Δεν ήταν απαραίτητο να βρίσκεται κάποιος δικός μας στα συντρίμμια του φονικού σεισμού στην Τουρκία και τη Συρία, κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο στην τραγωδία με τη σύγκρουση των δύο τρένων στα Τέμπη, ούτε κάποιος συγγενής μας στον πόλεμο στην Ουκρανία για να στενοχωρηθούμε και να βιώσουμε πένθος για τα άτομα που χάθηκαν. Είναι φυσιολογικό όταν συμβαίνει κάτι πολύ κακό στον κόσμο, είτε μιλάμε για φυσικές καταστροφές, είτε για ένα τρομοκρατικό χτύπημα ή για πόλεμο, ακόμα κι αν βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά μας να μας συγκλονίζει.
Και να θέλεις να ξεχαστείς από τις δυσάρεστες ειδήσεις, είναι αναπόφευκτο από τη στιγμή που τα social media και τα ΜΜΕ αναπαράγουν κάθε λεπτό των εξελίξεων. Οπότε είναι φυσιολογικό να στενοχωριέσαι, όπως και το να μην επηρεάζεσαι καθόλου. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος, αφού ο καθένας από εμάς αντιδρά διαφορετικά στην απώλεια ανθρώπινων ζωών.
Το πένθος και η θλίψη για την απώλεια άγνωστων ανθρώπων συνήθως συμβαίνει όταν το εκάστοτε άτομο βρει κάποια σύνδεση με τα θύματα. Άλλοι πάλι νιώθουν ενσυναίσθηση, νιώθοντας πόνο για τον πόνο των άλλων.
Τα συναισθήματα που ενδέχεται να νιώσουμε
Σίγουρα, η θλίψη βρίσκεται στη νο1 θέση, από τη στιγμή που δεν μπορείς να αντέξεις τη σκέψη πως τα θύματα αυτά δεν είχαν την ευκαιρία να σωθούν, αλλά ούτε να αποχαιρετήσουν τους αγαπημένους τους. Παρόλα αυτά, δεν είναι περίεργο σε αρκετές περιπτώσεις να νιώσεις οργή για πράγματα που θα μπορούσαν να είχαν πραγματοποιηθεί για να αποφευχθεί η τραγωδία ή γιατί απλά δεν υπάρχει κάποιος που να ευθύνεται άμεσα. Από την άλλη, μπορείς να εμφανίσεις τύψεις, "τύψεις του επιζώντα", συναίσθημα που βιώνουν αρκετοί που κατάφεραν να επιζήσουν σε αντίθεση με τα θύματα που χάθηκαν. Φυσικά, δεν είναι απόλυτο ότι θα νιώσεις άσχημα ή τα παραπάνω συναισθήματα, καθώς ίσως αισθανθείς πως η τραγωδία αυτή δεν σε αγγίζει, γεγονός που είναι οκ.
Διαβάστε περισσότερα στο shape.gr
