλιά Χριστούγεννα, που παραλίγο να αποβεί μοιραίο για την ίδια.
«Τα Χριστούγεννα τα οποία θυμάμαι γιατί ήταν λίγο πιο ξεχωριστά έχουν να κάνουν με μια ιστορία που δεν ήταν και τόσο ευχάριστη. Ήμουν 14 χρόνων και είχα πάει με τους γονείς μου στους Δελφούς», θυμάται και συνεχίζει:
»Εκείνες τις εορταστικές ημέρες πηγαίναμε συνέχεια στον Παρνασσό για σκι. Μια μέρα λοιπόν είχε έντονη κακοκαιρία κι εγώ και μια συνομήλική μου με την οποία κάναμε πολύ καλό σκι είχαμε πει ότι θέλουμε να πάμε. Και, παρόλο που οι περισσότερες πίστες ήταν κλειστές, καταφέραμε να πείσουμε τον πατέρα της. Όταν όμως βγήκαμε από το αυτοκίνητο και προχωρήσαμε πενήντα βήματα, έπιασε ξαφνικά χιονοθύελλα κι εμείς δεν βλέπαμε τίποτα. Μας παρέσυρε, δεν μπορούσαμε να δούμε ούτε η μια την άλλη. Είχαμε τρία μέτρα απόσταση μεταξύ μας, αλλά δεν το καταλαβαίναμε γιατί δεν βλέπαμε τίποτα.
»Εγώ ήμουν καθισμένη σε ένα σημείο όπου ακουμπούσε η πλάτη μου και, όπως ήμουν παγωμένη, ένιωσα κάποια χέρια να με τραβούν και να με βάζουν κάπου ζεστά. Στη συνέχεια μάθαμε ότι ήταν άγνωστοι άνθρωποι που μας εντόπισαν τυχαία τη στιγμή που όλοι προσπαθούσαν να σωθούν. Θα μπορούσαμε να είχαμε πεθάνει από το κρύο. Και μόνο στην ανάμνηση του περιστατικού, νιώθω το κρύο εκείνης της μέρας, την αίσθηση ότι μπορεί να πεθαίναμε εκεί. Γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε και να παρακολουθούμε τα δελτία των χιονοδρομικών κέντρων, που είναι πάντα πολύ καλά ενημερωμένα», κατέληξε.
