Ίσως έχετε ακούσει πολλές φορές να μιλούν για τη Nikkei κουζίνα. Εκείνη που συνδυάζει δύο κουλτούρες σ’ ένα πιάτο. Την ιαπωνική με την περουβιανή. Η αλήθεια είναι ότι αυτού του είδους η κουζίνα δεν είναι μια πρόσφατη ανακάλυψη. Οι ρίζες της εντοπίζονται από τις αρχές του 19ου αιώνα όταν οι Ιάπωνες πέρασαν τον Ειρηνικό και έφτασαν στο Περού για να δουλέψουν στις φυτείες ζαχαροκάλαμου. Κάπου εκεί οι δύο αυτές πλούσιες μαγειρικές κουλτούρες μπλέχθηκαν για να δημιουργήσουν μια καινούργια, που για καιρό έμεινε στην αφάνεια για να επανέλθει πριν από πέντε χρόνια. Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, το ceviche που βλέπετε να ποζάρει σε πολλούς καταλόγους εστιατορίων, είναι ένα πιάτο της Nikkei κουζίνας.
Στην Αθήνα λοιπόν, μέχρι πρότινος γνωρίζαμε μόνο το Nikkei bar restaurant του Κολωνακίου. Πριν από λίγους μήνες όμως άνοιξε κι ένα λιλιπούτειο resto-bar στην περιοχή του Μετς με το όνομα Huaca, και σε λίγο καιρό περιμένουμε το άνοιγμα του Huracán στη Γλυφάδα. Όπως καταλαβαίνετε, κάτι γίνεται μ’ αυτή την κουζίνα.
Ας επιστρέψουμε όμως στο cozy Huaca, στο οποίο βρέθηκα πρόσφατα. Το όνομά του έχει πολλαπλές ερμηνείες· από «ιερός τόπος», «κρυμμένος θησαυρός» μέχρι «καλάθι για την ωρίμανση των φρούτων». Βλέπετε ανάλογα με τη χώρα της Λατινικής Αμερικής σημαίνει και κάτι διαφορετικό. Στη δική μας περίπτωση λοιπόν, κρατήστε το «Ιερός τόπος ή Σπίτι του Θεού».
Αυτό το ατμοσφαιρικά φωτισμένο resto-bar με τα παγόνια, τα μπαμπού και τις ανθισμένες κερασιές, έχει μια όμορφη ξύλινη μπάρα και μερικά ψηλά τραπέζια που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Τον κατάλογο του φαγητού υπογράφει ένας νεαρός chef, ο Δημήτρης Κότσαλης, που θα τον βρούμε να μαγειρεύει και στο Izakaya πλάι στον Χρόνη Δαμαλά. Γιατί το αναφέρω αυτό; Για να σας πω ότι ήδη γνωρίζει την κουλτούρα της ιαπωνικής κουζίνας, και τα πιάτα που βγάζει εδώ στο Huaca είναι κάτι παραπάνω από προσεγμένα και φυσικά εντός του θέματος.
Το πρώτο πιάτο που δοκίμασα ήταν ένα tiradito τόνου όπου ο τραγανός φαγόπυρος του έδινε μια ωραία υφή, τα μανιτάρια σιτάκε σε πίκλα μια όμορφη οξύτητα και το διακριτικό άρωμα τρούφας το συμπλήρωνε ευχάριστα. Από τα δύο ceviche –το ένα με λαβράκι και το άλλο με μαγιάτικο- ξεχώρισα εκείνο με το λαβράκι και τον ελαφρύ του καυτερό χαρακτήρα καθώς και τις ισορροπημένες οξύτητές του.
Τα σφαιρικά causas (φτιάχνονται από πουρέ πατάτας) που ακολούθησαν είχαν ενδιαφέρον. Τόσο εκείνα που ήταν παναρισμένα με κινόα –το βρήκα εξαιρετική ιδέα- όσο κι εκείνα με τον σολομό ήταν αρκετά μεγάλα σε μέγεθος, με αποτέλεσμα να μου μένει στο τέλος η γεύση της πατάτας και όχι των υπόλοιπων υλικών. Στο ίδιο πληθωρικό μέγεθος ήρθαν και τα dumplings (πουγκάκια στον ατμό) γεμισμένα με γαρίδες, λάχανο κίμτσι (τουρσί) και μανιτάρια σιτάκε. Ήταν αρκετά νόστιμα και καλοφτιαγμένα, αν κι εγώ θα τα ήθελα λίγο πιο μικρά ώστε να γίνονται μια μπουκιά. Σειρά είχαν τα νιγκίρι με μοσχάρι, φουά γκρα και καψαλισμένο φαγόπυρο, και τα «φλύαρα» τραγανά ρολάκια με σολομό, αγγούρι και γουακαμόλε. Και τα δύο ήταν αρκετά γευστικά ώστε να μη μείνουν για πολύ στο πιάτο. Άλλωστε το εύκολο, μικρό μέγεθός τους τα έκανε να εξαφανίζονται χωρίς δυσκολία. Το δείπνο μου έκλεισε το εξωτικό φοντάν με πράσινο τσάι, σορμπέ καρύδας και σος καραμέλας και yuzu που πραγματικά δεν ήθελα να τελειώσει. Όλα τα υλικά έδεναν με ωραίο τρόπο κι έδιναν ένα νόστιμο και σαγηνευτικό αποτέλεσμα.
Το Huaca είναι μια ωραία πρόταση για να γνωρίσετε τη Nikkei κουζίνα με ομαλό και νόστιμο τρόπο. Το περιβάλλον του θα σας κάνει να νιώσετε άνετα και να περάσετε καλά. Εκείνο που θα έβρισκα σαν αρνητικό είναι τα κοκτέιλ που νομίζω ότι θέλουν δουλειά ακόμα για να σταθούν στο ύψος του φαγητού. Παρ’ όλα αυτά, να πάτε.
*Τιμολέοντος 1, Μετς, Αθήνα, τηλ. 2114138347