Η 24χρονη Κατερίνα μας εξομολογείται πώς είναι η ενήλικη ζωή της, τι δυσκολίες αντιμετωπίζει στη ζωή της αλλά παράλληλα μας δίνει και ένα μήνυμα αισιοδοξίας για το νεό έτος. Έπεσε θύμα κακοποίησης αλλά και μάρτυρας κακοποίησης της μητέρας της αλλά και του κατα 3 χρόνια μεγαλύτερου από εκείνη αδερφού της, από τον ίδιο τον πατέρα της , έως τα 6 της χρόνια. Ύστερα στη προσπάθεια τους να του ξεφύγουν κρυβόντουσαν από σπίτι σε σπίτι για τα επόμενα 6 χρόνια, ενώ η τελευταία φορά που υπέστη κακοποίηση ήταν στα 15 της χρόνια. Καθώς τα πράγματα ηρέμησαν μετά κάπως στη ζωή της όπως όλοι οι συνομήλικοί της άρχισε να σπουδάζει σε κάποιο Πανεπιστήμιο. Εμείς την ρωτήσαμε τι δυσκολίες αντιμετώπισε αυτά τα χρόνια αλλά και τι έχει να πει για το μέλλον.
Όπως πολύ σωστά λένε οι ψυχολόγοι ένας ενήλικας που ως παιδί έχει υποστεί κακοποίηση έχει περισσότερες πιθανότητες να είναι επιρρεπής στις καταχρήσεις, έχει αδυναμία να ξεπεράσει την απόρριψη και δυσκολεύεται να αγαπήσει.
Πώς ήταν τα πρώτα σου χρόνια ως ενήλικη;
Όπως για όλα τα παιδιά της ηλικίας μου, τα 18 μου ήταν ένα καινούργιο ξεκίνημα στη ζωή μου. Γεμάτη ενθουσιασμό και ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο πήγα στο Πανεπιστήμιο. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη ευκαιρία της ζωής μου να αφήσω πίσω όλα αυτά τα προβλήματα και γεμάτη όνειρα και όρεξη να ζήσω την ενήλικη ζωή. Δε θυμόμουν και πολλά εξάλλου από την παιδική μου ηλικία, ο εγκέφαλος μου είχε προσπαθήσει να με προστατεύσει με τον τρόπο του...
Αντιμετώπισες προβλήματα συμπεριφοράς αυτά τα χρόνια;
Ναι. Όπως πολύ σωστά λένε οι ψυχολόγοι ένας ενήλικας που ως παιδί έχει υποστεί κακοποίηση έχει περισσότερες πιθανότητες να είναι επιρρεπής στις καταχρήσεις, έχει αδυναμία να ξεπεράσει την απόρριψη και δυσκολεύεται να αγαπήσει. Αλλά ζούσα τα πιο έντονα χρόνια της ζωής μου και τα έζησα χαρούμενη και ανέμελη κάτι που έλειπε στη ζωη μου μέχρι τότε. Είχα διάφορες συμπεριφορικές δυσκολίες άλλα πάλι καλά είχα βάλει ανθρώπους στη ζωή μου που ήξεραν και καταλάβαιναν τι αντιμετώπιζαν.
Η πραγματική ενηλικίωση ξεκίνησε στη ζωή μου όταν τελείωσα τη σχολή μου. Εκεί καλείσαι να επιλέξεις ανάμεσα στον εύκολο και το δύσκολο δρόμο της ζωής. Ο εύκολος δρόμος είναι να κρύβεις τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις από την κοινωνία και να μην αποδεχτείς ποτέ ποια είσαι πραγματικά αλλά να υποβάλλεις τον εαυτό σου σε καταπιεσμένα συναισθήματα τα οποία βλάπτουν εσένα αλλά και τους γύρω σου.
Ο δύσκολος δρόμος είναι να αποδεχτείς αυτό που είσαι και κάθε μέρα να γίνεσαι καλύτερός. Να βγάλεις τις ενοχές από μέσα σου, να συνειδητοποιήσεις ότι δεν φταις εσύ και να έρθεις αντιμέτωπος με τον χειρότερο σου εαυτό. Δεν φταις εσύ. Δεν είσαι υπεύθυνος για ότι συνέβη στη παιδική σου ηλικία . Μη ντρέπεσαι και μη φοβάσαι ότι θα στιγματιστείς από την κοινωνία. Δεν είσαι εσύ ο ένοχος. Εσύ είσαι υπεύθυνος για τις πράξεις σου ως ενήλικας και αφού ξέρεις πόσα σου στέρησε η βία στη παιδική σου ηλικία μην αφήσεις να σου στερήσει και άλλα στην ενήλική ζωή σου.
Μία ευχή για το νέο έτος;
Μίλα δεν είναι ντροπή! Να είμαστε όλοι ειλικρινείς με τη ζωή μας και να παλεύουμε πάντα για το καλύτερο. Μπορείς να γίνεις όποιος θες να είσαι με πολιτισμό και όχι με εκφοβισμό.