Από τον Γιώργο Ρομπόλα
Ο πιο rock n' roll φωτογράφος στην ιστορία της pop κουλτούρας και της μόδας δεν βρίσκεται πια μαζί μας. Ο σπουδαίος Βρετανός Terry O'Neill, ο άνθρωπος που ήταν εκεί για να αιχμαλωτίσει με τη φωτογραφική του μηχανή τα swinging 60s καθώς και την φαντασμαγορική άνοδο των Beatles και των Rolling Stones μέχρι την κορυφή, έφυγε το Σάββατο που μας πέρασε στα 81 του χρόνια. Ακολουθούν μερικά πολύ σημαντικά μαθήματα απλότητας και αβίαστου coolness, όπως τα αφηγήθηκε στο Esquire Singapore πριν από μερικούς μήνες.
> Η μητέρα μου λάτρευε όλα τα αστέρια της χρυσής εποχής. Θα πίστευες ότι αυτό θα με είχε επηρεάσει, όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Με πήγαινε κάθε Σαββατοκύριακο στο Λονδίνο για να πάρει αυτόγραφα, ποτέ όμως δεν είχα ιδέα ποιοι ήταν αυτοί οι τύποι. Ποτέ μου δεν ένιωσα δέος με τα αστέρια κι ίσως για αυτό φταίει το γεγονός πως η πρώτη μου δουλειά ήταν να φωτογραφήσω του Beatles. Η δεύτερη ήταν να κάνω το ίδιο για τους Rolling Stones. Έτσι, όταν δουλεύεις με τέτοια μεγέθη σε μικρή ηλικία, απλά δεν σου προκαλεί καμία εντύπωση μετά.
> Εκείνο που με εντυπωσίασε περισσότερο στους ανθρώπους που φωτογράφισα ήταν ο επαγγελματισμός τους. Αυτό και το γεγονός ότι οι περισσότεροι από αυτούς ήταν πολύ καλοί μαζί μου. Φυσικά, δεν υπήρχε κάποιος λόγος να μην είναι. Το να είσαι διάσημος δεν σημαίνει ότι πρέπει να είσαι διαφορετικός.
> Η εποχή ήταν πολύ ιδιαίτερη όταν ξεκινούσα την καριέρα μου. Θυμάμαι να κάθομαι με τους Beatles σε ένα club, όταν ακόμα βρίσκονταν στην αρχή της πορείας τους, και να συζητάμε για το τι δουλειά θα κάνουμε όταν τελειώσει όλο αυτό. Υποθέταμε ότι κάποια στιγμή οι μέρες της δόξας μας θα λάβουν ένα τέλος. Και, τελικά, ύστερα βρισκόσουν στην Αμερική να συνομιλείς με αστέρια μεγέθους Fred Astaire και το μοναδικό πράγμα για το οποίο ήθελαν να συζητήσουν ήταν οι Beatles.
> Απολάμβανα τη διαδικασία της φωτογραφίας, μία διαδικασία στην οποία βρέθηκα τελείως τυχαία, αλλά για να είμαι ειλικρινής εκείνο που πραγματικά με ενδιέφερε ήταν η jazz και τα ντραμς. Αλλά όσο περισσότερο ασχολούμουν με τη φωτογραφία, τόσο απομακρυνόμουν από τη μουσική μιας και το να παίζεις ντραμς τρώει πάρα πολύ από τον χρόνο σου. Η φωτογραφία έγινε όλη μου η ζωή. Μάλιστα η jazz περνούσε μία άσχημη φάση τότε ενώ η φωτογραφία έμοιαζε να ταιριάζει γάντι με όλα όσα συνέβαιναν [στα 60s].
> Ήταν ένας τύπος που τον έλεγαν Peter Campion που δούλευα μαζί όταν ήμουν στην BOAC (σ.σ: ο πρόδρομος της British Airways) και o οποίος συνήθιζε να φέρνει στη δουλειά κάτι φωτογραφικά λευκώματα. Μου έδειχνε φωτογραφίες κι εγώ ερωτεύτηκα τις δουλειές του Eugene Smith, του διάσημου φωτορεπόρτερ, ενώ προσπάθησα μάλιστα να τον αντιγράψω. Τελικά, αυτό δε με βοήθησε καθόλου αφού κατέληξα να τραβάω φωτογραφίες για τη show business.
> Πάντα κρατούσα τον εαυτό μου μακριά από τον κόσμο της show business. Για μένα ήταν απλά άνθρωποι -τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο- κι αυτός o τρόπος σκέψης ήταν ο μοναδικός δρόμος για να κρατήσω το κεφάλι μου καθαρό. Δεν έπιανε πάντα αυτό βέβαια. Όταν παντρεύτηκα τη Faye Dunaway αράζαμε με τον Frank Sinatra και κάπου εκεί ένιωθα ότι ξεπερνάω κάποιες γραμμές. Βγαίναμε όλοι μαζί και γρήγορα συνειδητοποίησα ότι δεν μου άρεσαν τα φώτα των προβολέων, ούτε το γεγονός ότι με αντιμετώπιζαν ως τον κύριο Dunaway. Ήθελα να είμαι ο φωτογράφος, όχι το πρόσωπο για το οποίο άστραφταν τα φλας.
> Ο μοναδικός άνθρωπος που με έκανε να νιώσω νευρικότητα σχετικά με τη φωτογράφησή του ήταν η Βασίλισσα Ελισάβετ. Συνήθως συμβαίνει το αντίθετο, κατάφερε όμως μέσα σε μόλις πέντε λεπτά να με βοηθήσει να ηρεμήσω.
> Είναι κλισέ να λες ότι οι φωτογράφοι κρύβονται πίσω από την κάμερα, για μένα όμως ήταν απόλυτη αλήθεια. Ο Frank Sinatra μου το έμαθε αυτό – να κρατώ πράγματα για τον εαυτό μου. Η Ava Gardner μου έγραψε μία συστατική επιστολή κι έτσι πέρασα τρεις εβδομάδες μαζί του. Σχεδόν δεν μιλούσαμε, αν και με άφηνε να τον ακολουθώ όπου κι αν πήγαινε. Κάπου εκεί κατάλαβα ότι αυτό είναι το μυστικό – να μπορείς να βρίσκεσαι συνεχώς δίπλα σε κάποιον, να είσαι η συντροφιά του χωρίς όμως να τον φοβάσαι. Έτσι θα καταφέρεις να πάρεις σπουδαίες και αυθόρμητες λήψεις.
> Το να είσαι διάσημος δεν είναι πια το ίδιο με παλιότερα. Είναι να σαν να μην υπάρχει πια η ποιότητα που είχαν τα αστέρια παλιότερων δεκαετιών, το ωμό ταλέντο. Δεν υπάρχουν πια Paul Newman, Robert Mitchum ή John Wayne. Η κουλτούρα έχει αλλάξει. Τι σημαίνει να είσαι διάσημος σήμερα; Τίποτα, δεν έχει κανένα νόημα.
> Δεν είναι ότι οι stars θέλουν να έχουν τον έλεγχο των φωτογραφιών τους σήμερα, το πρόβλημα είναι οι managers τους που το ζητούν επιτακτικά. Θέλουν να επηρεάσουν την επιλογή των φωτογραφιών, τον τρόπο που θα παρουσιαστούν – είναι αστεία όλα αυτά. Όταν φωτογράφισα, για παράδειγμα, την Raquel Welsh, στις φωτογραφίες εμφανίστηκε ο πραγματικός της εαυτός. Ήταν ακριβώς όπως έδειχνε στις λήψεις. Δεν υπήρχε καμία ψηφιακή επεξεργασία όπως γίνεται σήμερα. Τα πάντα έχουν αλλάξει στη φωτογραφία πια – το μόνο που θέλει όλος ο κόσμος είναι να παίρνει selfies.
> Πριν λίγο καιρό πάτησα τα 80 – δυστυχώς. Δεν μου αρέσει. Δεν μπορώ να καταλάβω που πήγαν τα τελευταία 30 χρόνια. Δεν έχω καμία ιδέα. Απλά η ζωή επιτάχυνε. Το ίδιο ένιωθα κι όταν έγινα 50 χρονών. Η σκέψη και μόνο με έκανε να παθαίνω κρίση μέσης ηλικίας. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ το θέμα της ηλικίας μέχρι εκείνη τη στιγμή που συνειδητοποίησα ότι είχα φτάσει περίπου στα μέσα του δρόμου. Βγήκα με τους Eric Clapton, Bernie Ecclestone και Mickey Rourke για να το γιορτάσω αλλά κατέληξα να είμαι εκείνος που καταστρέφει την ατμόσφαιρα του πάρτι. Μετά από μερικές μέρες ήμουν ΟΚ. Απλά το ξεχνάς και δεν του δίνεις σημασία.
> Αν ήταν να δώσω κάποια συμβουλή θα έλεγα να μην σταματήσεις να δουλεύεις για όσο μπορείς. Η δουλειά σε κρατά απασχολημένο κι αυτό είναι σημαντικό. Χωρίς αυτήν, η ψυχολογία σου μπορεί να βουλιάξει πολύ εύκολα.
> Πάντα είχα καλό μάτι. Το ταλέντο όμως δεν είναι αρκετό από μόνο του. Πρέπει να έχεις πάρα πολλά πράγματα που θα σε βοηθήσουν. Η τύχη πρέπει να είναι με το μέρος σου. Χρειάζεται να ζεις στη σωστή εποχή. Όλα αυτά τα συνειδητοποιείς όταν πλησιάζεις στο τέλος της ζωής σου. Πιάνεις τον εαυτό σου να ζει σε άλλους καιρούς, σε άλλα μέρη, όπου ο τρόπος που σκέφτεσαι και ζεις απλά δεν έχει πια εφαρμογή στον πραγματικό κόσμο.
Πηγή:esquire.com.gr
Φωτογραφίες: ΕPA
Ακολουθήστε το WomanToc στο Instagram
