Της Αλεξάνδρας Παναγοπούλου
Ήταν 31 Οκτωβρίου του 2009 όταν άνοιξε στην Πάτρα τις πύλες του ένας χώρος ξεχωριστός, κάτι που μέχρι τότε δεν υπήρχε στην αχαϊκή πρωτεύουσα. Εκεί, κάτω από τα Ψηλά Αλώνια, στην Κανάρη όπου κάποτε υπήρχε το «Συνεργείο» πριν από επτά χρόνια άνοιξε το YMCA. Επτά χρόνια μετά (επτά χρόνια φαγούρας;) το YMCA συνεχίζει την πορεία του, σε νέο χώρο, και αποφασίσαμε να κάνουμε μία κουβέντα, με τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από το πρώτο – και μοναδικό ως τώρα – gay friendly κλαμπ της Πάτρας, τον Κώστα Αβραμόπουλο.
Με τον Κώστα γνωριστήκαμε πριν κάποια χρόνια, μέσω της δουλειάς, όταν τον συνάντησα για να μιλήσουμε για το – σχετικά νέο τότε – εγχείρημα. Τότε τον είχα συναντήσει στην Πουκεβίλ, εκεί που είχε μετακομίσει για πρώτη φορά το YMCA. Τώρα το μόνο που άλλαξε ήταν η τοποθεσία, καθώς από πέρυσι το κλαμπ βρίσκεται στην Αλεξάνδρου Υψηλάντου, λίγο πριν την Αγίου Νικολάου. Ο Κώστας ήταν ήδη εκεί, και με περίμενε, με έτοιμο καφέ και όρεξη για κουβέντα.
Για όσους δεν γνωρίζουν ο Κώστας Αβραμόπουλος δεν είναι νέος στη δουλειά. Ξεκίνησε το 1995 από τις «Χάντρες» και ακολούθησε μία πορεία σε αρκετά νυκτερινά καταστήματα της Πάτρας, ενώ ο ίδιος χαρακτηρίζει «σχολείο» την θητεία του δίπλα στον Γιώργο Κοτοπούλη και τον Νίκο Φραγκούλια. «Από τότε που ασχολήθηκα με αυτόν τον χώρο, δεν έχω ασχοληθεί με τίποτε άλλο. Έχω έναν έρωτα αστείρευτο για αυτή τη δουλειά» αναφέρει. Μετά από αυτή την πορεία αποφάσισε να κάνει το δικό του βήμα στον χώρο. Και επειδή τον χαρακτηρίζει το επιχειρηματικό δαιμόνιο, πήρε την απόφαση να κάνει κάτι τελείως διαφορετικό απ’ ό,τι υπήρχε μέχρι τότε. «Ήταν η εποχή του πολέμου της αφίσας και του PR και ήταν μάταιο το να ανταγωνιστώ κάτι τέτοιο. Συζητώντας το με τον φίλο μου, τον Νίκο Φραγκούλια, μου πρότεινε να μετατρέψω το χώρο της επιχείρησης που είχα αγοράσει, το παλιό Συνεργείο, σε gay friendly κλαμπ. Χωρίς δεύτερη σκέψη αποφάσισα να το κάνω» μου λέει χαρακτηριστικά, συμπληρώνοντας πως ποτέ δεν φοβήθηκε το ρίσκο.
Και η αντίδραση όταν το είπε σε φίλους και γνωστούς του; «Άλλοι προέβλεψαν άμεση καταστροφή και άλλοι γέλασαν, αλλά κανείς δεν ένιωσε έκπληξη, γιατί ξέρουν πως είμαι ένας άνθρωπος που τολμώ». Και αυτή του η τόλμη βρήκε ανταπόκριση καθώς όπως μου λέει όταν άνοιξαν οι πύλες στις 31 Οκτωβρίου του 2009 η προσέλευση ήταν μεγάλη όπως και το κέφι, με αποτέλεσμα να κλείσουν στις… 10 το πρωί! «Από τότε κάθε βράδυ είναι ένα ατέλειωτο ξεφάντωμα» συμπληρώνει.
Τα επτά χρόνια και το bullying
Μήπως όμως όλο αυτό οφειλόταν σε έναν αρχικό ενθουσιασμό; «Ο ενθουσιασμός δεν έχει φύγει ακόμα παρόλο που έχουν περάσει επτά χρόνια» σημειώνει ο Κώστας και συνεχίζει: «Κάθε βράδυ δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό και τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες μου σεβόμαστε όλους τους πελάτες-φίλους μας, γιατί πλέον είμαστε φίλοι με τους θαμώνες και πιστεύω πως και οι ίδιοι μας το ανταποδίδουν».
Ο ίδιος προσπαθεί να έχει προσωπική σχέση με τους θαμώνες του καταστήματος και μάλιστα τον ενδιαφέρει η γνώμη τους. Και πιο πολύ οι ενστάσεις τους, ώστε να μπορέσει να κάνει τις απαιτούμενες βελτιώσεις, όπως μου λέει. Και όπως φαίνεται ο κόσμος του το ανταποδίδει. Αυτό το δείχνει και το γεγονός πως ενώ αρκετά κλαμπ ανοίγουν και κλείνουν με διάρκεια ζωής μία σεζόν, το YMCA συνεχίζει την πορεία του, σε νέο μάλιστα χώρο. «Εδώ και τρία χρόνια έψαχνα έναν χώρο μεγαλύτερο από αυτό της Πουκεβίλ, καθώς όταν γίνονται κάποια σόου στο κλαμπ υπάρχει μεγάλη προσέλευση. Μόλις τον βρήκα, τον «έκλεισα» αμέσως» αναφέρει ο Κώστας Αβραμόπουλος.
Βέβαια, μέσα σε αυτή την πορεία, όπως είναι φυσικό, υπήρξαν και προβλήματα. «Ασφαλώς και υπήρξαν κάποιοι θερμοκέφαλοι αλλά το μόνο που κατάφεραν ήταν το να μας πεισμώσουν και να μας κάνουν πιο δυνατούς» μου λέει συνεχίζοντας: «Την απάντησή μας τη δώσαμε μέσα από τη δουλειά μας και δεν ασχοληθήκαμε καν με αυτούς».
Ανοικτές πόρτες για όλους και ξεχωριστές στιγμές
Αυτό που είναι σημαντικό όσον αφορά το YMCA είναι πως οι πόρτες του είναι ανοικτές για όλους. «Δεν υπάρχει κανένα είδους γκετοποίησης» αναφέρει ο Κώστας και συνεχίζει τονίζοντας: «Υπάρχει όμως ένα αυστηρό, άγραφο, κριτήριο: το μαγαζί απευθύνεται μόνο σε όσους θέλουν να διασκεδάσουν. Μίζεροι και κακόμοιροι δεν έχουν θέση εδώ!». Κάτι άλλο που επίσης δεν έχει θέση στον συγκεκριμένο χώρο είναι το PR, καθώς το κλαμπ απευθύνεται αποκλειστικά σε όσους θέλουν να διασκεδάσουν!
Μέσα σε αυτά τα επτά χρόνια, υπάρχουν κάποιες στιγμές τις οποίες ο Κώστας θυμάται και θα θυμάται. Στιγμές ξεχωριστές. «Είναι πάρα πολλές» λέει χαρακτηριστικά και αναφέρει ενδεικτικά ένα βράδυ όταν είχε «κολλήσει» η πόρτα με αποτέλεσμα όσοι περίμεναν απ’ έξω και δεν μπορούσαν να μπουν να… «αναγκαστούν» να την σπάσουν (!), μία παρέα από την Καλαμάτα που ζήτησε να κρατήσει το εισιτήριο του καταστήματος ως ενθύμιο, διάφορους που σταματούν μπροστά από την μαρκίζα του YMCA για να βγάλουν φωτογραφία… Και μία χρονιά που χρειάστηκε να αλλάξει ημερομηνία στο closing party της σεζόν, όχι μία αλλά τρεις φορές, καθώς οι θαμώνες ζητούσαν.. «μία εβδομάδα ακόμα»! «Έχω ζήσει πολλές ευτυχίες στον χώρο αυτό!» λέει με ενθουσιασμό. «Αλλά η καλύτερη στιγμή είναι αυτή που δεν έχει έρθει ακόμα».