O Γιάννης Ντάρδης μας κάνει παρέα κάθε απόγευμα 16:00 - 18:00 μέσα από το Join Radio και μπορείτε να τον πετύχετε να παίζει μουσική στα μπαράκια του κέντρου.
Mια λέξη που συνοψίζει το νόημα της ζωής.
Γλυκιά ταλαιπώρια (είναι 2, πειράζει;)
Ένας στίχος τραγουδιού που σου έχει κολλήσει σαν τσίχλα.
Unaware, I’m tearing you asunder.
Oh, there is thunder in our hearts.
Μία φράση από κάποιο βιβλίο που σε έχει στοιχειώσει.
Είδα κάποτε μια μέλισσα πνιγμένη μέσα στο μέλι και κατάλαβα. Ν. Καζαντζάκης – Αναφορά στον Γκρέκο.
Μια ταινία που σε πήρε ο ύπνος.
The Red Thin Line. Όχι, δεν κοιμήθηκα, αλλά βαρέθηκα τόσο που έφυγα από την αίθουσα. Ντροπή.
Μια φουλ αισιόδοξη πρόταση.
Πάντα θα υπάρχει το Παρίσι.
Και ο θεός (σου) έφτιαξε την Κυριακή για …
… να κοιμάμαι και μετά να βρίζω που «γαμώτο, τίποτα δεν έκανα σήμερα».
Το τελευταίο σου εισιτήριο γράφει...
Πιάνω παπούτσι πάνω στο πιάνο – Patari Project
Τι συνηθίζεις να πετάς από τη ζωή σου;
Άσχημες συμπεριφορές. Δικές μου κι άλλων.
Το πιο τρελό σου όνειρο/μεγαλύτερο απωθημένο;
Το ότι υπήρξα είκοσι, και δεν γύρισα με ένα σακίδιο στην πλάτη όλη την Ευρώπη πάνω σε ένα τρένο. Απωθημένο μεγάλο.
Κάτι που νοσταλγείς από την προ Μνημονίου εποχή;
Την άγνοια ύπαρξης της μέσο Μνημονίου εποχής. Και τα ταξίδια.
Αγαπάς/Σιχαίνεσαι τα social media γιατί...
Κυρίως για την πληθώρα πληροφοριών και νέων κυκλοφοριών αγαπημένων μουσικών σχημάτων, αλλά… και γιατί μπορείς να βρεις όποιον-α θες, για οποιονδήποτε λόγο με ελάχιστες πληροφορίες και να φουσκώνεις από περηφάνια, σαν ο καινούργιος Σέρλοκ/ Γιατί μπορεί να σε βρει ο οποιος(α)δήποτε και να σου πάρει πίσω την Σερλοκική περηφάνια, τόσο απλά με ένα κλικ.
Θα γύριζες πίσω στην αναλογική εποχή μόνο και μόνο για να…
…κυκλοφορώ με τα αυθεντικά adidas, που τώρα είναι vintage, και ένα διπλό κασετόφωνο στον ώμο.
Ένα ψέμα που λες συχνά…
Συγγνώμη που άργησα, είχε τρελή κίνηση.
Τι είναι έρωτας, τι αγάπη και ποιο το ανάμεσο τους;
Έρωτας το παγωτό μηχανής, αγάπη μια γρανίτα. Σου προκαλούν brain freeze διαφορετικής διάρκειας, ενώ με υπερβολική κατανάλωση σου καταστρέφουν και τα δόντια. Ανάμεσο δεν υπάρχει.
Το καρτούν που θα ήθελες να έχεις guest star στο πάρτι γενεθλίων σου.
Τον Ντάφυ Ντακ και ψευδίζοντας να φτύνει τεκίλα.
Μια αλητεία που έχεις νοσταλγήσει.
Να χτυπάω κουδούνια αγνώστων και να τρέχω με την ψυχή στο στόμα, με τον φόβο μη με πιάσουν και με βάλουν φυλακή. (Μα πόσο αγνά χρόνια, ή πόσο βλαμμένος μικρός Γιάννης)
Ένα παρατσούκλι που σου έχουν κολλήσει.
Ντάρδινγκ από το ντάρλινγκ. Γλυκό.
Α, και το «λατρεία» αλλά μόνο η Μιρέλλα με προσφωνεί έτσι, οπότε δεν ξέρω αν πιάνει.
Μία λέξη της εποχής που έχεις βαρεθεί να ακούς.
O χαβαλές. Τόσο άσχημη ακουστικά που αυτόματα ακυρώνει την έννοια της.
Μία αθώα βρισιά.
Όλες αθώες είναι, αρκεί να τις προφέρεις γλυκά.
Τι σε κάνει να σκας στα γέλια;
Να βλέπω ανθρώπους να πέφτουν, ο Graham Norton, η Catherine Tate, η Kristen Wiig, η βλακεία της Μάρμως, οι ατάκες στον Join, οι συνεντεύξεις της Miriam Margolyes, οι μούτες της Bjork, η Μαίρη Αρώνη ως Πάστα Φλώρα, τα Φιλαράκια (τόσα χρόνια μετά, κι όμως), τα σαρδάμ.
Τι σε θυμώνει;
O θόρυβος από τα μηχανάκια 4 η ώρα το πρωί, ο θόρυβος από τα μηχανάκια γενικότερα, η κατάντια της Αθηναϊκής νύχτας, τα κακοπροαίρετα σχόλια, οι ανεκμετάλλευτες Κυριακές, η αγένεια, η αχαριστία, ο τύπος που παρκάρει σε ράμπα αναπήρων, ο τύπος που παρκάρει μπροστά από το πάρκινγκ στο σπίτι μου (αρχίζω να πιστεύω ότι είναι ο ίδιος).
Πώς εκτονώνεις τα νεύρα σου;
Με αλκοόλ.
Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Αστροναύτης.
Υπάρχει ζωή μετά τα 70;
Φυσικά. Θα γίνω αστροναύτης. Remember?
