Ο Spyros Rennt έχει το κοκαλάκι της νυχτερίδας. Ξέρει πώς να φυλάγεται από το αδιάφορο και το ισοπεδωτικό ζώντας πάντα σε ταραγμένα νερά. Βαριέται την φορτική ομαλότητα και ξέρει ότι το πολυπόθητο κανονικό έχει να κάνει με την προσωπική ευτυχία του καθενός. Στις εικόνες του οι ήρωες και οι ηρωίδες είναι φτιαγμένοι από σπάνια υλικά, κατεργασμένα μέσα από πραγματικές εμπειρίες ζωής. Σμιλεμένοι με βιώματα. Κοιτώντας τους θέλεις να μπεις στο μυαλό τους. Σίγουρα οι νύχτες τους είναι πιο όμορφες από τις μέρες τους. Σίγουρα τα πάρτι τους είναι τα πιο δυνατά πάρτι.
-Πες μου την ιστορία σου. Από που έρχεσαι και που πηγαίνεις;
«Γέννημα-θρέμμα Αθηναίος, ζω στο εξωτερικό εδώ και δεκατρία χρόνια. Τα τελευταία επτά στο Βερολίνο. Την Αθήνα εξακολουθώ να τη νιώθω σπίτι μου. Όσον αφορά το που οδεύω, δεν είμαι φαν των μακροπρόθεσμων πλάνων. Νιώθω ωστόσο ότι βρίσκομαι σε καλό δρόμο».
-Πώς έφτασες στην φωτογραφία;
«Δεν ήμουν ιδιαίτερα χαρούμενος με ό,τι έκανα προηγουμένως και η φωτογραφία ήταν μια δημιουργική διέξοδος που πάντα με ενδιέφερε και μου ταίριαξε. Άρχισα να αφιερώνω περισσότερο χρόνο σε αυτήν, μου άρεσαν τα αποτελέσματα, άρεσαν και στους γύρω μου και κάπως πήρε εμπρός το όλο πράγμα. Ακόμα θεωρώ πως υπάρχουν μεγάλα περιθώρια βελτίωσης χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είμαι φοβερά περήφανος για το έργο μου και ότι έχω καταφέρει ως τώρα».
-Μίλησέ μου για την έκδοση Another Excess.
«Είναι το πρώτο μου φωτογραφικό βιβλίο και συγκεντρώνει δουλειά κυρίως από το 2017 και το 2018 ως ένα σημείο. Είναι αυτοβιογραφικό και καταγράφει οικεία πρόσωπα και προσωπικές εμπειρίες. Οι περισσότερες φωτογραφίες πάρθηκαν στο Βερολίνο, αλλά επίσης στη Νέα Υόρκη, στο Παρίσι, στην Τιφλίδα, το Λονδίνο και ασφαλώς σε διάφορες τοποθεσίες στην Ελλάδα. Μου αρέσουν τα φωτογραφικά βιβλία οπότε αποφάσισα να δημιουργήσω το δικό μου, καθώς ένιωθα ότι είχε μια ενδιαφέρουσα ιστορία να πει. Αν και δεν καλύπτει μεγάλη περίοδο χρονικά, το αρχείο μου από αυτήν είναι πλούσιο».
-Ποια είναι η θεματολογία σου;
«Αντλώ τη θεματολογία μου από το περιβάλλον μου, τη ζωή που ζω. Έχω έναν ευρύ κύκλο από queer πρόσωπα και κατά κύριο λόγο φωτογραφίζω την αλληλεπίδρασή μου μαζί τους σε πάρτι και νυχτερινά κλαμπ ή ακόμα και σε πιο προσωπικές στιγμές, σε ιδιωτικούς χώρους. Δε φωτογραφίζω μόνο ανθρώπους που ξέρω -εάν είμαι έξω και δω ένα ωραίο λουκ, ένα ενδιαφέρον πρόσωπο, πολύ πιθανό να ζητήσω την άδεια να το απαθανατίσω. Γενικά, έχω τη φωτογραφική μηχανή πάντα μαζί μου, αναζητώντας κάτι διαφορετικό και ιδιαίτερο, το οποίο μπορεί να παρουσιαστεί και πηγαίνοντας στο σούπερ μάρκετ».
-Ποιο είναι το μήνυμα των εικόνων σου;
«Προσπαθώ να δημιουργώ εικόνες οι οποίες προμοτάρουν ένα αίσθημα προσωπικής απελευθέρωσης και σιγουριάς. Επίσης, θέλω να στηρίζω την ιδέα μιας παγκόσμιας queer κοινότητας. Γενικά θέλω οι φωτογραφίες μου να παρουσιάζουν μια άλλου είδους ζωή, ή για την ακρίβεια, άλλου είδους ζωές».
-Πώς βλέπεις τον νεοσυντηρητισμό που έχει σκεπάσει τα πάντα; Πόσο υπεύθυνη για αυτό είναι η αισθητική του ίντερνετ;
«Το γεγονός ότι οι κοινωνίες παγκοσμίως συντηρητικοποιούνται είναι φοβερά ανησυχητικό. Ασφαλώς το ίντερνετ και οι διάφορες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης δεν θα έμεναν ανεπηρέαστες από αυτό το κύμα λογοκρισίας. Είναι λογικό, καθώς πρόκειται για μέσα αυτοέκφρασης, οπότε μιλάμε για μια απόπειρα περιορισμού αυτής της έκφρασης. Η ιντερνετική αισθητική δεν είναι υπεύθυνη για τον όποιο συντηρητισμό. Είναι αυτό που προσπαθεί ο συντηρητισμός να περιορίσει και να ελέγξει».
-Πόσο ανοιχτό στο διαφορετικό είναι το ίνσταγκραμ σε σχέση με το υπόλοιπο ίντερνετ;
«Στο ίντερνετ βρίσκει κανείς τα πάντα -το ίδιο ισχύει και για το ίνσταγκραμ, εφόσον πρόκειται για εικόνες που δεν κινδυνεύουν από λογοκρισία. Τώρα, κατά ποσό η δουλειά του κάθε καλλιτέχνη θα προβληθεί, αυτό εξαρτάται από διάφορους παράγοντες και συγκυρίες και σίγουρα δε σημαίνει κάτι για την ποιότητα της δουλειάς. Πολλοί αγαπημένοι μου φωτογράφοι για παράδειγμα είναι εξαιρετικά άσημοι online. Από την άλλη, καλλιτέχνες με ιδιαίτερα περίεργα λουκ και background (όπως ας πούμε η @isshehungry και η @alokvmenon) αγκαλιάστηκαν και εξυψώθηκαν από το ;iνσταγκραμ. Είχαν όμως ένα ξεκάθαρο brand, το οποίο λάνσαραν και τήρησαν με συνέπεια. Γενικά θεωρώ πως αν κάνεις κάτι ενδιαφέρον και αυθεντικό το ίνσταγκραμ είναι μια καλή πλατφόρμα για να επικοινωνείς το έργο σου».
-Υπάρχει underground σήμερα;
«Σίγουρα υπάρχει και θα υπάρχει underground, προκύπτει σαν αντανακλαστική αντίδραση στο σκοτάδι του συντηρητισμού και την πλήξη του mainstream. Η καταγραφή του αποτελεί την κύρια μου επιδίωξη».
*Το φωτογραφικό βιβλίο του Spyros Rennt μπορεί κανείς να το αγοράσει online εδώ tictail.com/spyressence/another-excess. Επίσης, στην Αθήνα είναι διαθέσιμο στο Neon Raum. Δες το ίνσταγκραμ του καλλιτέχνη εδώ
