«Κανείς δεν ενδιαφέρεται αν πήρε 10 το παιδί σας. Πιο ουσιαστικό είναι αν συνεργάζεται με άλλους»

Η viral ανάρτηση ενός Έλληνα καθηγητή Φυσικής Αγωγής για τα μαθήματα ζωής από τα οποία στερούμε τα παιδιά μας, υποτιμώντας το μάθημα της γυμναστικής.

Θυμάστε πώς αντιμετωπίζαμε το μάθημα της γυμναστικής όταν ήμασταν παιδιά; Σαν μια ευκαιρία για κοπάνα, μετρούσαμε λεπτά μέχρι να τελειώσει και να πάμε σπίτι μας. Ήταν η ώρα του παιδιού, με την υποτιμητική έννοια. Μεγαλώνοντας, ωστόσο, συνειδητοποιούμε πόσο θεμελιώδη ρόλο παίζει η άσκηση στη ζωή μας. Από την καλή λειτουργία του οργανισμού μας και τη διαχείριση του στρες, μέχρι την καλλιέργεια πνεύματος συνεργασίας και αλληλοσεβασμού στα ομαδικά αθλήματα.

Πόσο καλά το έχουμε συνειδητοποιήσει, όμως; Ως γονείς πλέον, συνεχίζουμε να επαναλαμβάνουμε τα λάθη των δικών μας γονιών, που έβλεπαν τη γυμναστική σαν ένα μάθημα β' διαλογής, αγνοώντας το γεγονός ότι θα μπορούσε να μας δώσει μερικά από τα πολυτιμότερα μαθήματα ζωής. Αγωνιούμε για τους βαθμούς των παιδιών μας στα μαθηματικά και τα φιλολογικά, αλλά θεωρούμε περιττό να συμβουλευτούμε τον καθηγητή Φυσικής Αγωγής για ζητήματα εξίσου, αν όχι περισσότερο σημαντικά, όπως το πώς συνεργάζεται το παιδί μας με άλλους, ποιες δραστηριότητες το κάνουν πιο χαρούμενο, αν προτιμά να είναι ηγέτης ή να ακολουθεί. Σε αυτό το πρόβλημα εφιστά την προσοχή μας η ανάρτηση στο Facebook ενός καθηγητή Φυσικής Αγωγής, του Γιώργου Χρηστίδη, που όχι αδικαιολόγητα, έχει συγκεντρώσει χιλιάδες λάικ:

«Γονείς...

»Τελείωσε ακόμη μια σχολική χρονιά, δώσαμε τους τίτλους σπουδών και αποχαιρετίσαμε τους μαθητές για το καλοκαίρι. 21 χρόνια στην υπηρεσία σε Δημοτικά Σχολεία και οι γονείς που ήρθαν να με ρωτήσουν για την παρουσία του παιδιού τους στο μάθημα της Φυσικής Αγωγής όλα αυτά τα χρόνια μετριούνται στα δάχτυλα των χεριών. 7 με 8 γονείς σε 21 χρόνια.

»Ο Εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής είναι αόρατος τις ημέρες που δίνουμε ελέγχους ή τίτλους σπουδών... κι όμως, θα μπορούσε κάποιος να μου κάνει κάποιες ερωτήσεις όπως:

- Συμμετέχει το παιδί μου στο μάθημα;

- Συνεργάζεται με τα άλλα παιδιά; Μπορεί να συνεργαστεί;

- Μήπως θέλει να είναι πάντα αρχηγός;

- Μήπως δεν θέλει να είναι αρχηγός;

- Πώς διαχειρίζεται τη νίκη;

- Πώς διαχειρίζεται την ήττα;

- Πότε διαπιστώσατε ότι είναι πιο χαρούμενο;

- Πώς τα πάει με το ρυθμό;

- Είναι κοινωνικό ή απομονώνεται;

- Διαπιστώσατε κάποιο πρόβλημα με την κίνηση;

- Έχει ισορροπία;

- Βάζει στόχους; Επιδιώκει να τους πετύχει;

- Βοηθάει τους άλλους;

- Δέχεται βοήθεια από άλλους;

- Τι προτείνετε για να βελτιωθεί η διατροφή του;

- Πώς θα το πείσω να τρώει φρούτα;

- Πώς θα καταφέρω να κοιμάται περισσότερο;

»Αγαπητοί γονείς, αυτά είναι πράγματα ουσιώδη για την ευτυχία του και την ανάπτυξη του. Δεν έχει σημασία τι θα επιλέξει να κάνει στη ζωή του, έχει σημασία, όμως, να είναι υγιής, ισορροπημένος και ευτυχισμένος σε ό,τι επιλέξει να κάνει. Τα τελευταία χρόνια βλέπω ενήλικες δύσκαμπτους, αδέξιους, παχύσαρκους, ενήλικες που ντρέπονται - για κάποιο λόγο - να σηκωθούν να χορέψουν, ενήλικες κομπλεξικούς...

»Επίσης, κάποιες πολυεθνικές ή μεγάλες εταιρείες έχουν καταλάβει κάτι που αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν οι περισσότεροι και στα βιογραφικά των υποψηφίων που τους υποβάλλονται κοιτάζουν αν αυτός, που ζητάει εργασία, έχει ασχοληθεί με κάποιο άθλημα, αν ήταν ομαδικό ή ατομικό, αν συμμετείχε σε κοινές αθλητικές δράσεις, για να δουν αν έχει ηγετικά χαρακτηριστικά, αν μπορεί να συνεργαστεί με άλλους, πως αντιδράει σε συνθήκες πίεσης και πως διαχειρίζεται το θυμό, την οργή, την ήττα, τη νίκη. Κανείς δεν ενδιαφέρεται αν πήρε 10 ή 9 στον έλεγχο, αν ήταν διμοιρίτης στην παρέλαση ή αν ήταν από την εξωτερική πλευρά για να το βγάλετε καλή φωτογραφία.