Για την Μέγκαν Μαρκ δεν είχα άποψη. Καμία. Σίγουρα μου ήταν πιο συμπαθής από την προκάτ Κέιτ Μίντλετον, η οποία κινείται με τον αυθορμητισμό μιας πλιάν καρέκλας, ανοιγοκλείνοντας μηχανικά, έτοιμη να σταθεί δίπλα στον ποθητό θρόνο. Η Κέιτ μοιάζει κομμένη και ραμμένη για τον ρόλο της, σαν να έχει βγει από μηχανή παραγωγής εκκολαπτόμενων συζύγων για βασιλείς. Κι αυτό, γιατί δεν πέρασε το τεστ των σαράντα στρωμάτων για να διαπιστώσει ότι στον πάτο υπάρχει ένα μπιζέλι, όπως η ηρωίδα στο κλασικό παραμύθι, αλλά διέσχισε, με άλματα χαρωπά την απόσταση που χωρίζει το πόπολο από το μπαλκόνι του Μπάκιγχαμ, με όπλο της το κέρινο -απόλυτα συμβατό με το royal πρωτόκολλο-, χαμόγελό της και φυσικά, την αγάπη του πρίγκιπα Ουίλιαμ. «Μπράβο της» λένε οι μοσχαναθρεμμένες κόρες, ανά τον πλανήτη, που μεγάλωσαν με παραμύθια με βασιλοπούλες, αλλά στην πορεία αναζήτησαν τα ψήγματα χειραφέτησης που τους αναλογούν, χωρίς όμως ποτέ να πάνε κόντρα στο μέινστριμ, έχοντας μάθει να φτιάχνουν κέικ χωρίς να σπάσουν αυγά.
Μπράβο της, οκέι, ούτε λόγος μας πέφτει, κάποιους από μας δε, ούτε που μας νοιάζει, παρά τη μαζική παράκρουση του κόσμου με τον βασιλικό θρόνο και την υστερία με τη διαδοχή και τις συζύγους –ούτε να συντρώγαμε, δηλαδή, σε οικογενειακά, κυριακάτικα τραπέζια με την υψηλότητά τους, έτσι δε θα κάναμε. Άλλωστε οι βασιλείς εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα, το παραμύθι με την μεγαλεπήβολη βασιλοπούλα δεν είχε happy end, αλλά παρόλα αυτά ζήσαμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα.
Παρατηρώντας τα λατρευτικά σκιρτήματα του κοινού για την Κέιτ θα περίμενε κανείς να πάρει σειρά στο κανάκεμα και στο νταχτίρισμα η άλλη μη γαλαζοαίματη, που κατάφερε να μπει στο παλάτι, από την πίσω πόρτα. Η Μέγκαν Μαρκλ. Όμως, όχι. Αυτή, από την αρχή είχε δημιουργήσει άσπονδους εχθρούς, με σημαιοφόρους στην εκστρατεία εξόντωσής της τα κίτρινα πρωτοσέλιδα των βρετανικών εφημερίδων και ουραγούς στο μίσος εναντίον της τους γεροντίσκους, τους οικογενειόπληκτους και τους απανταχού νεοσυντηρητικούς, συνειδητοποιημένους ή μη, που ταυτίζουν τις λέξεις «διαζευγμένη», «μιγάδα» και «ηθοποιός του Χόλιγουντ» με την ανατροπή της διαχρονικότητας της καθεστηκυίας τάξης, τρέφοντας τα ίδια απατηλά συναισθήματα για την «αναρχική» Μέγκαν με αυτά που τρέφουν κάποιοι άλλοι για μια «βίγκαν μπαχαλο-σατανίστρια μάγισσα».
Κι ενώ, λανθασμένα πάλι, θα περίμενε κανείς αυτοί οι γεροντίσκοι, οικογενειόπληκτοι και νεοσυντηρητικοί, συνειδητοποιημένοι ή μη, να είναι ένα λουφαγμένο τσούρμο απολιθωμένων καφενόβιων, σε κάποια επαρχιακή πόλη, συμβαίνει το αντίθετο. Είναι πολλοί, είναι παντού, εντός και εκτός του παλατιού, ζούμε, κυριολεκτικά, ανάμεσά τους. Κι αυτοί ανάμεσά μας, χωρίς ποτέ να υποψιαστούν, έστω, ότι το κανονικό δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση, ένα μυθικό ον, μια Λερναία Ύδρα με εννιά κεφάλια. Ένα κόβεις, δύο πετάγονται.
Με την πρόσφατη ανακοίνωσή τους, μέσω ίνσταγκραμ, της αποποιήσεως των βασιλικών προνομίων τους, το ζεύγος Μέγκαν-Χάρι μπήκε στο στόχαστρο για πάντα. Η κοινή γνώμη, η οποία ως γνωστόν έχει μάτια και αυτιά μέσα στις κρεβατοκάμαρες των διάσημων, αποφάνθηκε: «Αυτή φταίει. Αυτή τον έπεισε να διαλύσει τη φαμίλια, αυτή θέλει να ξεκάνει τη βασιλομήτορα». Μέσα στο ντελίριο που ακολούθησε στα παραδοσιακά και στα σόσιαλ μίντια μάθαμε το γενεαλογικό δέντρο των royals –όσοι δεν το γνωρίζαμε-, ήρθαμε αντιμέτωποι με ατάκες τύπου «ο Χάρι έφαγε πολύ κρεβατομουρμούρα», «η Μέγκαν είχε καταστρώσει το σχέδιο από την αρχή», «άλλη Γιόκο Όνο μας βρήκε». Μάλιστα, η τελευταία λεζάντα ενέπνευσε και φωτογραφικό κολάζ υπό τη μορφή meme (αστείο ομολογουμένως), το οποίο μοιράστηκε στα news feed ταχύτατα, ξεσηκώνοντας την ικτερική χαρά όχι μόνο κάποιων ψεκασμένων, όχι μόνο κάποιων με χαλασμένα αντανακλαστικά αλλά δυστυχώς και πολλών γυναικών, οι οποίες δήλωσαν την όποια συμφωνία τους με σηκωμένους, ψηφιακούς αντίχειρες και ντίτζιταλ καρδούλες, ρίχνοντας στο πουργκατόριο τον Τζον και τον Χάρι, μαζί με ένα μεγάλο κομμάτι του αντρικού φύλου, που ακολούθησαν τον έρωτα με βάρκα την ελπίδα, ως άβουλους χαλβάδες και έρμαια στις ορέξεις των πανούργων θηλυκών και θέτοντας τις ίδιες απέναντι στο μόνιμο δίπολο «συμβιβασμένη ή γυναίκα-αράχνη».
Στο σημείο αυτό, όμως, που η ελπίδα για ισότητα φύλων κλαίει ένα από τα παιδιά της, έρχεται η ανταπάντηση του ίδιου του Πολ ΜακΚάρτνεϊ, που ταιριάζει τόσο στην περίπτωση της Γιόκο όσο και της Μέγκαν: «Βεβαίως και δεν χώρισε τους Beatles η Γιόνκο ΄Ονο. Το γκρουπ διαλυόταν», θα δηλώσει το 2012, το πρώην Σκαθάρι σε μια συνέντευξή του με τον 73χρονο βετεράνο Βρετανό δημοσιογράφο, Ντέιβιντ Φροστ, σε μια από τις πιο εκτεταμένες σε διάρκεια συνεντεύξεις που έχει δώσει, συνεχίζοντας: «Ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας του ο Τζον Λένον το οφείλει σ’ εκείνη. Ο Λένον δεν θα έγραφε ποτέ το θρυλικό Imagine χωρίς τη Γιόκο ΄Ονο».
Επιμύθιο Νο1: Συνεχίζω να μην έχω ιδιαίτερη άποψη για την Μέγκαν Μαρκλ. Συνεχίζει να μου είναι πιο συμπαθής από την Κέιτ Μίντλετον.
Επιμύθιο Νο2: Γιατί δεν άνοιξε ρουθούνι όταν ο αγαπημένος –όπως λένε- γιος της Ελισάβετ, ο πρίγκιπας Άντριου βρέθηκε «παθητικός συνεργός στα εγκλήματα του Επστάιν» και τώρα όλοι κάνουν λες και τους έχει πέσει ο ουρανός στο κεφάλι;
