Ποια θα είναι τα ρούχα του μέλλοντος σύμφωνα με τον Όσκαρ Ουάιλντ και πώς φαντάζεται το ιδανικό δωμάτιο ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε; Οι δύο συγγραφείς, ξεδιπλώνουν τη φιλοσοφία τους πάνω στην ένδυση και στην επίπλωση, αναδεικνύοντας το Ωραίο ως "αισθητική της ελεύθερης επιλογής" και όχι ως "αισθητική του ισχυρού", που γίνεται κυρίαρχη τάση της μόδας.
Μέσω της αισθητικής —ως αναγωγή στην ατομικότητα— ο άνθρωπος όχι μόνο ανακαλύπτει και εκφράζει τον πυρήνα του, μα επινοεί εκ νέου τον άνθρωπο· με τις στυλιστικές του επιλογές να συνθέτουν την προσωπική του αφήγηση για τον κόσμο.
Δύο εμβληματικά κείμενα για τους λάτρεις της αισθητικής που "για να ξεχωρίσουν, δεν χρειάζεται να ακολουθήσουν".
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Η ομορφιά στο ρούχο, όπως και στη ζωή, πηγάζει πάντοτε από την ελευθερία. Ένα φόρεμα θα πρέπει να ακολουθεί κάθε στιγμή τους ελιγμούς της κοπέλας που το φοράει, να αναπαράγει επακριβώς τη μελωδία κάθε κίνησης και τη χάρη κάθε χειρονομίας. Η ομορφιά του πρέπει να φαίνεται στο διακριτικό παιχνίδισμα του φωτός και στους ντελικάτους κυματισμούς των πτυχώσεων, όχι στη μάταιη αποκρουστικότητα και στην αποκρουστική ματαιότητα μιας δύσκαμπτης και στερεοτυπικής διακόσμησης.
* * *
Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να θυμόμαστε πως όταν βλέπουμε ένα καλοντυμένο άτομο είναι η χάρη της γραμμής και οι αναλογίες που τραβούν το βλέμμα, και πως η εμφάνιση θα πρέπει να είναι απόλυτα ισορροπημένη από την κορυφή ώς τα νύχια· μια απρόσμενη ή έντονη χρωματική αντίθεση, με έναν φιόγκο ή μια κορδέλα, αποσπά το βλέμμα από την αυστηρότητα του συνόλου και το κάνει να εστιάζει σε μία και μόνο λεπτομέρεια.
[Όσκαρ Ουάιλντ, "Η φιλοσοφία της ένδυσης"]
Πρέπει να φροντίζουμε ένα δωμάτιο όπως επιμελούμαστε έναν πίνακα· διότι τόσο ο πίνακας όσο και το δωμάτιο υπόκεινται σε εκείνες τις απαρέγκλιτες αρχές που διέπουν όλες τις μορφές τέχνης· σχεδόν οι ίδιοι κανόνες, βάσει των οποίων αξιολογούμε την ποιότητα ενός πίνακα, ισχύουν και για τη διαρρύθμιση μιας αίθουσας. Η παραμέληση φαίνεται, κάποιες φορές, στο ύφος των επίπλων· μα συνήθως φαίνεται στα χρώματα και στις εναλλακτικές χρήσεις τους. Ακόμη και ο άξεστος χωριάτης —εφόσον έχει διαύγεια— μπαίνοντας σε ένα "φορτωμένο" δωμάτιο, αμέσως θα αντιληφθεί πως κάτι δεν πάει καλά, μολονότι μάλλον δεν θα μπορεί να προσδιορίσει τον ακριβή λόγο της δυσφορίας του. Ας οδηγήσουμε το ίδιο άτομο σε ένα καλόγουστο δωμάτιο· τότε, θα ξεσπάσει σε επιφωνήματα χαράς και έκπληξης.
[Έντγκαρ Άλλαν Πόε, "Η φιλοσοφία της επίπλωσης"]