Γράφει η Άντζελα Ζιούτη/συγγραφέας
Όταν η νεαρή πριγκιποπούλα παντρεύτηκε τον βασιλιά Λουδοβίκο, εισήλθε στο υπέροχο σύμπαν της υπερπολυτέλειας της βασιλικής αυλής. Μπήκε με τιμές στο παλάτι με τα πολυάριθμα δωμάτια και τα ψηφιδωτά ταβάνια. Οι πολυέλαιοι έφεγγαν τη νύχτα στις μεγάλες συγκεντρώσεις του βασιλικού ζεύγους, ενώ η βιόλα με την άρπα δε σταματούσαν να παίζουν μελωδίες για τα αυτιά των υψηλών προσκεκλημένων. Αργά τη νύχτα, τους αποχαιρετούσαν έναν έναν και τους ευχαριστούσαν που πέρασαν άλλη μία μαγική βραδιά. Οι κυρίες σήκωναν λιγάκι τις μακριές τουαλέτες τους για να κατέβουν τα σκαλιά του παλατιού και κρατιόταν από το μπράτσο του συνοδού τους για να μην παραπατήσουν. Μετά, το βασιλικό ζεύγος έμενε μόνο του στο παλάτι μαζί με το υπηρετικό προσωπικό. Έκανε έναν τελευταίο εναγκαλισμό, λέγοντας σιγανά «καληνύχτα» και ο καθένας πήγαινε στην υπερλούξ κρεβατοκάμαρα του για ύπνο. Ναι, κοιμότανε σε ξεχωριστά δωμάτια και σε ξεχωριστά κρεβάτια.
Φαίνεται, πως οι βασιλείς δε φρόντιζαν μόνο για τον ακάματο ξύπνιο τους, αλλά και για τον ατάραχο ύπνο τους. Να πέφτουν επιτέλους, μετά από μία μέρα γεμάτοι κοινωνικές υποχρεώσεις ξεθεωμένοι στο κρεβάτι, να πετάνε τα παπούτσια τους και να απολαμβάνουν το ριλάξ και τη χαλάρωση, χωρίς να ακουμπάνε αναγκαστικά σε μία πλάτη άλλου σώματος, να στριφογυρνάνε δίχως κάποιος άλλος να ενοχλείται και να τους σκουντάει στον ύπνο και επιπλέον να μην ακούγεται ο παραμικρός θόρυβος στο δωμάτιο και φυσικά ούτε λόγος για το εκνευριστικό ροχαλητό του συντρόφου.
Μπορεί να μην είναι βασιλιάδες, ωστόσο στον ύπνο τους θέλουν να την περνάνε σαν βασιλιάδες.
Αν και για τους Κινέζους τα χωριστά κρεβάτια να είναι κακό φεγνκ σούι, ωστόσο για πάρα πολλούς Ευρωπαίους αρχίζει και γίνεται συνήθεια πια μέσα στον γάμο, επιλέγοντας να κοιμούνται σε χωριστές κρεβατοκάμαρες. Μπορεί να μην είναι βασιλιάδες, ωστόσο στον ύπνο τους θέλουν να την περνάνε σαν βασιλιάδες. Ο κοινός ύπνος είναι ικανός να μετατρέψει τα όνειρα σε εφιάλτες και την ερωτική επιθυμία σε ρουτίνα. Γιατί πόσο «ερωτικό» μπορεί να είναι το ροχαλητό, οι ασυναίσθητες κλωτσιές και τα σπρωξίματα κατά τη διάρκεια του ύπνου;
Πόσο μπορεί να μας διεγείρει το άλλο μας μισό, με την αστεία, κοντή μέχρι τον αστράγαλο πιτζάμα και την ιδρωμένη από το πάπλωμα φανέλα; Κι όταν πάλι έχει αϋπνίες και σηκώνεται τρεις στην ώρα για να πιει νερό κάνοντας μέσα στο σκοτάδι το στρώμα να τρίζει, πόσο «αισθησιακό» μπορεί να είναι αυτό; Η απάντηση είναι καθόλου. Η συνήθεια σκοτώνει τον έρωτα. Κι αν σκοτωθεί ο έρωτας, ο γάμος θα μείνει ζωντανός; Θα πάει κι αυτός από την ίδια «ασθένεια».
