Είμαι στο πόστο μου, στο γραφείο μπροστά από τον υπολογιστή και ανεβάζω θέματα στο σάιτ, όταν η οθόνη μου παγώνει, ο χρόνος ρευστοποιείται και όλα μοιάζουν να κυλούν αργά, σαν το μέλι στο βάζο, με μουσική υπόκρουση το Lovesong των Cure, «Whenever I'm alone with you / You make me feel like I am young again / Whenever I'm alone with you / You make me feel like I am fun again». Η νέα φωτογράφιση του Μπραντ Πιτ για το αμερικανικό GQ, από τον φωτογράφο Lachlan Bailey και στάιλινγκ του George Cortina, είναι το cover του αμερικανικού περιοδικού GQ και ένα από τα καυτά θέματα συζήτησης της εποχής, στα ταϊμλάιν-καφενεία του ψηφιακού πλανήτη. Μαζί με τα πρώτα δροσερά απογεύματα του φθινοπώρου ήρθε κι αυτό σαν εξισορροπητικός μηχανισμός της θερμοκρασίας.
«Υπάρχει μία δύναμη μέσα στην ευαισθησία» λέει ο ίδιος στη συνέντευξη που συνοδεύει το shooting, το οποίο έγινε για την προώθηση της ταινίας του «Ad Astra», αλλά στηρίχτηκε στην ατμόσφαιρα και στο συναίσθημα της τελευταίας ταινίας του Κουεντίν Ταραντίνο, «Κάποτε στο Χόλιγουντ», όπου ο Πιτ υποδύεται τον Κλιθ Μπουθ, τον κασκαντέρ και αντ’ αυτού του Ρικ Λόνταν, ενός επιτυχημένου πρωταγωνιστή αμερικανικών ταινιών γουέστερν, αντιμέτωπο με την κατηφόρα της καριέρας του. Μια ταινία που κατάφερε μέσα στην αρτιότητα του σεναρίου και το υψηλό φρόνημα του κινηματογραφικού στυλ να διχάσει, για ακόμα μία φορά, τους χρήστες των σόσιαλ μίντια. Οι θαυμαστές μιλούν για μία στιγμή λύτρωσης και οι haters αντιμάχονται, αυτό που ξέρουν να κάνουν πάντα δηλαδή, -καμία έκπληξη.
Όλοι όμως, εχθροί και φίλοι, κήνσορες και ζηλωτές, συμφωνούν ότι ο Μπραντ Πιτ ζει μια δεύτερη, ώριμη και κατασταλεγμένη εφηβεία, μια νιότη πρωτόγνωρη, μια 55χρονη άνοιξη. Η απίστευτη ιστορία του Μπένζαμιν Μπάτον, με σάρκα και οστά. Μοιάζει ξέγνοιαστος, ξεκούραστος, ακμαίος και δικός μας. Μοιάζει να απολαμβάνει τη ζωή, όπως αυτή έρχεται: ασκηνοθέτητη.
«Ίσως τώρα να φταίει που μεγαλώνω. Είναι που γερνάω. Αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι καλύτερα το χρόνο, αποκτάς και νέες εμπειρίες, καλές και κακές, με τους ανθρώπους. Κι οι νίκες ή οι ήττες σου -όσο μεγαλώνεις παύεις να ορίζεις τα πράγματα με αυτές τις έννοιες, βέβαια. Πώς και με ποιους περνάω το χρόνο μου, αυτό είναι πια το πιο σημαντικό για εμένα» λέει στον δημοσιογράφο του GQ, Zac Baron.
Μπροστά μας ποζάρει ένα κράμα από σούπερ γονίδια, φυσικό κάλλος, χορτασμένες εμπειρίες, μεταμέλεια, ευγένεια, αφύπνηση, ταλέντο και γαλήνη. Ίσως αυτό το τελευταίο είναι που κάνει την εικόνα του ακαμάχητη.
«Είχαμε αυτή τη συζήτηση πριν καιρό με τον Λίο (Ντι Κάπριο). Έφτασα σε ένα σημείο στο τέλος των 90s, στις αρχές του 2000, που συνειδητοποίησα ότι κυνηγούσα ενδιαφέροντες ρόλους, αλλά αποτύγχανα να έχω μια ενδιαφέρουσα ζωή. Τουλάχιστον όχι όσο ενδιαφέρουσα πίστευα ότι μπορώ να έχω» θα πει ο ίδιος, επιβεβαιώνοντας την τρικυμία και τα μποφόρ της προηγούμενης ζωής του.
«Ένα είναι βέβαιο, ο Μπραντ Πιτ είναι το πρόσωπο της χρονιάς» γράφει το GQ. Ένα είναι βέβαιο, ο Μπραντ Πιτ θα είναι το πρόσωπο για πολλές ακόμα χρονιές, λέμε εμείς. Γιατί φέτος αναγεννήθηκε –χωρίς να πουλήσει την ψυχή του διάβολο.
