Η μαμά μου είναι 86 ετών και κάθε βράδυ με παίρνει για να με ενημερώσει σχετικά με τις εξελίξεις στο παιχνίδι, με τα ωραία ελληνικά της και εκφράσεις θαυμαστικές όπως «έμεινα έκθαμβη με τα υλικά που χρησιμοποιούν στην κουζίνα σήμερα». Χθες το βράδυ την έβαλα σε ανοιχτή ακρόαση, έτσι ενημερώθηκαν και οι φίλοι μου για τη «συναρπαστική εξέλιξη του παιχνιδιού» και τις «συγκλονιστικές και συγκινητικές αποχωρήσεις με τα 25χρονα παλικάρια να δακρύζουν».
Στην αρχή άκουγα τη μαμά μου όπως όλοι ακούμε τις μαμάδες μας λίγο βαριεστημένα, «μα βρε μαμά γιατί βλέπεις ένα παιχνίδι μαγειρικής, σάμπως μαθαίνεις τίποτα;» της είπα ένα βράδυ. «Έχεις άδικο, παρατηρώ πως συμπεριφέρονται οι μελλοντικοί επαγγελματίες, και μου αρέσει η κριτική επιτροπή, είναι πολύ ευγενείς» μου απάντησε κοφτά και η συζήτηση έληξε.
Η μαμά μου όπως και όλοι οι ηλικιωμένοι που χαζεύουν τηλεόραση τα βράδια, μερικές φορές «τσιμπάνε» λεπτομέρειες που σε εμάς διαφεύγουν. Έτσι όταν μου εντόπισε πως «τις γυναίκες τις υποτιμούν λίγο» ή «υπάρχει ένας Αλβανός μάγειρας αλλά δε τον βοηθάνε», άρχισα να βλέπω το παιχνίδι. Δεν της έχω πει ακόμα ότι το βλέπω, γιατί θέλω να ακούω τις παρατηρήσεις της.
Στο μικροπίξελ της κοινωνίας που λέγεται MasterChef, οι πιο αδύναμοι κρίκοι ήταν μια γυναίκα και ένας Αλβανός.
Η αλήθεια είναι ότι οι Έλληνες μάγειρες, ζόρισαν τον Αλβανό, -μάλιστα διάλεγαν την μόνη γυναίκα που έμεινε στο παιχνίδι «την Αγγελικούλα» (ενώ δεν υπήρχε κανένας «Γιωργάκης») , μάλλον για να έχουν έναν πιο εύκολο αντίπαλο. Αυτά μπορεί να είναι τακτικές του παιχνιδιού.
Όμως αν σκαλίσει κάποιος τη σελίδα του MasterChef στο Facebook μπορεί να διαβάσει τα σχόλια για την Αγγελική και να του σηκωθεί η τρίχα. Από άντρες και γυναίκες. Χοντρικά θα μάθει πως έχει κάποιο «βύσμα» και ότι λόγοι άλλοι (και σεξουαλικοί) την κρατούν στο παιχνίδι. Φυσικά δεν συντρέχει κανένας τέτοιος λόγος για κανέναν άντρα μάγειρα. Στην αποχώρηση του Levis (του μάγειρα από την Αλβανία) τα σχόλια επίσης είναι αποκαλυπτικά καθώς και η ίδια η επιτροπή ομολόγησε ευθαρσώς πως ο νεαρός πέρασε δύσκολα στο σπίτι, και όπως βλέπαμε και εμείς, δύσκολα στο παιχνίδι καθώς κανένας σχεδόν συμπαίκτης δε τον βοηθούσε από το μπαλκόνι. «Διαβάζοντας» τα ψιλά γράμματα της εικόνας, στην αποχώρησή του, δε τον αγκάλιασε κανένας "συναθλητής", δεν εμφανίστηκε να χαιρετήσει, ούτε στα χέρια τον σήκωσαν.
Στο μικροπίξελ της κοινωνίας που λέγεται MasterChef, οι πιο αδύναμοι κρίκοι ήταν μια γυναίκα και ένας Αλβανός. Αυτό, ανάμεσα σε πολύ νέους στην ουσία, σε 25χρονους και 30ρηδες. Ο Δημήτρης Σκαρμούτσος μίλησε στην αποχώρηση του Δημήτρη Παπανικολάου ( έχοντας δει μια μοναδική στιγμή εξομολόγησης της εκτίμησης ανάμεσα σε δυο υποψήφιους προς αποχώρηση διαγωνιζόμενους που ξεπερνούσε κάθε «εγώ») για το συνάφι των μαγείρων, λίγο πικρά, λίγο νοσταλγικά, λέγοντας ότι «εμείς οι μάγειροι πάντα ήμασταν όλοι μαζί», βάζοντας στο τραπέζι ή καλύτερα στον πάγκο, το ζήτημα της ηθικής του μάγειρα. Το οποίο στερεοτυπικά σχεδόν ακολουθεί τον κανόνα της κοινωνίας, που θέλει τη συλλογικότητα και την αποδοχή, τον θαυμασμό και τη βοήθεια να βρίσκονται σε υποδεέστερες θέσεις από τον εγωκεντρισμό και την προσωπική ανέλιξη.
Η μαμά μου έχει προβλέψει τον νικητή, αλλά πιστεύει ότι αξίζει περισσότερο η αγωγή και η αγάπη στην κουζίνα, ειδικά όταν ταΐζεις κόσμο, που ακόμα και αν δε σε ξέρει, σε βλέπει μέσα στο πιάτο σου. «Μαζί με το ταλέντο μπορεί να κάνουν θαύματα», έτσι μου το είπε ακριβώς. Και το ξέρει πολύ καλά, γιατί εκείνη, που δεν υπήρξε ποτέ καλή μαγείρισσα με την ιδέα της κουζίνας την αγχώνει απίστευτα, βλέπει επάνω από τις κατσαρόλες και τους αφρούς μια κοινωνία που αν δεν ξεπεράσει τον ίδιο της τον εαυτό και τα μπλοκαρίσματά της, δε θα προχωρήσει ποτέ. Και λέει αλήθεια, γιατί η ιδέα του Έλληνα μάγειρα σήμερα είναι πέρα από το φύλο, την καταγωγή και την κοινωνική θέση. Ή, έτσι θα έπρεπε να είναι. Και αν μέσα στον ανταγωνισμό των μαγείρων, το σταριλίκι, την αμηχανία του πρώτου πλάνου στο οποίο έχουν βρεθεί, η έννοια της ηθικής της μαγειρικής έχει κάπως χαθεί, αν κάτι θα κάνει την ελληνική δημιουργία να απογειωθεί, αυτό μάλλον θα είναι η επανεφεύρεσή της. Είναι κάτι που φαίνεται, σας διαβεβαιώ με την πρώτη μπουκιά, αυτό που λάμπει στα πιάτα.
