Ο Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος ασχολείται πολλά χρόνια με τον κινηματογράφο. Ξέρει απ' έξω όλες τις ταινίες, τους ηθοποιούς, τους σκηνοθέτες και είναι ακριβής στην κριτική του, αφού δεν έχει διαψευστεί ούτε μια φορά. Τηλεοπτικός παίκτης, σε κάνει να κρέμεσαι από τα χείλη του όταν μιλάει για τις πρεμιέρες, για τις ταινίες που τον εντυπωσίασαν και γι' αυτές που θα τον έπαιρνε ο ύπνος όπως το «Μπάτμαν εναντίον Σούπερμαν».
Οι συνεντεύξεις του με μεγάλους αστέρες του κινηματογράφου, σχεδόν πάντα βγάζουν είδηση, ενώ οι σέλφις με τους πρωταγωνιστές (ζηλεύουμε) μας κάνουν να χαζεύουμε τα φωτογραφικά του άλμπουμ για ώρες.
Μια λέξη που συνοψίζει το νόημα της ζωής.
Αποδοχή
Ένας στίχος τραγουδιού που σου έχει κολλήσει σαν τσίχλα.
Madness is my name, madness is the game
Μία φράση από κάποιο βιβλίο που σε έχει στοιχειώσει.
Να πω ένα ποίημα του αγαπημένου μου Αργύρη Χιώνη γιατί διαλέγοντας μια φράση από ένα βιβλίο, αισθάνομαι ότι ακρωτηριάζω το όλον του (και πως να ακρωτηριάσεις έναν Βιαν, έναν Έκο, έναν Άρκος, μια Ρος, ένα Λόρκα ή έναν Όργουελ αν δεν είσαι έστω ισάξιος τους;). Από τα «εσωτικά τοπία» λοιπόν, επιλέγω το ακόλουθο: «Αν, όπως λένε, το χαρτί φτιάχνεται από ξύλο, ετούτο το δωμάτιο, που γέμισε χαρτιά κουβαριασμένα, είν' ένα τσαλακωμένο δάσος κι η γάτα που πλανιέται μέσα του, ερεθισμένη απ' τους τριγμούς του, είναι μια τίγρη σ' αναζήτηση θηράματος. Όσο για τα ποιήματα, μες στα κουβάρια των χαρτιών, είναι πουλιά που πέθαναν πριν μάθουν να πετάνε». Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να εξηγήσεις σε κάποιον τί είναι η δημιουργία, τί είναι η ποίηση.
Μια ταινία που σε πήρε ο ύπνος.
Πρόσφατη το «Μπάτμαν εναντίον Σούπερμαν» (με κούρασε το 3D του). Παλιότερη είναι γνωστού Έλληνα δημιουργού (περισσότερο από την τηλεόραση) και δεν θα ήθελα να τον εκθέσω ή να εκτεθώ παραπάνω.
Μια φουλ αισιόδοξη πρόταση.
«Συγχώρεσε τον. Αυτό θεώρησε σωστό, αυτό έκανε».
Και ο θεός (σου) έφτιαξε την Κυριακή για να…
περιμένω τη Δευτέρα.
Το τελευταίο σου εισιτήριο γράφει…
Austin – Athens με stop over New York
Τι συνηθίζεις να πετάς από τη ζωή σου;
Τα μεταλλικά στην ανακύκλωση (τα «μεταλλικά» στην ανθρώπινη μορφή τους, τα κούφια, τα άδεια, τα χωρίς περιεχόμενο, τα πεπερασμένης ημερομηνίας λήξης).
Το πιο τρελό σου όνειρο/μεγαλύτερο απωθημένο;
Να ήμουν χαρακτήρας σε ένα επεισόδιο του Family Guy
Κάτι που νοσταλγείς από την προ Μνημονίου εποχή;
Τη συχνότητα που έλεγα «Μη σκας, κερνάω εγώ»
Αγαπάς/Σιχαίνεσαι τα social media γιατί...
Τα αγαπώ και τα σιχαίνομαι επειδή μου θυμίζουν τη ντουλάπα της Νάρνια (πριν και μετά κάθε enter).
Θα γύριζες πίσω στην αναλογική εποχή μόνο και μόνο για να…
ρίχνω κουμπιά αντί για κέρματα στο λεωφορείο.
Μία ματαιόδοξη συνήθειά σου.
Να κρατάω τα τζιν που δεν μου μπαίνουν
Ένα ψέμα που λες συχνά..
«τώρα από κάτω είμαι. Παρκάρω και ανεβαίνω»!
Τι είναι έρωτας, τι αγάπη και ποιο το ανάμεσό τους;
Έρωτας είναι τα δευτερόλεπτα πριν από την ανακοπή, αγάπη το στάδιο ανάρρωσης από τη μαχαιριά και το ανάμεσα η ματαιοδοξία μας να πιστεύουμε στις μη απόλυτες καταστάσεις.
Το καρτούν που θα ήθελες να έχεις guest star στο πάρτι γενεθλίων σου.
Τον Πήτερ Γκρίφιν με τα μπαλέτα του.
Μια αλητεία που έχεις νοσταλγήσει.
Να κλέβω φακελάκια κέτσαπ από τα φαστφουντάδικα ή τα ένθετα από εφημερίδες που δεν αγοράζω.
Ένα παρατσούκλι που σου έχουν κολλήσει.
Παπόι-Το μεγαλοπρεπές Μακάι.
Μία λέξη της εποχής που έχεις βαρεθεί να ακούς.
Φταίνε!
Μία αθώα βρισιά.
Παλιοκολοκύθα
Τι σε κάνει να σκας στα γέλια;
Η σκηνή από το «Αυστηρώς Κατάλληλο» που η Τζούλι Βίκου προσπαθεί να θυμηθεί τα ονόματα των χαρακτήρων στην ταινία που παίζει και τα κάνει μαντάρα. Επίσης το απόσπασμα από το SNL που Κρουθ και Βεργκάρα διαφημίζουν το Παντέν... και φυσικά όλα τα επεισόδια του Family guy από τον τρίτο κύκλο και μετά.
Τι σε θυμώνει;
Τσιγκουνιά, αγένεια, βρωμιά (όχι ακαταστασία, με αυτή τα πάω μια χαρά), αναξιοκρατία.
Πώς εκτονώνεις τα νεύρα σου;
Χρησιμοποιώ τη χειριστική σιωπή για να αντιστραφούν οι όροι με αυτούς που με έχουν εκνευρίσει.
Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Πρόεδρος της δημοκρατίας;
Υπάρχει ζωή μετά τα 70;
Για εμένα δεν θα υπάρχει... γιατί η ζωή δεν έχει -και δεν είναι- νούμερο. Η ζωή είναι τώρα... και τώρα είναι κάθε στιγμή από εδώ μέχρι και τα 111 (μετά δεν γνωρίζω).
