Τι θα ζητούσαν οι σελέμπριτις από τον «παππούλη των Χριστουγέννων»; Με αφορμή τον εορτασμό του «National Letter Writing Day», ο ηθοποιός Μπένεντικτ Κάμπερμπατς – ο οποίος έχει πάρει κι άλλες φορές ανοιχτά θέση σε ζητήματα όπως το προσφυγικό – ετοίμασε ένα γράμμα που έφερε συγκίνηση και προβληματισμό. Τι θα ήθελε ως δώρο; Όχι ένα φωτόσπαθο όπως όταν ήταν μικρός, αλλά να βοηθήσει τα παιδιά όλου του κόσμου να παρατείνουν την αθωότητα της ηλικίας τους, μακριά από τα προβλήματα που έχουν προκαλέσει οι μεγάλοι. «Ειδικά εκείνα που κρύβονται μέσα σε κτίρια όταν οι βόμβες πέφτουν βροχή ή κρέμονται, τρέμοντας από φόβο και κρύο, μέσα σε μια βάρκα προκειμένου να δραπετεύσουν από μια περιβαλλοντική καταστροφή ή έναν πόλεμο».
Ολόκληρο το γράμμα του Κάμπερμπατς είναι το εξής:
«Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,
οι φίλοι μού ζήτησαν να σου γράψω… Πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν δύσκολο να βρω τι να σου πω. Κυρίως επειδή, όπως οι περισσότεροι ενήλικοι, μου φαίνεται παράλογο να σου ζητήσω κάτι, εφόσον ο χρόνος μας μαζί σου έχει σίγουρα τελειώσει. Τώρα, αγοράζουμε οι ίδιοι τα δώρα μας, ελέγχουμε τη μοίρα μας, αναλαμβάνουμε την ευθύνη των πράξεών μας και ζούμε στον κόσμο που φτιάξαμε… Άρα, δεν μπορούμε να στρεφόμαστε σε σένα και να ζητούμε τη βοήθειά σου για το περιβάλλον, την προσφυγική κρίση, το σύστημα υγείας, την εκπαίδευση, τις τράπεζες τροφίμων, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον φονταμενταλισμό και τους πολέμους. Παρόλο που ο Θεός ξέρει πόση βοήθεια χρειαζόμαστε με όλα τα προβλήματα που εμείς δημιουργήσαμε και πολλά ακόμα.
Και όχι ότι δεν είσαι συμπονετικός και γεμάτος χαρά. Είσαι υπέροχος. Παρότι, βέβαια, κατά καιρούς αλλάζεις, παίρνοντας τα χρώματα διαφόρων εταιρειών, αλλοιώνεις την ταυτότητά σου για να εκπροσωπήσεις τον παρανοϊκό υλισμό και πιθανότατα προέρχεσαι από κάποιο παγανιστικό έθιμο το οποίο απέχει πολύ από τα αιτήματα για hoverboards. Αυτό επισημαίνουν κυνικά και οι μικρομέγαλοι, που, έχοντας πιστέψει για λίγο σε σένα, σπαταλούν πλέον τον πολύτιμο χρόνο όλων μας. Γιατί δεν είσαι για εκείνους. Είσαι για τα παιδιά. Τα παιδιά, τα οποία χρειάζονται λίγη μαγεία σε έναν κόσμο, όπου τα όρια μεταξύ αθωότητας και ευθύνης, παιχνιδιάρικης φαντασίας και ψυχρών εμποδίων που φέρνουν οι ενήλικοι, ολοένα και συρρικνώνονται.
Σκέψου, επίσης, τους εκατομμύρια ανθρώπους που θέλουν να σου γράψουν, αλλά, λόγω αναλφαβητισμού, δεν μπορούν.
Γι’ αυτό, λοιπόν, θα ήθελα να σου ζητήσω να βοηθήσεις. Για να μπορούν τα παιδιά να παραμένουν για λίγο περισσότερο παιδιά. Για να παρατείνεις το χρόνο της μαγείας και του παιχνιδιού. Για να τα κρατήσεις μακριά από την πραγματικότητα ενός κόσμου που έχει παρανοήσει, έτσι ώστε να μπορούν να γελούν με την ψυχή τους αντί να κλαίνε με λυγμούς. Ειδικά εκείνα που φροντίζουν τις οικογένειές τους ή υποφέρουν από ασθένειες, πείνα ή φτώχεια. Ειδικά εκείνα που κρύβονται μέσα σε κτίρια όταν βόμβες πέφτουν βροχή ή κρέμονται, τρέμοντας από φόβο και κρύο, σε μια βάρκα προκειμένου να δραπετεύσουν από μια περιβαλλοντική καταστροφή ή έναν πόλεμο. Σε παρακαλώ, βοήθησε να φωτιστεί ο κόσμος τους με μια στιγμή χαράς και ελπίδας.
Όσο το σκέφτομαι, ήταν μια δύσκολη χρονιά για σένα… Και όσο το σκέφτομαι περισσότερο, δεν είμαι σίγουρος ότι όταν σου ζήτησα ένα φωτόσπαθο (όχι ότι μου το έφερες ποτέ, παρεμπιπτόντως) ήταν το ίδιο με το να σου ζητώ να παρατείνεις το χρόνο και να κάνεις τα καλά της παιδικής ηλικίας να διαρκούν λίγο περισσότερο.
Αλλά εμπνέεις την αίσθηση του θαύματος και το δέος σε όσους σου γράφουν γράμματα και πηγαίνουν για ύπνο με την ελπίδα ότι μπορεί να έχεις για αυτούς ένα δώρο μέχρι την αυγή. Εμπνέεις, ακόμα, την καλοσύνη και, όσο θυμάμαι τουλάχιστον, μερικές απεγνωσμένες προσπάθειες της τελευταίας στιγμής να εξαγνιστεί κάθε κακή πράξη ώστε να την παραβλέψεις. Σκέψου, επίσης, τους εκατομμύρια ανθρώπους που θέλουν να σου γράψουν, αλλά, λόγω αναλφαβητισμού, δεν μπορούν. Άκου τα λόγια τους και βοήθησε να τους δοθεί ο χρόνος και η ευκαιρία να μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν, ώστε να βελτιώσουν τις ζωές τους και να ξεφύγουν από το εξαθλιωμένο ξεκίνημά τους.
Λυπάμαι λίγο για σένα. Και υποθέτω πως έκανα ακριβώς ό,τι είχα πει πως δεν θα έκανα: Σου ζήτησα να βοηθήσεις σε προβλήματα ενηλίκων και να διώξεις μερικές από τις μεγαλύτερες ανησυχίες που έχουμε για τα παιδιά μας. Υπόσχομαι, όμως, να σου αφήσω κρασί και μερικές πίτες!
Με αγάπη,
Μπένεντικτ.
ΥΓ.: Σε παρακαλώ, θα μπορούσα να έχω τώρα εκείνο το φωτόσπαθο;
