Mια σειρά που καταπιάστηκε με ένα δύσκολο θέμα, προσεγγίζοντάς το με τρυφερότητα και ευαισθησία καθήλωσε το απαιτητικό τηλεοπτικό κοινό τις νύκτες του Χειμώνα που πέρασε.
Η “Λέξη που δεν λες…” στον Alpha ξέφυγε από τον σωρό των σειρών που γεμίζουν τις βραδινές ώρες των τηλεοπτικών καναλιών, από τον “ψεύτικο” κόσμο των “ρεάλιτι” και τη μίζερη εικονική πραγματικότητα. Ενα σήριαλ με σκηνοθέτη τον Χανιώτη Θοδωρή Παπαδουλάκη.
Δίπλα στους φτασμένους ηθοποιούς Δημήτρη Καταλειφό, Μαρία Πρωτόπαπα, Βασίλη Μπισμπίκη και εκατοντάδες Χανιώτες που εμφανίστηκαν ως κομπάρσοι ή σε μικρότερους και μεγαλύτερους ρόλους. Με ορισμένους από τους μικρούς αυτούς πρωταγωνιστές μίλησαν τα Χανιώτικα Νέα για τη δική τους τηλεοπτική εμπειρία…
Γιώργος Κιμινουλάκης: Ο βοσκός που ξεχώρισε
Υδραυλικός στο επάγγελμα ο 34χρονος Γιώργος Κιμινουλάκης δεν είχε ποτέ ιδιαίτερη σχέση με την υποκριτική. Τον ανακάλυψε ο Θοδωρής Παπαδουλάκης και τον χρησιμοποίησε αρχικά για ένα διαφημιστικό και στο “Λέξη που δε λες” του εμπιστεύτηκε τον ρόλο του “Γιώργη”, ενός βοσκού που έρχεται κοντά στον Παυλή λόγω της αγάπης του μικρού για τα ζώα.
Ο ρόλος του Γιώργου ήταν ο μεγαλύτερος για μη επαγγελματία ηθοποιό που συμμετείχε στη σειρά και κατά γενική ομολογία ήταν εξαιρετικός. «Ο Θοδωρής μου είχε εμπιστοσύνη και θεωρώ ότι δεν τους… ταλαιπώρησα επειδή δεν ήμουν επαγγελματίας ηθοποιός. Οπερατέρ, ηχολήπτες στην αρχή με είχαν… φοβηθεί γιατί πίστευαν ότι δεν θα βγάλω το επιθυμητό αποτέλεσμα, θα ’πρεπε να γυρίζουμε συνέχεια και συνέχεια τις σκηνές. Μου το είπαν στο τέλος αυτό. Όμως οι φόβοι τους… δεν επαληθεύτηκαν όλα πήγαν μια χαρά» λέει ο Γιώργος.
Μιλώντας με τον Γιώργο και βλέποντας τον τρόπο που μιλάει, που συμπεριφέρεται, δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε ότι ο ρόλος του τηλεοπτικού “Γιώργη” του “κόλλησε γάντι”. Χαμογελάει όταν του λέμε και απαντάει «δεν είμαι τόσο πραγιός ως χαρακτήρας, λιγομίλητος και απότομος όπως ο τηλεοπτικός Γιώργης. Ομως μπόρεσα και το έβγαλα γιατί έτσι το ήθελε ο σκηνοθέτης. Ως χαρακτήρας, όπου απαιτείται να είμαι σοβαρός, είμαι σοβαρός, όπου πρέπει να κάνω το καλαμπούρι μου, το κάνω.
Επειδή έχω στο σπίτι μου ζώα, επειδή έχω φίλους και συντέκνους που έχουν κάποια σχέση με την αγροτική και κτηνοτροφική ζωή, έτσι και ο τρόπος ζωής του “Γιώργη” δεν ήταν ξένος σε εμένα. Οταν πρωτοεμφανίζεται είναι λίγος τραχύς, όταν αντιλαμβάνεται το πρόβλημα του παιδιού, όταν έρχεται πιο κοντά στους γονείς αλλάζει και αυτό πιστεύω ότι κατάφερε ο Θοδωρής και το έδωσε πολύ καλά».
Δύσκολη στιγμή δεν υπήρξε για τον Γιώργο σε όλα τα γυρίσματα. Ισα-ίσα που απόλαυσε τις σκηνές που έπρεπε να γυριστούν στη Μαδάρα κάτω από έντονη βροχή και μέσα στην “κατσιφάρα”!
Η συμμετοχή στη σειρά έχει δώσει πολύ μεγάλη αναγνωρισιμότητα στον Γιώργο. Πηγαίνει στα σπίτια για να κάνει τη δουλειά του και ο κόσμος τον κοιτάει περίεργα γιατί κάτι… του θυμίζει. «Μου λένε, είσαι εσύ, δεν είσαι εσύ. Το βράδυ δε που παίχτηκε το πρώτο επεισόδιο είχα απίστευτα πολλά τηλέφωνα και πολλά πειράγματα από φίλους και συγγενείς. Για μένα μετράει η εμπειρία. Μου λένε πολλοί “η δουλειά σου είναι εκεί, κυνήγα το, παράτα τα υδραυλικά”. Για μένα όμως μετράει η εμπειρία».
Ο Γιώργος το διάστημα των γυρισμάτων γνώρισε και ήλθε κοντά με αρκετούς ηθοποιούς.
«Με τον Βασίλη Μπισμπίκη (σ.σ. ερμηνεύει τον πατέρα του Παύλου) γίναμε… κολλητοί. Του έκανα τραπέζι σπίτι μου, όπως και σε άλλα μέλη της ομάδας γιατί το θεώρησα χρέος μου. Είχαμε καλή σχέση με το Βασίλη, δουλέψαμε μαζί την προφορά, είχε στη φωνή του και αυτό το “γρέζι” που λέμε. Αγάπησε την Κρήτη και δέθηκε με αυτή και δεν είναι τυχαίο ότι βάπτισε το παιδί του εδώ. Ο δε Δημήτρης Καταλειφός είναι κάτι παραπάνω από σεβαστός. Τι να πω εγώ για αυτόν; Η Μαρία Πρωτόπαπα είναι απλός άνθρωπος, ήταν δοσμένη στο ρόλο της. Ολη η ομάδα ήταν εξαιρετική» λέει ο Γιώργος.
Μετά το “Λέξη που δεν λες” ο Γιώργος είχε δύο προτάσεις για να εμφανιστεί και πάλι στην οθόνη. Για ένα διαφημιστικό το οποίο όμως δεν θέλησε να προχωρήσει καθώς δεν ταίριαζε με την αντίληψη του για τη Κρήτη και την παράδοσή της. Επίσης «πήγα και στην ακρόαση για τη νέα ταινία του Παντελή Βούλγαρη. Μου είπαν ότι με θέλουν για ένα ρόλο, να κάνω τον αντάρτη, αλλά έπρεπε να κουρευτώ, να τα κόψω γουλί και αυτό δεν το επιθυμούσα. Από τη στιγμή που δεν είμαι επαγγελματίας ηθοποιός έχω το δικαίωμα αυτής της επιλογής. Δεν πειράζει… κάποια επόμενη φορά».
Ρεβέκκα Μπαρμπουδάκη: «Καταπληκτική εμπειρία»
Πήρε το “βάπτισμα του πυρός” στην υποκριτική συμμετέχοντας στην θεατρική ομάδα του Δικηγορικού Συλλόγου Χανίων. Η συνέχεια τη βρήκε στο κάστινγκ για τη “Λέξη που δεν λες” για να πάρει τον ρόλο της δασκάλας του Παυλή και μέλος των περίφημων “Στατίνων”, της ιδιαίτερης παρέας αυτής γυναικών που κέρδισε το ενδιαφέρον του κοινού. Ο λόγος για τη δικηγόρο Ρεβέκκα Μπαρμπουδάκη.
«Ηταν πρώτη φορά που συμμετείχα σε τηλεοπτικά γυρίσματα και πέρασα καταπληκτικά. Για καθένα ερασιτέχνη που συμμετέχει σε κάτι τέτοιο είναι μια ευκαιρία να δει από μέσα πώς φτιάχνεται αυτό που βλέπει στην οθόνη της τηλεόρασής του ως θεατής», σημειώνει η Ρεβέκκα που κρατάει μόνο καλές αναμνήσεις από τα γυρίσματα. «Το σημαντικότερο είναι οι γνωριμίες που κάνεις», σχολιάζει σχετικά, ενώ υπογραμμίζει την “κινηματογραφική προσέγγιση” που είχε ο Θοδωρής Παπαδουλάκης παρότι επρόκειτο για τηλεοπτική σειρά.
Τη ρωτάμε, με βάση τη μικρή της εμπειρία, για τις διαφορές που διαπίστωσε ανάμεσα στο θέατρο και την τηλεόραση: «Το θέατρο είναι κάτι ζωντανό. Εχει μια μοναδικότητα, δεν υπάρχει η δυνατότητα των επαναληπτικών λήψεων που έχεις στα γυρίσματα. Από την άλλη η τηλεόραση έχει άλλες ανάγκες. Πρέπει να μπεις γρήγορα στις απαιτήσεις κάθε σκηνής, να έχεις υπόψη σου τι προηγήθηκε και τι έπεται για να μπορέσεις να λειτουργήσεις κ.λπ.».
Η πρώτη σκηνή που κλήθηκε να συμμετέχει θα μείνει χαραγμένη για πάντα στη μνήμη της Ρεβέκκας καθώς βρέθηκε αντιμέτωπη με το περίφημο… “σεντόνι” που λένε οι ηθοποιοί.
«Θυμάμαι ήμουν με τη Μαρία την Πρωτόπαπα. Σε μια από τις λήψεις παρόλο που ήμουν πολύ καλά διαβασμένη έπαθα αυτό που -όπως αργότερα έμαθα- ονομάζουν οι ηθοποιοί “σεντόνι”. Εμεινα κόκκαλο. Ξέχασα τα λόγια, δεν ήξερα ούτε πώς με λένε και νομίζω δεν έβλεπα κιόλας! Θυμάμαι λοιπόν πόσο αγχολυτική ήταν η παρέμβαση της Μαρίας που μου έδειξε έναν άνθρωπο εντελώς ακομπλεξάριστο και προσιτό -όπως και όλοι που είχα γυρίσματα. Η Μαρία μου έδωσε τότε να καταλάβω πόσο σημαντικό είναι σε αυτή τη δουλειά να την αγαπάς και να έχεις ψυχικά αποθέματα αλλά και να βρίσκεις τη στήριξη που έχεις ανάγκη από τους υπόλοιπους».
Πώς όμως ήταν η συναναστροφή με γνωστούς καλλιτέχνες που γνωρίζει κανείς μέσα από το θέατρο, την τηλεόραση ή τον κινηματογράφο; «Διαπιστώνεις ότι κι αυτοί είναι άνθρωποι! Και ευτυχώς για εμένα η εικόνα που είχα γι’ αυτούς δεν διαψεύστηκε!», απαντά η Ρεβέκκα ενώ λίγο πριν ολοκληρώσουμε την κουβέντα μας τη ρωτάμε αν θα ξαναδοκίμαζε την τύχη της στην τηλεόραση: «Δεν θα το τολμούσα αν δεν ήταν ο Παπαδουλάκης και η Indigo View πίσω από αυτό. Γνωρίζω τις δουλειές του και είμαι φαν.
Ξέρω ότι δεν θα σε εκθέσει και δεν θα κάνει κάτι που θα υπολείπεται σε ποιότητα. Αν λοιπόν έβρισκα αυτές τις προϋποθέσεις κάπου αλλού τότε ευχαρίστως θα έπαιρνα μέρος».
Δημήτρης Καπουράνης: «Η σειρά περιείχε μία αλήθεια που λείπει»
Ο Δημήτρης Καπουράνης ολοκληρώνει τις σπουδές του στο Πολυτεχνείο Κρήτης. Το όνειρό του είναι να ασχοληθεί με την υποκριτική και ήδη έχει συμμετάσχει σε θεατρικές παραστάσεις, ενώ αυτή την περίοδο λαμβάνει μέρος και στα γυρίσματα της νέας ταινίας του Παντελή Βούλγαρη.
Η “Λέξη που δεν λες” και ο ρόλος του Θοδωρή, γιου του καφετζή, αποτέλεσε την ευκαιρία για να γνωρίσει από κοντά τον κόσμο της τηλεόρασης λίγο πριν ριχτεί στη “μάχη” για να περάσει σε κάποια θεατρική σχολή.
«Το γεγονός ότι θα συνεργαζόμουν με τον Θοδωρή Παπαδουλάκη και τους ηθοποιούς που είχα ακούσει ότι θα έρθουν, ήταν ένα πολύ σοβαρό κίνητρο για να λάβω μέρος στο κάστινγκ. Οταν δε διάβασα το σενάριο η επιθυμία μου έγινε ακόμα μεγαλύτερη», σημειώνει και προσθέτει: «Νομίζω ότι η ιστορία της σειράς έχει μία αλήθεια που λείπει».
Ρωτάμε τον Δημήτρη αν η κατάσταση που συνάντησε στα γυρίσματα ανταποκρινόταν σε αυτό που είχε προηγουμένως στο μυαλό του: «Καθόλου», απαντά με ειλικρίνεια: «Φοβόμουν αν θα αντεπεξέλθω. Παραδόξως όμως το κλίμα που συνάντησα ήταν οικογενειακό. Ενιωθα ότι όλοι ήταν σαν μια οικογένεια. Ο Θοδωρής έφτιαχνε ένα κλίμα πολύ καλό και μας βοηθούσε όλους μέχρι και τον τελευταίο κομπάρσο».
Τον ρωτάμε αν θυμάται έντονα κάποιο περιστατικό: «Ηταν η πρώτη πρόβα. Γίνεται διάλειμμα και πάμε σε ένα μέρος για να ξεκουραστούμε. Εκείνη την ώρα βλέπω απέναντι τον Καταλειφό, δεν είχα ακόμα παρατηρήσει την Πρωτόπαπα, τον Μπισμπίκη, την Τσιλίκα, τον Μουμούρη και τους άλλους που ήταν δίπλα. Εκείνη την ώρα έπαθα πλάκα. Αναρωτήθηκα τι κάνω εγώ εδώ μαζί με όλους αυτούς τους σπουδαίους ηθοποιούς!».
Ο Δημήτρης θα έχει να θυμάται τον επαγγελματισμό των ηθοποιών που δούλεψε μαζί. «Ήταν ένας κι ένας. Πολύ φιλικοί και καθόλου σνομπ», σχολιάζει, ενώ στο ερώτημα αν τα Χανιά προσφέρονται για γυρίσματα ταινιών απαντά χωρίς δεύτερη σκέψη: «Πού θα βρεις καλύτερα τοπία, φως, ενέργεια. Συμφωνώ απόλυτα με αυτό που είχε πει ο Παπαδουλάκης σε μια συνέντευξή του: “Κάθε ηθοποιός θα πρέπει να έρθει να κάνει μια ταινία εδώ πέρα”».
Λίγο πριν ολοκληρώσουμε τη συζήτησή μας, τον ρωτάμε αν προτιμά την τηλεόραση από το θέατρο: «Η εμπειρία μου από την τηλεόραση μου άρεσε πάρα πολύ αλλά αν με βάλεις να επιλέξω θα διαλέξω το θέατρο. Στα γυρίσματα μπορεί να πηγαίνει μια σκηνή καλά, αλλά δεν έχεις την αντίδραση του κοινού. Στο θέατρο την αντίδραση την εισπράττεις κατευθείαν».
Μιμόζα Μίσκο: «Στη σειρά είδα τη ζωή μου»
«Σε αυτή τη σειρά δεν έπαιξα απλά. Είδα όλη μου τη ζωή» μας εξομολογείται η Μιμόζα Μίσκο, αλβανικής καταγωγής που ζει μόνιμα στην Ελλάδα και τα Χανιά εδώ και 19 χρόνια. Παίζει πολύ καλά το ρόλο της μετανάστριας που εργάζεται στο θερμοκήπιο της οικογένειας του Παυλή και η ίδια μπήκε αμέσως στο πνεύμα της σειράς αφού ο μικρός της γιος έχει ζήτημα με τον αυτισμό.
Η συμμετοχή της στη σειρά προέκυψε όπως μας εξηγεί καθώς «γνωριζόμαστε με τον Θ. Παπαδουλάκη αφού εργάζομαι στο οικογενειακό ξενοδοχείο τους. Γνώριζε ότι το μικρό παιδί μου έχει θέμα με τον αυτισμό και ήθελε να πάρει πληροφορίες, να μιλήσει με γονείς και το ίδιο έγινε και με εμένα. Συζητήσαμε πολλές ώρες για το πώς νιώθουμε, τι έχουμε αντιμετωπίσει, τα προβλήματα και τις δυσκολίες. Τι περνάμε εμείς οι γονείς, τον πόνο στην καρδιά μας. Κάποια στιγμή μου είπαν ότι “έχουμε ένα ρόλο, δεν θέλεις να το δοκιμάσεις, γιατί είναι κομμάτι της ζωής σου”. “Μα δεν το έχω, δεν έχω παίξει ούτε θέατρο στο σχολείο” είπα. Επέμειναν να δοκιμάσω και το έκανα. Και έδωσα την ψυχή μου. Γιατί σε αυτή τη σειρά είδα τη ζωή μου. Ο άντρας μου με παρότρυνε. “Πήγαινε” μου έλεγε “γιατί θα νιώσεις καλύτερα, θα νιώσεις ελεύθερη”».
Παρότι κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας, έμεινε μέχρι τέλος δίνοντας τον καλύτερο εαυτό της.
Ρωτάμε τη συνομιλήτρια μας για τα γυρίσματα και τις δυσκολίες. «Ο Παπαδουλάκης είναι τελειομανής. Θέλει το καλύτερο! Το έζησα προσωπικά. Ομως δεν ένιωσα κούραση και αυτό γιατί όλη η ομάδα παραγωγής είναι μια οικογένεια. Οταν δουλεύουν όλοι μαζί σαν οικογένεια, τότε σίγουρα το αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλό. Η εμπειρία ήταν απίστευτη και θα το έκανα με μεγάλη χαρά όσες φορές χρειαζόταν. Ξεχάστηκα από τα προβλήματα, πάντα με χαμόγελο, με καλή διάθεση. Πέρασα υπέροχα. Αν είχα κάποια δυσκολία στο ρόλο; Καμία! Επειδή είμαι άνθρωπος που όταν κάνω κάτι, το κάνω με χαρά».
Παρακολουθώντας τα επεισόδια της σειράς, πολλοί γονείς με παιδιά με αυτισμό είδαν στην οθόνη αυτό που ζουν στην καθημερινότητά τους.
«Δεν μπορεί να το αντιληφθεί κάποιος αν δεν έχει παιδί στην οικογένειά του. Αυτό ήταν και η μεγαλύτερη επιτυχία της σειράς, ότι έδειξε αυτό που αντιμετωπίζουν οι γονείς κάθε μέρα. Και το μήνυμα στον κόσμο είναι εξαιρετικό. Για αυτό και αμέσως μετά το πρώτο επεισόδιο συστήθηκε ένας σύλλογος γονέων για τα αυτιστικά παιδιά και στα Χανιά! Αυτό σημαίνει πολλά! Οταν έβλεπα τα επεισόδια μαζί με το παιδί μου, μου λέει “μαμά εγώ τον καταλαβαίνω τον Παύλο. Γιατί και εγώ βλέπω τοίχο γύρω μου και δεν θέλω να μένω σε αυτόν τον κόσμο. Είμαι μέσα στο σκοτάδι και όταν βγαίνω από το σκοτάδι χάνομαι…”. Ανατριχιάζω που το λέω! Το είπε για πρώτη φορά αυτό στα 4 χρόνια που του έχω συνέχεια από πάνω ειδικούς εκπαιδευτικούς κάθε μέρα.”
Η Μιμόζα δεν επιθυμεί δόξα και χρήματα, της αρκεί να δει το παιδί της να βελτιώνεται όπως και όλα τα παιδιά με ανάλογα προβλήματα.
Γιώργος Αμαραντίδης: «Τύχη να συνυπάρξεις με σπουδαίους ηθοποιούς»
Ο Γιώργος Αμαραντίδης, παιδί 10 χρονών, βρέθηκε για πρώτη φορά σε τηλεοπτικά γυρίσματα για τις ανάγκες της σειράς “Το νησί”. Η γνωριμία του με τον Θοδωρή Παπαδουλάκη ήταν καταλυτική για να δοκιμάσει ξανά έπειτα από 8 χρόνια να συμμετέχει στην τηλεόραση.
«Πήγα να με δούνε και μετά από δύο μήνες μου ανακοίνωσαν ότι πήρα τον ρόλο. Χάρηκα πολύ», αναφέρει.
Η εμπειρία των γυρισμάτων ήταν πολύ ευχάριστη, όπως λέει: «Θυμόμουν από παλιά ότι ήταν πολύ ξεχωριστές στιγμές. Πιο μεγάλος πια και έχοντας ωριμάσει περισσότερο τα πράγματα τώρα ήταν πολύ διαφορετικά. Γνώρισα ανθρώπους και έκανα φιλίες. Με τον Δημήτρη (σ.σ. Καπουράνη) έχουμε κρατήσει επαφή και κάνουμε παρέα», σημειώνει ο Γιώργος.
Η συνύπαρξη με έμπειρους ηθοποιούς δεν μπορεί παρά να χαραχτεί στη μνήμη του Γιώργου: «Ηταν μεγάλη τύχη που βρέθηκα μαζί με σπουδαίους ηθοποιούς που έχουν παίξει σε σημαντικές σειρές. Από την άλλη στα γυρίσματα και την πλάκα μας κάναμε και σοβαροί εκεί που έπρεπε ήμασταν και το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό όπως είδαμε όλοι».
Ρωτάμε τον Γιώργο αν σκέφτεται να ακολουθήσει την υποκριτική ως επάγγελμα: «Παλαιότερα ούτε καν μου περνούσε από το μυαλό. Τώρα έχοντας μεγαλώσει θέλω πολύ να συνεχίσω. Ηδη τώρα θα παίξω στην καινούργια ταινία του κ. Βούλγαρη που θα γυριστεί στα Χανιά και ίσως μετά από το σχολείο -χωρίς να το έχω αποφασίσει ακόμα- να πάω σε κάποια δραματική σχολή».
Ελένη Αγγελάκη: «Μεγάλο κατόρθωμα που γυρίστηκε η σειρά στα Χανιά»
Κουβαλώντας στις αποσκευές της πολλές εμπειρίες από θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, η Χανιώτισσα ηθοποιός και καλλιτεχνική διευθύντρια του “Τόπου θεάτρου και Τεχνών” Ελένη Αγγελάκη βρέθηκε στη “Λέξη που δεν λες” θέλοντας να συνεργαστεί με τον σκηνοθέτη Θοδωρή Παπαδουλάκη.
«Παρόλο που ο ρόλος που πήρα είναι μικρός σε σχέση με την πορεία που έχω πίσω μου, ήθελα τόσο πολύ να συνεργαστώ με τον Θοδωρή που θεωρώ εκπληκτικό σκηνοθέτη. Και πραγματικά αποζημιώθηκα γι’ αυτή την επιλογή», σημειώνει η Ελένη η οποία στη σειρά ερμήνευσε τη Μάρω, ιδιοκτήτρια ενός ξενοδοχείου, και μια από τις “Στατίνες” που χάρισαν στιγμές γέλιου στο κοινό. «Ο ρόλος ήταν κωμικός, χαριτωμένος και παράλληλα ο Θοδωρής μας έδωσε τη δυνατότητα να “κεντήσουμε” πάνω στο κείμενο αυτοσχεδιάζοντας», θυμάται η Ελένη, ενώ υπογραμμίζει την καλή συνεργασία με τα άλλα κορίτσια της ομάδας και τους συντελεστές που βοήθησε ακόμα περισσότερο στο να βγουν οι κωμικές σκηνές.
Την ρωτάμε για τη συνεργασία με καταξιωμένους ηθοποιούς όπως ο Δημήτρης Καταλειφός και η Μαρία Πρωτόπαπα: «Μέχρι πρόσφατα δούλευα στην Αθήνα και είχα όλα αυτά τα χρόνια τη δυνατότητα να συνεργαστώ με σπουδαίους ηθοποιούς. Πάντα όμως και από τον καθένα καταξιωμένο ηθοποιό έχεις χρήσιμα στοιχεία να πάρεις. Ειδικά όταν μιλάμε για ένα ηθοποιό του βεληνεκούς του Δημήτρη Καταλειφού, με τον οποίο είχα κάνει ένα σεμινάριο όταν ακόμα σπούδαζα. Ακόμα και να μην έχεις σκηνές μαζί τους είναι πολύ σημαντικό και μόνο το να βρίσκεσαι στην ίδια δουλειά με έναν τέτοιο ηθοποιό».
Η εμπειρία των γυρισμάτων στις τηλεοπτικές σειρές είναι πάντα κουραστική. Ιδιαίτερα όταν ο σκηνοθέτης αντιμετωπίζει κινηματογραφικά τη δουλειά, όπως κάνει ο Θ. Παπαδουλάκης. Ωστόσο, ποτέ δεν λείπουν οι στιγμές χαλάρωσης: «Γελάγαμε πολύ σε όλα τα γυρίσματα. Το κλίμα ήταν πάρα πολύ καλό. Αλλωστε δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά όταν ο “μαέστρος” είναι τόσο ταλαντούχος και ξέρει τι θέλει. Με τον τρόπο του δίνει μια νότα της χαράς η οποία μεταδίδεται σε όλους. Προσωπικά δεν θυμάμαι κάποιο γύρισμα που να έφυγα και να μην ένιωθα χαρά».
Για την Ελένη ένας επιπλέον λόγος χαράς ήταν και το γεγονός ότι η σειρά γυριζόταν στον γενέθλιο τόπο της: «Είναι ένα μεγάλο κατόρθωμα για τον Θοδωρή ότι μπορεί και κάνει τις δουλειές που κάνει στον τόπο μας. Οτι έρχονται γι’ αυτόν εδώ. Σε ό,τι αφορά εμένα από την εποχή που γυριζόταν το “Νησί” και ήμουν στην Αθήνα, σκεφτόμουν τι καλά που θα ήταν να μπορούσα να δουλέψω στα Χανιά και με τον Θοδωρή. Και πράγματι ήρθαν έτσι τα πράγματα».
Ρωτάμε την Ελένη αν το τελικό αποτέλεσμα ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες που είχε διαβάζοντας το σενάριο: «Αυτό που είδα ήταν πέρα από αυτό που μπόρεσα να φανταστώ όταν διάβαζα τις σκηνές. Προσωπικά μου άρεσε πολύ. Νομίζω ότι η τηλεόραση έχει ανάγκη από σειρές τέτοιας ποιότητας, με έμφαση στη λεπτομέρεια, με ένα κείμενο προσεγμένο και με σκηνοθεσία ιδιαίτερα προσεγμένη».
