Ποια είναι η συνταγή μιας επιτυχημένης σχέσης; Κάποιοι απαντούν με εμπνευστικές συμβουλές, άλλοι με χιλιοφορεμένα κλισέ, αλλά ο μοναδικός στο είδος του Δημήτρης Σαμόλης απάντησε με τα «Κουρκουμπίνια», ένα τραγούδι-βίντεο κλιπ-αλληγορικό παραμύθι για μεγάλους, όπου σε ένα ολόλευκο, επιβλητικό εργαστήρι η ζάχαρη και το αλεύρι αναμειγνύονται με λίγο ξύσμα από αλεύρι, τα συντροφικά καβγαδάκια, γιατί μέσα από τις αντιθέσεις επέρχεται, τελικά, η ισορροπία.
«Επέλεξα τα κουρκουμπίνια γιατί κάποιοι φίλοι λένε ότι είμαι λίγο ξινός, αλλά αν βρίσκομαι σε μια σχέση όπου όλα είναι καλά, μπορεί να γίνω και πάρα πολύ γλυκός όπως αυτά» μας λέει σε μια νέα συνέντευξη με το χιούμορ και την απουσία επιτήδευσης που χαρακτηρίζουν και τα τραγούδια του (στα οποία τα «κουρκουμπίνια» ομοιοκαταληκτούν με την «γκρίνια» και το «Ατάρι» με το «πατάρι»). «Το βίντεο κλιπ προλάβαμε στο τσακ να το γυρίσουμε, λίγο πριν από το lockdown. Πήγαμε στο Λατομείο Διονύσου, ο χώρος είναι σαν ένα τεράστιο ζαχαροπλαστείο, το μάρμαρο ήταν σαν φύλλο, σαν να βρίσκεσαι μέσα σε μια τεράστια ζύμη, οπότε έκατσε πολύ ωραία οπτικά».
«Το βίντεο κλιπ προλάβαμε στο τσακ να το γυρίσουμε, λίγο πριν από το lockdown. Πήγαμε στο Λατομείο Διονύσου, ο χώρος είναι σαν ένα τεράστιο ζαχαροπλαστείο»
Η σκηνοθεσία είναι της χαρισματικής Έφης Γούση, αν και τα προηγούμενα βίντεο κλιπ του, που έχουν οπτικοποιηθεί από τον ίδιο, δεν υστερούν ούτε σε αισθητική ούτε σε πρωτοτυπία ιδεών – το καθένα αποτελεί και έναν φανταστικό μικρόκοσμο, όπου ωστόσο κανένα στοιχείο δεν υπηρετεί αποκλειστικά τον εντυπωσιασμό, όλα δένουν σημειολογικά και αισθητικά σαν μια επιτυχημένη συνταγή γλυκού.
«Επειδή είμαι και ηθοποιός και μου αρέσει να βλέπω και πιο θεατρικά τα πράγματα, πάντα μου έρχονται εικόνες για την οπτικοποίηση ενός τραγουδιού, που είναι και η αγαπημένη μου διαδικασία. Το βίντεο κλιπ παίζει φοβερό ρόλο. Ακούς ένα τραγούδι και μετά βλέπεις ένα φοβερό βίντεο κλιπ και σου το ανεβάζει δέκα σκάλες: ένα τραγούδι που δεν είχες προσέξει, ένα καλό βίντεο μπορεί να σε κάνει να το αγαπήσεις».
«Ακούς ένα τραγούδι και μετά βλέπεις ένα φοβερό βίντεο κλιπ και σου το ανεβάζει δέκα σκάλες: ένα τραγούδι που δεν είχες προσέξει, ένα καλό βίντεο μπορεί να σε κάνει να το αγαπήσεις».
Τα «Κουρκουμπίνια» ανήκουν στον νέο δίσκο του, «Πινόκιο», όπου παρά τον τίτλο ο τραγουδοποιός-ηθοποιός μοιράζεται τις δικές του αλήθειες μέσα από ιστορίες, όπως έχει συνηθίσει να κάνει, είτε μέσα από τη μουσική είτε μέσα από το θέατρο, από την παιδική ηλικία ακόμα.
«Αφηγούμαι ιστορίες μέσα από τραγούδια από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου» λέει και μας μεταφέρει στην Κρήτη: «Δεν μεγάλωσα εκεί, αλλά μικρός κάθε καλοκαίρι το περνούσα στα Ανώγεια. Αυτοί οι άνθρωποι το έχουν στο DNA τους. Δηλαδή καθόμαστε στο χωριό, στο Μεϊντάνι, στην πλατεία, και ξαφνικά ξεκινούν οι μαντινάδες που βγάζουν από το μυαλό τους εκείνη την ώρα».
Από πολύ μικρός ήξερε ότι θέλει να γίνει καλλιτέχνης και στα δεκατρία του χρόνια αξιώθηκε όχι απλώς να ανεβεί στο θεατρικό σανίδι αλλά να συνυπάρξει, στη «Μελωδία της ευτυχίας», με τη σταρ που του είχε κρατήσει συντροφιά τα Σαββατόβραδα των παιδικών του χρόνων, «όταν η ελληνική ταινία ήταν must στο σπίτι».
Συναντώντας την Αλίκη Βουγιουκλάκη από κοντά όχι μόνο δεν την απομυθοποίησε, αλλά ο θαυμασμός του για εκείνη δυνάμωσε: «Έβλεπα πώς την αντιμετώπιζαν οι συνάδελφοί της, την αγαπούσαν πολύ, τη σέβονταν, υπήρχε κάτι μαγικό σε αυτή τη γυναίκα, που δεν μπορεί να εξηγηθεί, ένα άστρο φοβερό που τη συνόδευε μέχρι το τέλος της».
«Υπήρχε κάτι μαγικό στην Αλίκη Βουγιουκλάκη, που δεν μπορεί να εξηγηθεί, ένα άστρο φοβερό που τη συνόδευε μέχρι το τέλος της».
Η καλλιτεχνική συνύπαρξή τους υπήρξε, δυστυχώς, σύντομη: Οι παραστάσεις άρχισαν τον Σεπτέμβριο, η Αλίκη έφυγε τον Ιούνιο. Ωστόσο η διαδρομή του Δημήτρη Σαμόλη στην τέχνη συνεχίστηκε, παρόλο που μεσολάβησε μια πιο «ασφαλής» επιλογή σπουδών, στη Νομική. «Ήξερα ότι θα γίνω ηθοποιός και καλλιτέχνης αλλά ήθελα να σπουδάσω και Νομική για να διαχειρίζομαι μόνος τα συμβόλαιά μου, αλλά και για να είμαι ένας μορφωμένος άνθρωπος που ξέρω τι μου γίνεται στα πάντα. Όταν ήμουν μικρός πίστευα επίσης ότι θα μπορούσα κάπως να βγάζω και ένα έξτρα εισόδημα από τη Νομική».
Άντεξε, όμως, μόλις τέσσερις μήνες στον χώρο, καθώς τον κυρίευσαν οι κρίσεις πανικού. «Είχα ταχυκαρδίες, ίδρωνα, νόμιζα ότι πνίγομαι και συνειδητοποίησα ότι το τελευταίο πράγμα που θα έκανα στη ζωή μου θα ήταν να είμαι δικηγόρος. Η νομική επιστήμη είναι πολύ ωραία, αλλά δεν μου ταίριαζε».
«Είχα ταχυκαρδίες, ίδρωνα, νόμιζα ότι πνίγομαι και συνειδητοποίησα ότι το τελευταίο πράγμα που θα έκανα στη ζωή μου θα ήταν να είμαι δικηγόρος»
Παράλληλα με τις σπουδές στη Νομική έδωσε εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο, πέρασε, και τα πράγματα «πήραν τον δρόμο τους». Ενώ συμμετείχε σε παραστάσεις, στο Εθνικό Θέατρο, στην Επίδαυρο (ενδεικτικά, «Το έπος του Διγενή Ακρίτα» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη, «Ελένη του Ευριπίδη» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά), έγραφε τραγούδια, άλλοτε στα ελληνικά και άλλοτε στα αγγλικά, συνδυάζοντας μουσικές αναφορές από το πλούσιο ρεπερτόριο με το οποίο γαλουχήθηκε -από ρεμπέτικα και λαϊκά μέχρι ελληνικό ροκ, από Νατάσα Θεοδωρίδου μέχρι Ξύλινα Σπαθιά. Μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει, μαζί με τον «Πινόκιο», τρία άλμπουμ και δύο EPs.
Ίσως, όμως, κανένα κομμάτι του δεν αντανακλά πιστότερα το πνεύμα των καιρών από τη «Δικτατορία της ευτυχίας» (2019), ένα σχόλιο πάνω στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Όλοι, λίγο πολύ, προσπαθούμε να παρουσιάσουμε μια τέλεια εικόνα στα social media. Στο Instagram συνήθως βάζουμε πολύ χαρούμενες στιγμές. Όταν εγώ είμαι σπίτι και κάποιος ανεβάσει μια φωτογραφία με τους φίλους του σκέφτομαι, γουάου, έχει φοβερή ζωή, περνάει τέλεια, τι σκατά, μόνο εγώ δεν περνάω καλά; Οπότε η κατάσταση μάς αναγκάζει να φαινόμαστε χαρούμενοι. Αυτό είναι λίγο περίεργο από ένα σημείο και μετά, νομίζω, προκαλεί κατάθλιψη, υπάρχει ένας αγώνας δρόμου για να είμαστε ευτυχισμένοι».
Πώς αντιστέκεται ο ίδιος σε αυτό το καθεστώς; «Πότε το διαχειρίζομαι με επιτυχία, πότε με όχι και τόσο μεγάλη επιτυχία. Προσπαθώ όσο μπορώ να κάνω σωστή χρήση των social media, να είμαι μέσα όσο λιγότερο μπορώ. Παλιά, το πρώτο πράγμα που έκανα μόλις σηκωνόμουν το πρωί μπορεί να ήταν, ασυναίσθητα, να μπω στο Instagram. Το οποίο, συνειδητοποίησα, σου διαλύει όλη τη μέρα. Με το “καλημέρα” παίρνεις τόσες άχρηστες πληροφορίες, που μέσα σε δέκα λεπτά είσαι ήδη ράκος. Οπότε τώρα προσπαθώ να ξεκινάω χαλαρά τη μέρα μου, να ακούω μουσική, να διαβάζω ένα βιβλίο και να μην είμαι διαρκώς πάνω από τα social media».
Μια από τις πιο αποκαλυπτικές για τον ίδιο θεατρικές εμπειρίες ήταν όταν, το 2019, ανέβηκε στο σανίδι πλάι στη Νένα Μεντή, για την παράσταση «Μαρίκα» σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια, ένα θεατρικό προφίλ της αντισυμβατικής Μαρίκας Κοτοπούλη με τεράστια ανταπόκριση στο κοινό: «Η παράσταση έσκιζε πριν από το πρώτο lockdown, προσθέταμε καρέκλες, δηλαδή φίλοι μου ήθελαν να έρθουν να την παρακολουθήσουν και δεν έβρισκαν θέση» λέει χαρακτηριστικά.
«Έπαθα σοκ με την ανθρώπινη πλευρά του Ίωνα Δραγούμη διαβάζοντας τα ερωτικά γράμματα που έστελνε στη Μαρίκα Κοτοπούλη, τα οποία υπέγραφε ως “το Ιωνάκι σου”»
Εξαιτίας της πανδημίας παραμένει αβέβαιο αν θα ανεβεί και φέτος, αλλά σε κάθε περίπτωση τον εντυπωσίασε η επαφή με τον ρόλο του Ίωνα Δραγούμη: «Τα λίγα που ήξερα προηγουμένως γι’ αυτόν ήταν ότι ήταν ένας φοβερός λόγιος, πολιτικός, διπλωμάτης. Έπαθα σοκ με την ανθρώπινη πλευρά του διαβάζοντας τα ερωτικά γράμματα που έστελνε στη Μαρίκα Κοτοπούλη, τα οποία υπέγραφε ως “το Ιωνάκι σου”. Ξαφνικά έβλεπες αυτόν το σπουδαίο πολιτικό να γίνεται παιδάκι. Είχαν έναν παθιασμένο έρωτα, φοβερή σεξουαλική ζωή, ήταν πολύ μπροστά για την εποχή. Με συνεπήρε ο μυθιστορηματικός έρωτάς τους».
Ακόμα, ωστόσο, και το κοινό που δεν έχει ιδιαίτερη επαφή ούτε με το θέατρο ούτε με τη μουσική τον γνώρισε, πριν από λίγους μήνες, μέσα από τις «Άγριες Μέλισσες», στο ρόλο του γυναικολόγου Αλέξανδρου Βασταρδή. Του ζητάω να μου μιλήσει γι’ αυτή την εμπειρία με κάποια επιφύλαξη, φοβάμαι ότι έχει κουραστεί να την περιγράφει ξανά και ξανά, ότι είναι η πιο πολυφορεμένη ερώτηση, αλλά ανταποκρίνεται με ενθουσιασμό: «Ήταν φοβερή συγκυρία οι “Άγριες Μέλισσες”. Φοβερή η γραφή της σεναριογράφου Μελίνας Τσαμπάνη, η σκηνοθετική ομάδα, οι ηθοποιοί – κυρίως θεατρικοί, είχαν έναν φοβερό κώδικα. Κάθε φορά που βρισκόμουν στο σετ έλεγα, γουάου, αυτό το ζω! Καταλάβαινα ότι ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή, όπου όλα ήταν σωστά, στη θέση τους».
«Ήταν φοβερή συγκυρία οι “Άγριες Μέλισσες”. Φοβερή η γραφή της σεναριογράφου Μελίνας Τσαμπάνη, η σκηνοθετική ομάδα, οι ηθοποιοί – κυρίως θεατρικοί, είχαν έναν φοβερό κώδικα»
Η συμμετοχή του ολοκληρώθηκε – η Θεοδοσία, το ειδύλλιό του, πέθανε, και ο χαρακτήρας του αποχώρησε από τη σειρά. Τώρα όμως θα τον απολαύσουμε για μία ακόμα φορά στην τηλεόραση: «Ετοιμάζομαι να μπω στον “Ήλιο” του ΑΝΤ1, ως γιατρός πάλι, με κυνηγάει η ιατρική! Όχι σαν γυναικολόγος, αυτή τη φορά θα είμαι κτηνίατρος. Έχω υπογράψει για κάποια επεισόδια ως γκεστ, δεν ξέρω αν θα συνεχίσω. Γενικά μου αρέσει η ιδέα του να είμαι σε μια σειρά τόσο, όσο. Όταν μια σειρά έχει μεγάλη επιτυχία και έκθεση πολλές φορές ταυτίζεσαι με τον ρόλο και ίσως μετά να μην μπορείς να τον αποποιηθείς εύκολα, έχουμε δει κατά καιρούς παραδείγματα».
Είναι, άλλωστε, και ως άνθρωπος αεικίνητος. Όταν ήταν παιδί, οι γονείς του τού έδιναν χρήματα για να «ησυχάζει» λίγο, μάταια όμως. Και μπορεί οι γονείς του να ξεπαραδιάστηκαν και να εξαντλήθηκαν μεγαλώνοντάς τον, χαλάλι όμως: ο ίδιος μόνο ως θετική εκλαμβάνει την αστείρευτη ενέργειά του. «Βρίσκομαι διαρκώς σε εγρήγορση. Και επίσης δεν μου αρέσει να κοιμάμαι. Δηλαδή, αν μπορούσα δεν θα κοιμόμουν καθόλου!».
«Ζούμε σε μια εποχή πολύ απρόβλεπτη και το να είσαι προσαρμοστικός είναι τεράστια αρετή».
Πώς διαχειρίζεται ένας άνθρωπος τόσο δραστήριος το lockdown, αυτή την περίοδο που η ζωή μας μπαίνει σε πάγο – ή τουλάχιστον κατεβάζει ρυθμούς παρά τη θέλησή μας; «Ο μηχανισμός της επιβίωσής μου είναι ότι όταν η ζωή σου δίνει πορτοκάλια, φτιάξε πορτοκαλάδα. Πορεύομαι με τις συνθήκες που έχω. Είμαι σπίτι, γράφω μουσική, ξεδιαλέγω πράγματα, δίνω ρούχα σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη, προσπαθώ να δημιουργώ όσο μπορώ. Τώρα ξεκίνησα και τα γυρίσματα στον ΑΝΤ1. Γενικά η ζωή μας είναι έτσι, σήμερα η πανδημία, αύριο κάτι άλλο. Ζούμε σε μια εποχή πολύ απρόβλεπτη και το να είσαι προσαρμοστικός είναι τεράστια αρετή».
Info
Το νέο του άλμπουμ, «Πινόκιο», κυκλοφορεί από τη Minos EMI / Universal. Μπορείτε να ακολουθήσετε τον Δημήτρη Σαμόλη στα social media: Facebook, Instagram, YouTube, Twitter.
