Ο Θεόδωρος Κουρεντζής ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη για να διευθύνει το «Ρέκβιεμ» του Βέρντι σε σειρά συναυλιών και με αυτή την αφορμή, το εμβληματικό New Yorker τού αφιερώνει ένα μακροσκελές άρθρο. Ο Αμερικανός δημοσιογράφος Joshua Yaffa, που τον παρακολούθησε επί το έργον στην Αγία Πετρούπολη, εντυπωσιάστηκε από τον Έλληνα μαέστρο για τον οποίο γράφει ότι πρόσφατα έχει εξελιχθεί «από έναν σχεδόν υπόγειο θρύλο σε κάποιον από τους πιο περιζήτητους μαέστρους στον κόσμο».
Ο Yaffa γράφει για έναν άντρα 47 ετών, «απίστευτα ψηλό με εντυπωσιακά χαρακτηριστικά και μια σταθερή γκαρνταρόμπα από εφαρμοστά μαύρα τζην και μαύρες δερμάτινες μπότες με κόκκινα κορδόνια. Η εμφάνισή του έχει ενισχύσει τη μυθολογία γύρω από το πρόσωπό του - ένα ντοκιμαντέρ του 2016 για αυτόν είχε τιτλοφορηθεί «Ο επαναστάτης της κλασικής μουσικής» - αλλά μας διαφεύγει κάτι, αν όχι ακριβώς παραδοσιακό, τουλάχιστον ευσεβές και πειθαρχημένο γύρω από αυτόν. Σε ένα πορτρέτο του στους Times νωρίτερα φέτος το φθινόπωρο, ο δημοσιογράφος Michael Cooper έγραφε: “Έχει περιγραφεί ως πανκ, γκοθ, αναρχικός και γκουρού – όλα αυτά έχουν στοιχεία της αλήθειας, αλλά αποτυγχάνουν να συλλάβουν αυτό το μείγμα ταλέντου, χαρίσματος και ενέργειας που τον έχει παρασύρει από την περιφέρεια του κόσμου της μουσικής στις πιο διακεκριμένες θέσεις του"».
«Έχει περιγραφεί ως πανκ, γκοθ, αναρχικός και γκουρού – όλα αυτά έχουν στοιχεία της αλήθειας, αλλά αποτυγχάνουν να συλλάβουν αυτό το μείγμα ταλέντου, χαρίσματος και ενέργειας»
Ο συντάκτης συνεχίζει περιγράφοντας τη διαδρομή ζωής του Κουρεντζή, που μεγάλωσε στην Αθήνα αλλά το 1994, σε ηλικία είκοσι δύο ετών και λίγο μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης πήγε για σπουδές στην Αγία Πετρούπολη, όπου βρήκε μια ομάδα από καλλιτέχνες και μουσικούς. «Η ζωή ήταν δύσκολη, αλλά επίσης πολύ αληθινή, και πολύ συναισθηματική» λέει σήμερα ο μαέστρος στο New Yorker. Μετά το τέλος των σπουδών του, προσκλήθηκε στο Νοβοσιμπίρσκ της Σιβηρίας, μια πόλη με δυνατή παράδοση στην κλασική μουσική. Το 2004 ίδρυσε τη musicAeterna, με μουσικούς από ολόκληρη τη Ρωσία και κατόπιν την εμπλούτισε με ερμηνευτές από άλλες χώρες.
Οι συναυλίες του, με έργα μπαρόκ συνθετών όπως ο Χαίντελ, δεν ήρθαν ως «έκπληξη αλλά ως αληθινό σοκ» όπως σχολίασε ένας από τους μουσικούς που ακολουθεί τον Κουρεντζή από ηλικία δεκαέξι ετών, ο Afanasy Chupin, πλέον πρώτο βιολί. Επτά χρόνια αργότερα ο Κουρεντζής μετακόμισε στην Περμ, στα Ουράλια Όρη, μαζί με τους πάνω από εκατό μουσικούς του, μια ήσυχη πόλη και ταυτόχρονα στο επίκεντρο μιας πολιτιστικής επανάστασης, που του έδωσε την ευκαιρία να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στη μουσική. Οι πρόβες της musicAeterna πήραν διαστάσεις θρύλου, καθώς πριν από μια συναυλία θα μπορούσαν να επαναλαμβάνονται καθημερινά για έξι εβδομάδες και να παρατείνονται πολύ μετά τα μεσάνυχτα.
Ένας αρθρογράφος της Guardian που παρακολούθησε, τότε, τρεις ηχογραφημένες όπερες του Μότσαρτ τις χαρακτήρισε «τόσο μεγαλειώδεις, που επιβεβαιώνουν και αλλάζουν τη ζωή, τόσο μακριά από οτιδήποτε στο παρελθόν, ώστε για μένα επαναπροσδιόρισαν την ίδια τη μουσική».
Στην πρόσφατη συζήτησή του με τον Αμερικανό δημοσιογράφο, ο Κουρεντζής παρομοίασε την προσέγγισή του με τον διαλογισμό: «Δεν αρχίζεις διαβάζοντας όλο το βιβλίο, αλλά παίρνεις μία και μόνο λέξη και τη διαβάζεις ξανά και ξανά. Την προφέρεις με διαφορετικές χροιές και νοήματα και προσπαθείς να καταλάβεις τι σημαίνει αυτή η λέξη για σένα».
Δείτε μια παλαιότερη τηλεοπτική συνέντευξη του Κουρεντζή:
Ακολουθήστε το WomanToc στο Instagram
Κεντρική φωτό: ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ/ΧΑΡΗΣ ΑΚΡΙΒΙΑΔΗΣ
