Όταν ο Ρέχαν Στέιτον έλαβε την επιστολή του Χάρβαρντ που τον ενημέρωνε ότι είχε γίνει δεκτός στη Νομική Σχολή, δεν μπορούσε να φανταστεί το περιεχόμενό της. «Ήταν μάλλον η πιο σουρεαλιστική στιγμή στη ζωή μου» θυμάται. Γιατί σε ένα όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, η ζωή του ήταν γεμάτη μεγάλες δοκιμασίες.
Σε ηλικία μόλις 8 ετών είδε τη μητέρα του να τους εγκαταλείπει, αφήνοντας μόνους τον πατέρα του, τον Ρέχαν και τον μεγαλύτερο αδερφό του, Ρέτζι. Οι κακοτυχίες συνεχίστηκαν όταν ο πατέρας του έμεινε άνεργος και χρειάστηκε να κάνει τρεις δουλειές για να επιβιώσει η οικογένεια, χωρίς ωστόσο, ακόμα κι έτσι, να τη σώσει από τη φτώχεια.
«Θυμάμαι στο σχολείο άπειρες φορές μας έκοβαν το ρεύμα στο σπίτι και δεν είχαμε πολύ φαγητό» γράφει ο Ρέχαν σε μια επιστολή που ανέβασε στο Facebook, απευθυνόμενος προς τον αδερφό του, μετά την επιτυχία του στο Χάρβαρντ. «Θυμάσαι ότι εκείνη τη χρονιά οι δάσκαλοί μου ήθελαν να με βάλουν στην ειδική αγωγή εξαιτίας των κακών βαθμών μου; Πώς μπορούσα να συγκεντρωθώ κάτω από τις συνθήκες στις οποίες ζούσαμε;».
«Θυμάμαι στο σχολείο άπειρες φορές μας έκοβαν το ρεύμα στο σπίτι και δεν είχαμε πολύ φαγητό»
Ο Ρέτζι έβαλε το μυαλό του να δουλέψει για να βρει τρόπους ώστε να εξασφαλίσει στον Ρέχαν τροφή και να τον βοηθήσει να βελτιώσει τις σχολικές επιδόσεις του. Τα κατάφερε και με το παραπάνω: ο Ρέχαν έφτασε σε σημείο να πάρει έπαινο. Την ίδια περίοδο άρχισε να ενδιαφέρεται για τον αθλητισμό και ξεκίνησε προπονήσεις μαζί με τον αδερφό του. Κάποια προβλήματα υγείας, ωστόσο, τον απομάκρυναν από το όνειρο μιας αθλητικής υποτροφίας και άρχισε να βομβαρδίζεται από επιστολές απόρριψης από τα πανεπιστήμια.
Απογοητευμένος, έπιασε δουλειά στην αποκομιδή απορριμμάτων, προκειμένου να συνεισφέρει στα έσοδα του σπιτιού. Οι συνάδελφοί του -πολλοί από τους οποίους ήταν πρώην κατάδικοι- μόνο καλά λόγια είχαν να πουν για τον νεαρό Αφροαμερικανό. «Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που μια ομάδα ανθρώπων μου έδωσε στ’ αλήθεια δύναμη, ανέβασε το ηθικό μου, μου είπε ότι είμαι έξυπνος. Τους πίστεψα και ήμουν έτοιμος να συνεχίσω τις σπουδές μου».
Ο Ρέτζι, που είδε προοπτικές στον αδερφό του, αποφάσισε τότε να κάνει την υπέρτατη θυσία εγκαταλείποντας ο ίδιος το πανεπιστήμιο, ώστε να μπορέσει ο Ρέχαν να γίνει φοιτητής. Όταν, ωστόσο, ο Ρέχαν μπήκε στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, ο πατέρας του έπαθε εγκεφαλικό, οπότε αναγκάστηκε, παράλληλα με τις σπουδές του, να συνεχίσει να εργάζεται ως υπάλληλος καθαριότητας. Ξεκινούσε τη μέρα του στις 4 το πρωί, για να προλαβαίνει να ξεμπερδεύει με τη δουλειά προτού αρχίσουν τα μαθήματα στο πανεπιστήμιο.
Ο Ρέτζι, που είδε προοπτικές στον αδερφό του, αποφάσισε να κάνει την υπέρτατη θυσία εγκαταλείποντας ο ίδιος το πανεπιστήμιο, ώστε να μπορέσει ο Ρέχαν να γίνει φοιτητής
«Έβλεπα τον πατέρα μου να κάνει από μία μέχρι τρεις δουλειές, να στερείται εντελώς την προσωπική ζωή του για να καλύψει τις βασικές ανάγκες μας – πεινούσα πραγματικά, αλλά ταυτόχρονα ήθελα να πετύχω» γράφει ο Ρέχαν.
Αφού αποφοίτησε με πολλές διακρίσεις από το πανεπιστήμιο, έδωσε εξετάσεις και πέρασε στο Χάρβαρντ. Η ιστορία του έγινε έτσι ένα υπόδειγμα θέλησης, επιμονής, αλλά και θυσίας, καθώς ίσως να μην είχε καταφέρει ποτέ να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα αν ο αδερφός του δεν είχε εγκαταλείψει ποτέ τις δικές του σπουδές.
Η φιλοσοφία του Ρέχαν Στέιτον συνοψίζεται σε μια φράση του Μοχάμεντ Άλι: «Μισούσα κάθε λεπτό της προπόνησης, αλλά είπα: “Μην τα παρατάς. Αν υποφέρεις τώρα, θα ζήσεις την υπόλοιπη ζωή σου σαν πρωταθλητής"».
Δείτε την ανάρτησή του στο Facebook, όπου αφηγείται τη συγκλονιστική ιστορία της ζωής του:
