Για πολλές γυναίκες η απόκτηση μιας πιο φρέσκιας επιδερμίδας ξεκινάει στην ηλικία των 30 με 40 με λίγο botox από δω και λίγο γέμισμα από εκεί. Και για να χρησιμοποιήσουμε την μεταφορά που συνηθίζουν να λένε στην Αμερική, το botox για μια γυναίκα είναι κάτι σαν την απόκτηση της πρώτης τους Birkin τσάντας. Καθώς, όμως, τα χρόνια περνούν, τα πράγματα αλλάζουν και οι αλλαγές δεν επιτυγχάνονται μόνο με fillings και botox. Όταν μια γυναίκα βρίσκεται στην ηλικία των 50 ή 60 χρόνων, η αναδόμηση αφορά πολλά περισσότερα από την επιφανειακή στοιβάδα του δέρματος.
Μια σύντομη ανασκόπηση στην ιστορία του λίφτινγκ είναι απαραίτητη. Γύρω στο 1905, οι χειρουργοί ανακάλυψαν ότι μπορούσαν να κάνουν μία μικρή τομή μπροστά από το αυτί, να κόψουν λίγο από το δέρμα που περίσσευε, να το ράψουν ξανά και να κάνουν έτσι το πρόσωπο να φαίνεται πιο νέο. Αργότερα, στη δεκαετία του '20 εφευρέθηκε το «skin flap», ελληνιστί το «δίπλωμα του δέρματος», μία διαδικασία που περιλάμβανε το τέντωμα του δέρματος σα σεντόνι, αφήνοντας έτσι περισσότερο δέρμα για κόψιμο για να καταλήξεις με ένα ακόμα πιο «σφιχτό» αποτέλεσμα. Το 1976, ένας χειρουργός ανακάλυψε το SMAS (superficial musculoaponeurotic system/εξωτερικό μυοαπονευρωτικό σύστημα), μία μεμβράνη λεπτή σαν σελοφάν που βρισκόταν ακριβώς κάτω από το δέρμα και αποτελούσε μέρος του μυϊκού συστήματος του προσώπου. Εάν σηκωνόταν το δέρμα και τεντωνόταν το SMAS , είχες μία πολύ καλύτερη γράμμωση στην περιοχή της κάτω γνάθου.
«Μετά από μια ηλικία θα βελτιώνουμε ή πρόσωπο ή ποπό». Παραφράζοντας τη διάσημη ρήση της Κατρίν Ντενέβ θα λέγαμε «ναι, εκτός εάν περνάς δύο ώρες την ημέρα σε ένα γυμναστήριο και πληρώνεις κάποιον για να δώσει όγκο στο πρόσωπο.
Μέχρι σήμερα, η εγχείρηση SMAS παραμένει η ναυαρχίδα του λίφτινγκ. Στα μέσα της δεκαετίας του '80, ένας Σουηδός γιατρός άρχισε να εισχωρεί κάτω από το SMAS, μια λεπτομέρεια που σηματοδότησε στις αρχές της δεκαετίας του ’90, την αρχή για το βαθύ λίφτινγκ (deep-plane face-lift). Όμως όσο κι αν οι χειρουργοί δούλευαν σε βαθύτερα στρώματα της επιδερμίδας του προσώπου, η εξωτερική αισθητική παρέμενε πάντα ένα σοβαρό ζήτημα. «Όταν έκανα την πρακτική μου», λέει ο Dr. Rosenberg, Πλαστικός Χειρουργός στην Νέα Υόρκη, άκουγα συνέχεια τη φράση «αυτός ο γιατρός κάνει το λαιμό πραγματικά τεντωμένο». Και αυτό το έλεγαν ως κάτι καλό. Ήταν η "απόλυτη" λέξη. Ο πιο τεντωμένος λαιμός εκεί έξω! Αν είχες κάνει χειρουργικές επεμβάσεις, αποτελούσε σύμβολο status. Ήταν σαν να φόραγες ένα μεγάλο, λαμπερό Rolex για να μάθουν όλοι πως έχεις πολλά χρήματα και μπορείς να πάρεις τον Δρ. Χ για να σε φτιάξει. Αλλά το τέντωμα δεν είναι πια η «απόλυτη» λέξη. Οι δεκαοκτάχρονες δεν είναι τεντωμένες. Αυτό που έχουν είναι η καθαρότητα. Είναι τέλειες, απαλές και καλοσχηματισμένες».
«Αυτό που έχει συμβεί τα τελευταία δέκα χρόνια είναι μεγαλύτερη τομή στα βαθύτερα στρώματα της επιδερμίδας για ένα λίφτινγκ σχεδόν εξ' ολοκλήρου μυϊκό» συνεχίζει ο Rosenberg.
Με απλά λόγια, αυτό που τώρα πια κάνει αυτός και οι υπόλοιποι χειρουργοί είναι να εισχωρούν κάτω από το λίπος των παρειών του προσώπου, να αποσυνδέουν το πλέγμα των μυϊκών ινών που εκτείνονται από το κόκαλο της κλείδας έως την κάτω γνάθο και στη συνέχεια να το ανεβάζουν ψηλότερα κάνοντας ράμματα κάτω από το δέρμα. «Έτσι φτιάχνεις την επιφάνεια από κάτω» λέει και συνεχίζει: «Δουλεύω στην κάτω επιφάνεια, με όλα όσα την ακολουθούν. Με αυτό τον τρόπο, δημιουργείται θηλυκή ποιότητα και ένα μαλακό και λείο αποτέλεσμα. Όταν επουλώνεται, δεν φαίνεται ερεθισμός στην εξωτερική επιφάνεια».
Με την ίδια συστηματική δουλειά, ο Rosenberg ασχολείται και με την ρινοπλαστική. «Σε αντίθεση με το λίφτινγκ προσώπου που επαναφέρεις αυτό που είχε κάποιος κάποτε, τη μύτη την αλλάζεις ολοκληρωτικά κάνοντάς την τελείως διαφορετική», λέει.
Και όσο τα πράγματα έχουν εξελιχθεί στο lifting, άλλο τόσο έχουν εξελιχθεί και στην ρινοπλαστική. Το πρότυπο της νέας μύτης είναι δυνατό, αρχιτεκτονικό και ίσιο. Δεν είναι ούτε φαρδύ ούτε αιχμηρό. Περισσότερο ελληνικό παρά ρωμαϊκό. Στην νέα ρινοπλαστική, το αποτέλεσμα δεν γίνεται αντιληπτό χωρίς φωτογραφίες πριν και μετά. Για παράδειγμα, ποιος δε θυμάται την ελαφριά λέπτυνση στη μύτη της Angelina Jolie που είναι σωστό αριστούργημα και ποιος μπορεί να ξεχάσει τη μικρή και ανυψωμένη (σαν άλμα του σκι) μύτη που ήταν ευρέως διαδεδομένη τις δεκαετίες του '60 και '70, η οποία, μάλιστα, εμφανίστηκε ξανά πρόσφατα στο πρόσωπο της Ashlee Simpson. Επίσης, ποιος δε θυμάται τη "Μύτη Διαμάντι", όπως ήταν γνωστή πριν από 30 χρόνια λόγω του Dr. Howard Diamond από τον Manhattan, ο οποίος λέγεται ότι έκανε τις περισσότερες ρινοπλαστικές από οποιονδήποτε άλλο χειρουργό πριν από εκείνον.
Το πρότυπο της νέας μύτης είναι δυνατό, αρχιτεκτονικό και ίσιο. Δεν είναι ούτε φαρδύ ούτε αιχμηρό. Περισσότερο ελληνικό παρά ρωμαϊκό.
«Η χειρουργική επέμβαση στη μύτη έχει μεγάλες δυσκολίες για να την τελειοποιήσεις τεχνικά. Πρέπει να προβλέψεις τις προσαρμογές που θα πρέπει να κάνεις κατά την επούλωση. Η διαδικασία δεν διαφέρει πολύ από εκείνη της δημιουργίας ενός κρασιού» εξηγεί ο Rosenberg, ο οποίος δεν έφτιαξε τη μύτη της Angelina, παρόλο που δεν θα το παραδεχόταν ακόμη και αν την είχε φτιάξει. Οι πλαστικοί χειρουργοί είναι πολύ προσεκτικοί στο να μην μιλούν για τη διάσημη πελατεία τους, γιατί είναι από τα μυστικά που οι διάσημοι προσπαθούν να κρατήσουν κρυφά. Οι σταρ συχνά απαιτούν ραντεβού μετά τις ώρες εργασίας, σε άδεια αίθουσα αναμονής και στην πίσω είσοδο του ιατρείου του «Eye& Ear» στο Manhattan, όπου εκείνος κάνει τα χειρουργεία του. Αλλά είναι δύσκολο να μιλήσεις για την αισθητική αλλαγή που φέρνουν οι πλαστικές επεμβάσεις χωρίς παραδείγματα οπότε απρόθυμα συμφωνεί να πει την γνώμη του για τις αισθητικές επεμβάσεις που έχουν κάνει η Meg Ryan και η Demi Moore. «Η Meg μπορεί να νομίζει ότι δείχνει όμορφη», λέει προσεκτικά. Αλλά αυτό που εντοπίζουμε εδώ είναι η αίσθηση ότι υπάρχει ένα υπερβολικό φούσκωμα στα χείλη της και μια υπέρ το δέον χρήση γεμισμάτων στο πρόσωπό της. Αυτό που βλέπω στην Demi μου αρέσει περισσότερο. Επιτρέψτε μου να το πω έτσι: βλέπω μια διατήρηση της γράμμωσης και της αρχιτεκτονικής του προσώπου. Η Demi έχει πολύ ωραίες γωνίες. Είναι πολύ όμορφη», αναφέρει με θαυμασμό και κλείνει την συζήτηση μας με μια αναφορά στην Madonna: «Βλέπεις την αρχιτεκτονική της κάτω γνάθου και την αρχιτεκτονική των ζυγωματικών. Έτσι θα έπρεπε να είναι όλες οι επεμβάσεις».
Απόδοση κειμένου: Δώρα Μάστορα
.
