Δεν υπάρχουν παραμύθια. Σοβαρά; Εμπρός τώρα. Να τελειώνει ο χρόνος που μας έχει βγάλει τόσα κακά, μίζερα, φοβισμένα «γιατί» και τόσα παραδομένα «επειδή έτσι είναι η ζωή» και παραιτημένα «τι να κάνουμε τώρα». Παραμύθι τώρα. Να πάρουμε φόρα. Να ξεκινήσουμε αλλιώς. Να φτιάξει από την αρχή ο καθένας τους ήρωες της ζωής του. Να γίνουμε κολλητοί με πεταλούδες. Όχι αυτές τις εύθραυστες. Τις άλλες, τις παραμυθένιες. Τις τεράστιες, που σε παίρνουν στη πλάτη τους και σε πετάνε μακριά να συναντήσεις το πάθος σου.
Ο Superman πέθανε. Ζήτω ο Superfloral. Στο δικό μου παραμύθι συναντιέται και γίνεται ένα με τον εραστή. Τον Lover. Αγέρωχοι. Πικάντικοι. Μελένιοι και δυνατοί μαζί. Όπως ο άντρας-ήρωας του δικού μου παραμυθιού. Στο δικό μου παραμύθι ο ήρωας-απόλυτη επιθυμία είμαι εγώ. Δικιά μου η ζωή. Δικό μου το παραμύθι. Το λέω. Δεν κρύβομαι: «Αγάπα με». Φοράω στέμμα. Αλλά μη στέκεσαι μόνο σε αυτό. Φοράω και τρουκ. Χρήσιμος ο άλλος ήρωας μου. Κλειδοκράτορας. Έχει κλειδιά που ανοίγουν καρδιές μαύρες, άδεια από ανθρώπους σπίτια, να τα γεμίσουν με ζωή και γέλια. Κλειδιά που ανοίγουν στόματα κλειστά από φόβους. Ακόμη και κλειδί για πιλοτήριο έχει σε αεροπλάνο. Να κοιτάω τον ουρανό σε νυχτερινές πτήσεις. Ο Space Rabbit είναι ο πιο μυστικός και γρήγορος ήρωας στο δικό μου παραμύθι. Με μαθαίνει να γίνομαι «λαγός». Να τρέχω γρήγορα μακριά από ατάλαντους, θλιβερούς, τσιγκούνηδες, παρτάκηδες και δειλούς. Για την ακρίβεια να τρέχω προς άλλο γαλαξία. Εκεί, κάπου, που μπορώ να ονειρεύομαι και να φτιάχνω το παραμύθι μου (και τη ζωή μου).
Καλό, παραμυθένιο 2019. Σε όλους. Ιδιαίτερα σε εκείνους που δεν ονειρεύονται πια. Fairy tale no4 I love my fairy tale, Angelo Tziara. Η ιδέα ξεκίνησε από μία σειρά έργων με σχέδια από σινική μελάνη σε καμβά. Πρόκειται για το παραμύθι νούμερο 4. Ένα παραμύθι που ο θεατής ορίζει τους ήρωες - πρωταγωνιστές και τους ρόλους τους προκειμένου να δημιουργήσει τη δική του ιστορία και το δικό του παραμύθι. Μία ιστορία που να περιέχει τους στόχους της ζωής του. Σχέδια, βαλμένα στη σειρά με μία σύγχρονη περιγραφή όπως λειτουργούσαν κάποτε τα ιερογλυφικά πάνω σε ένα πάπυρο η σε ένα τοίχο. Αυτά τα σχέδια επιλέχθηκαν και τυπώθηκαν πάνω σε μια μεγάλη μαντίλα - κασκόλ το οποίο είναι το τελικό παραμύθι. Έτσι ο καθένας μπορεί να φοράει το δικό του προσωπικό "μυστικό" παραμύθι που είναι το δικό του μεγάλο όνειρο. Αυτό το κασκόλ είναι το τελικό έργο. Είναι μεταξοτυπία και είναι συλλεκτικό.
*Φιλοξενείται στο showroom της Liana Camba, Αναγνωστοπούλου 26 στο Κολωνάκι.
