Οι “αυθεντικοί διανοούμενοι” ο Νίκος Θεοδωρόπουλος και ο Νίκος Τσαμπούκος, με λίγα λόγια οι Real Intellectuals ξαναχτύπησαν. Το δεύτερο Rotten Race, άφησε πίσω του πολύ χώμα, πολύ γέλιο και έξτρα σούπερ κουλ εμφανίσεις. Ρώτησα “τι φάση;” αυτοί απάντησαν “ρέηβ”. Τα υπόλοιπα τα λένε οι φωτογραφίες, οι οποίες είναι πολύ “ομιλητικές”.
Ο παρακάτω διάλογος (ας τον πούμε συνέντευξη) είναι μια μεγάλη λεζάντα στις φωτογραφίες. Oι Real Intellectuals, είναι οξυδερκείς, αστείοι και ουσιώδεις. Γνήσιοι απόγονοι του θρυλικού Joe Bar Team (γκούγκλαρέ το).
-Πες μου λίγα λόγια το Rotten Race.
«Το Rotten Race είναι η ανάγκη των The Real Intellectuals να δημιουργήσουν ένα πάρτι με μηχανές, και κάτι που (όχι επειδή είμαστε μπροστά) το καταφέραμε με επιτυχία για δεύτερη χρονιά - φαντάσου πως είχαμε τις τριπλάσιες συμμετοχές από πέρυσι. Δεν μας ενδιέφερε να κάνουμε έναν καθωσπρέπει αγώνα για σεβάσμιους οδηγούς, αλλά θέλαμε να φτιάξουμε ένα ημερήσιο “ρέηβ” για τη μοτοσυκλέτα και τον απλό οδηγό που νιώθει τον ενθουσιασμό 10χρονου πάνω της - αυτή είναι η φιλοσοφία του Rotten Race-r. Γι αυτό και η δομή και το ύφος του αγώνα, τον κάνει ακόμα πιο προσιτό σε κόσμο που δεν ασχολείται με μηχανές, γιατί κακά τα ψέματα που αλλού θα δεις έναν τυραννόσαυρο να κυνηγάει μια μπαλαρίνα, ένα χασάπη να κάνει δικάβαλο με ένα κλόουν-ζόμπι ή μια drag queen να οργανώνει τους οδηγούς πάνω στην οροφή ενός πυροσβεστικού με αναμμένες σειρήνες;».
-Ποια είναι η φιλοσοφία τους;
«Η φιλοσοφία των The Real Intellectuals είναι η δημιουργία καταστάσεων και πραγμάτων με τα ίδια μας τα χέρια μια και δεν μας πολυαρέσει η ψηφιακή σύγχρονη εποχή. Γι αυτό και τα αντικείμενα που φτιάχνουμε, τα ρούχα, τα αξεσουάρ, οι εκδηλώσεις, έχουν έντονο το καν' το-μόνος-σου στοιχείο, το βρίσκουμε πιο ζωντανό είναι πιο εμείς».
-Τι συνέβη στο τελευταίο Rotten Race.
«Το πώς ενθουσιάστηκε πέρυσι ο κόσμος με τον πρώτο αγώνα και η προσμονή του για τον επόμενο, είχε θέσει ψηλά τον πήχη για να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας σε θέμα οργάνωσης στον δεύτερο αγώνα. Αυτό ήταν κάτι που όχι μόνο δεν μας άγχωσε, αλλά μας έκανε να σκεφτούμε ακόμα πιο Rotten: ο φετινός αγώνας πήγε παραπάνω καλά από όσο περιμέναμε, ξεπεράσαμε μακράν τους ίδιους μας τους εαυτούς, η προσέλευση του κόσμου ήταν ασύλληπτη, η δημιουργικότητα των οδηγών σε μοτοσυκλετιστικό αλλά και ενδυματολογικό επίπεδο (υπήρχε κανόνας οι οδηγοί να είναι όσο πιο Rotten γίνεται εμφανισιακά) άφησε άπειρα στόματα ορθάνοιχτα».
-Γιατί αγαπάμε τις μηχανές.
«Εμείς;;; Να αγαπάμε μηχανές; Τι σου έδωσε αυτή την εντύπωση;… (κλείσιμο ματιού/καρδούλα)».
-Γιατί η ζωή στις δύο ρόδες είναι αλέγκρα;
«Η ελευθερία του να πηγαίνεις όπου αγαπάς μέσα σε απειροελάχιστο χρόνο το προκαλεί αυτό, κάνει τη διαδρομή αυτόματα πιο γοητευτική. Η αμεσότητα με τον δρόμο, τον αέρα, τη ζέστη, το κρύο, τις μυρωδιές, τους ανθρώπους, είναι συντεταγμένες άλλων εποχών πολύ μακριά από την ασφάλεια και την απομόνωση του αυτοκινήτου, του σήμερα. Γούστα είναι αυτά άλλωστε, είμαστε πιο παλιομοδήτες κάποιοι».